Tumingin ako sa labas ng bintana. Kakagaling ko lang mula sa America.
I sighed.
After four long years, nagbalik na ulit ako.
Nagbalik na ulit ako, kahit na hindi ko pa kaya.
Naalala ko pa kasi nung huli akong nandito, I had my first broken heart.
And it was devastating. And honeslty I don't wanna talk about it.
Narining ko ang pilot na nagsalita na baba na raw kami.
At hustong pagkababa ko. Narinig kong tumawag sa akin si Daddy.
"Hello Dad? Yes. I'm already here. Yes Dad. I'll take care. Okay. I love you too Dad."
Hay. Si Daddy talaga. Napaka maalahanin. Tsar. Tumawag lang naman siya sa akin kasi sinabi niya na may susundo na sa akin. And I don't even know who. Lumabas ako at naghintay sa susundo sa akin.
And then I saw a familiar face.
NO! It can't be him!
It can't be Eleandri Nicholas Bautista!
The boy who broke my heart four years ago. It can't be him. And what the heck is he doing here? Waiting for another girl he could play with? Palinga linga siya na para bang may hinahanap.
Could it be me he's looking for? But how come? Daddy never knew him.
Nagtago ako at pinagmasdan siya. And I felt the pain. That familiar pain I felt four years ago. I held the silver buttefly neckalce he gave to me.
Yes. It was Nicho who gave it to me. And although he played with my heart and he dumped me, I knew he's still the one for me. Pathetic isn't it?
I saw him gritted his teeth na para bang galit na galit nasiya. sa kakahintay. Nagtaka ako kasi lumabas na ang lahat ng tao galing sa flight ay nandoon parin siya. Naghihintay at wari kong bagot na bagot na talaga siya.
Bigla siyang umalis at dahil may kutob ako na ako ang hinihintay niya ay sinundan ko siya. At hindi niya man lang namalayan yun. Kunsabagay, dati ko ng ginagawa ang pagsunod sunod sa kanya ng hindi niya man lang nararamdaman.
Sa sobrang pagmamadali ko ay muntik na akong matumba na siyang naging kadahilanan para malaglag ko ang mga dala dala kong bag.
Narinig niya siguro ang pagkalabog sa likod niya. Napalingon siya, mabuti na lang at mabilis akong nakatayo at nakapagtago ulit. Thanks to my lucky charm. Yep. I considred my necklace as my luck charm.
Akma kong hahawakan ang pendant ng napansin kong nawawala ito.
"No! It can't be!" sigaw ng isip ko
Luminga ako sa kanya and I saw him talk an old lady and he took something.
The butterfly necklace that I've lost.
Maalala niya pa kaya yung binigay niya sa aking necklace? Hindi na siguro, pinilit ko lang naman siyang bilhin yun para sa akin.
I saw him sat down and he fell doze off. Lalapit ba ako sa kanya at magpapakilala na ako yung taong pinapasundo sa kanya? Maalala pa kaya niya ako? Maalala pa kaya niya ako si Kellyn Nicholee Buenivista? Yung babaeng nerd at nka braces na kilala niya nung highschool? Yung babaeng niloko niya? Maalala pa kaya niya ako?
Bumuntong hininga ako at unti unting lumapit sa kanya. He's still the Nicholas na nakilala ko. I stared at his face. I longed to touch it. Damn! Nawawala ang control ko sa sarili!
Nicholas POV
I felt uneasy. Parang may tumitingin sa akin. At ng imulat ko ang mga mata ko, nakakita ako ng anghel. She's pretty,
NO
the best word to describe her is,
SHE IS BEAUTIFUL.
She stared at me and I did the same.
WOW. Ngayon lang to nangyari sa akin ah. Parang na struck ako dahil sa babae na to.
"STRUCK-in mo yant pagmumukha mo , Nich!" sigaw ng isip ko.
"It's impolite to stare you know," I said.
Umiwas siya ng tingin sa akin at halata kong namumula siya.
"You must be the girl my Dad keeps on talking about. At masyado ka yatang espesyal para sunduin kita sa airport." I said stiffly parat mawala yung pgka star struck ko sa kanya.
Tumaas ang kilay niya,
"Hindi ko gusto ang tono mo Mr.WHO-EVER-YOU-ARE. And Yes, I am THE GIRL. Now if you please, get my things." she commanded.
"And says who Ms.WHO-EVER-YOU-ARE?"
She gritted her teeth and threw her bags at me.
"I'm gonna call your Dad! You bastard!"
"Gusto mo bigyan pa kita ng number? Oh ako na lang yung tatawag para sa iyo?" panuya kong tanong.
Nakita kong lalo siyang nagalit,
"Yes, that's right. Magalit ka sa akin ngayon pa lang. I'm gonna make your life a living hell ,won't I?"
but then I saw her devilish smile and stared at my back.
"You don't need to do , Son. I'm already here. Now will you please get her bags?" Dad said.
Matiim kong tinignan ang babaeng nasa harapan ko. Yeah, she is beautiful but she's a devil. Pinagdadampot ko ang mga bag niya at naunang maglakad papunta sa sasakyan.
Pagkasakay niya ay tumabi siya sa akin, hinawakan ko ng mahigpit ang mga kamay niya at bumulong ng,
"Hindi pa tayo tapos Ms.WHO-EVER-YOU-ARE. Magsisimula pa lang ang tunay na laro. You will never win. I assure you that."
I saw her shivered but only for a moment and she started to smile again,
the devilish smile.
"Really? Try me."
And with that, I knew she will be the player no. 2 and we'll start the effffiiinnn game in
3
2
1
START
Author's Note: So do you like my story so far? tehhe. Vote na! :D Hindi pala ako makakapag update this week. EXAMS eh. AHAH .Feel free to comment :) And please do share! :D
