photo album ↬ jeon jungkook

second

- Tata wrócił!

Gdy tylko Jungkook wszedł do salonu, dwoje nastolatków natychmiast wstało z kanapy i ukłoniło mu się z szacunkiem.

- Hej, dzieciaki - uśmiechnął się w ten swój typowy, uroczy sposób. Dokładnie w takim uśmiechu zakochałam się jakieś dwadzieścia lat temu. Albo może i trzydzieści? Sama nie wiem, w końcu szczęśliwi czasu nie liczą, a ja z całą pewnością mogę stwierdzić, że jestem szczęśliwa.

- Cześć, kochanie - przelotnie mnie pocałował i usiadł obok.

-  Patrz, co mam - powiedziałam melodyjnym głosem, machając mu przed twarzą albumem. - Yerim znalazła nasz album.

12 sierpnia 2001

Dwoje dzieci beztrosko bawiło się w niewielkiej piaskownicy, choć w ich wyobraźni była to bezkresna pustynia, po której błądziły największe na świecie ciężarówki i najdroższe sportowe samochody. Chłopiec nagle dostrzegł leżącą niedaleko szmacianą lalkę. Nie widział nic złego w tym, że podniósł ją i stworzył z niej potwora na wzór Godzilli, dlatego nie zrozumiał, czemu jego koleżanka nagle zaczęła płakać. Był zdezorientowany, jednak coś podpowiedziało mu, że to co zrobił, było niewłaściwe i powinien przeprosić.

- Jiwoo, przepraszam. Czy będziesz się na mnie gniewać? Nie płacz, bo kiedy płaczesz, nie jesteś już tak ładna, jak zawsze, a mi teraz jest naprawdę przykro - Jungkook powiedział z dziecięcą szczerością, lekko sepleniąc, i oplótł koleżankę ramionami.

Początkowo wzbraniała się przed jego dotykiem, próbowała się wyrwać, ale po chwili sama mocniej wtuliła się w drobnego chłopca.

- Jungkookie, przeproś Mirin, bo jest przez ciebie smutna. Nie lubi, kiedy ktoś nazywa ją złą. Ona jest naprawdę bardzo miła - powiedziała cichutko, wskazując na lalkę leżącą wśród innych zabawek.

- Zrobię wszystko, żebyś tylko się uśmiechnęła, Jiwoo - nieśmiało dał jej buziaka w policzek.

Żadne z nich nie usłyszało dźwięku aparatu fotograficznego, ani też nie zauważyło swoich mam, stojących nieopodal i obserwujących sytuację z szerokimi uśmiechami na twarzach.