20.Bölüm

186 21 0
                                    

Uyudum, uykumu aldım dersem kesinlikle yalan aslında bütün gece o kazayı hatırlamak için uğraştım olaylar nasıl gelişti her detayıyla bilmek istiyordum bunun için internette araştırma bile yaptım ağlamaktan şişen gözlerle ekranı zar zor görerek ,okudugum kadarıyla beyin üzücü olayları hatırlamamak için türlü türlü oyunlar oynarmış, ama bu kez hatırlamayı isteyen bizzat benim ve bunun için elimden geleni yapacagım...
Şu an saat öglenden sonra iki ve ben odama zımbalanmak istiyorum amcamın yüzüne tekrardan nasıl bakarım bilmiyorum tamam Joon hakkımda iyi şeyler söyledi hatta beni hayata bağladı diyebilirim o olmasaydı orada öylece ölmeyi bekleye bilirdim onun sayesinde uzun zamandır ilk kez sevildigimi hissettim ama bu gün onunda yüzüne bakamıyacak haldeyim kendimi ailemin katili gibi hissediyorum biraz argo bir kelime olacak ama bok gibi hissediyorum irenç ve kirli gerçi düşüncelerimin aksime onlar sabahtan bu yana en az 20 kere kapıya geldiler yemek getirdiler girmek istediler ama elim bir türlü kapıyı açmadı ,sanırım onlarda pes ettiler ve çıktılar çünkü sesler kesildi ama yinede buradan çıkmayacagım...

Joon anlatıyor...

Mina sözünü tutmadı ne yaptıysak odasından çıkartamadık öyle ki Cheonsa ve Eun Bi ,Mina'nın kendilerini affetmeyeceginden neredeyse yüzde yüz eminler o kadar çok ağladılar ki göndermek zorunda kaldım,zaten sevgililerini yanlız bırakmamak için Yong Jae ve In ho da hemen arkalarından çıktı ...Bay Lee'de gündüz gözüyle içmeye gidince mecburen Jae sun'u da onun peşinden gönderdim yani sonuç Mina'ya karşı tek kalmış oldum hoş onların başaramadıklarını nasıl başarıp Mina'yı dışarı çıkartacagım bilmiyorum eğer çıkmazsa açlıktan ölecek iki gündür ağzına lokma koymadı ...

=Mina çıksan artık diyorum ben tekim bak kimse yok lütfen seni merak ediyorum, bu arada bakıyorumda yumuşak tarafıma çabuk alıştın sabrım tükeniyor bak ...

=Joon boşuna bekliyorsun çıkmayacagım...😭😭

Lütfen ağlama artık kendimi çaresiz hissediyorum hayır ne yapabilirim hiçbir fikrimde yok ki...Doğruya buldum eğer endişelenirse hemen çıkar iyide nasıl yapacagımki dur bir saniye buldum sanırım ...

=Ahhhhhh Mina elimi kestim yardım et çok kanıyo ahhhh canım acıyo ambulansı çagır çok kötüyüm gözüm kararıyor ...

İnanmadı iyimi tık yok ya aç şu kapıyı aç ay ay açıyor galiba heyecan yaptım eee niye durduki şimdi açsana şu kapıyı yani gerçekden kessem ölücem iyimi , sonunda ya açtı ...

= Joon iyimisin Joonnn neredesin Jooonnn!!!

=Dur dur sakin ol ben iyiyim ...

=Niye yaptın bunu aklım çıktı...

=Hah sonunda , kızım iki gündür beni aynen böyle korkutuyorsun işte ,ses yok beden yok şimdi anladınmı beni ...

=Özür dilerim ben endişelendigini bilmiyordum ...

=Geç mutfaga geç ...

=Niye?

=Geç anlarsın ....

Mina anlatıyor

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Mina anlatıyor ...

Mutfağa geçtim ve şoktayım Joon nefis yemeklerle dizmiş masayı o an anladım beni gerçekten ônemsiyor peki ama niye ben onun katı kalbini nasıl kazandım ki ne yaptım...
Beni kolumdan tutup oturttu yapdıgı lokmaları bir bir ağzıma tıkışdırdı itiraf etmeliyim şu an inanılmaz sevimli Joon'a ne ara hissetmeye başlazdıgım bu belirsiz duygular bir anda tüm benligimi ele geçirdi sanki hep hayatımın bir parçasıymış gibi varlıgı bana güven veriyor, bana yemek yediren elleri bir an duraksadı göz göze geldik dakikalar saatler hatta her şey bir anda anlamını yitirdi, ya kalbim şu an patlayacak sanki acılarıma ne oldu zaman dursun bu an bozulmasın istiyorum niye, bunlar daha önce hiç hissetmedigim şeyler neyim var benim beynime oksijen gitmiyor sanki, ve olan oldu bir anda ayağa kalktım oda kalkınca tüm benligimle sarıldım ona sadece"Teşekkür ederim" diyebildim sesini çıkarmadı ne kadar o halde kaldıgımı bilmiyorum kapı çalınca odama kaçtım tamam kalbim patladı sanırım neyim var benim kendime gelmeliyim...

Beni kolumdan tutup oturttu yapdıgı lokmaları bir bir ağzıma tıkışdırdı itiraf etmeliyim şu an inanılmaz sevimli Joon'a ne ara hissetmeye başlazdıgım bu belirsiz duygular bir anda tüm benligimi ele geçirdi sanki hep hayatımın bir parçasıymış gibi ...

Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.

Joon anlatıyor...

Eğer kapı çalmış olmasaydı oracıkta ruhumu teslim edecekdim bu kız bana ne yapıyor böyle yoksa hastalanıyor muyum sanırım doktora gitmeliyim kalbim iyi değil bunlar normal değil ...

Bir an için kendimi düşüncelerimden sıyırıp hâlâ çalmakta olan kapıyı açtım Bay Lee yarı ayık yarı baygın Jae sun'a dayanmış ayakta zar zor duruyordu içeri aldık bir anda bagırmaya başladı ...

=Mina çık dışarı ,çık dedim, çıksana...

Mina titreyerek çıkdıgı odadan salona geldi amcasının yüzüne bakamasada onu toparlamaya çalışıyordu ...

=Defol Mina! Git.

=Ne nereye?

=Eğer senin için hiç bir önemim yoksa kapı orada tamı tamına 11 yıl dile kolay 11 yıl sana hem ana hem baba oldum ben seni incitir korkusuyla evlenmedim kimseyle hiç gözlerini büyütme doğru söylüyorum sırf abime yakışır bir evlat ol diye hep baskı yaptım sana hep kısıtladım korktum çünkü başına kötü bir şey gelir diye ödüm koptu sen uyurken seyrettim seni hareket etmediginde nefesini bile kontrol ettim abimin emanetiydin çünkü sana sahip çıkmalıydım ama sen ne yapdın senden tek bir şey sakladım diye neredeyse benden vazgeçtin söylesene Joon seni bulmasaydı ne yapacaktın öldürecek miydin kendini atacakmıydın bütün emeklerini yıllarını aptal bir çöp kutusuna bu muydu yani her şey bu gün için miydi sen kendini açlıga benide vicdanıma hapis et diye miydi konuşsana susma konuş lütfen ...

=Seni çok seviyorum korkmanıda endişelenmenide istemiyorum özür dilerim haklısın bencillik ettim sadece kendimi düşündüm tamam kendime gelicem toparlanacagım söz veriyorum lütfen ağlama benim buna dayanacak gücüm yok çünkü ...

Mina ve amcası ağlamalarının arasında bir birilerine zar zor sarf ettikleri o cümlelerden sonra koltukta sarılarak uyuya kaldılar Jae sun diğerlerine olanları anlattı kısa bir süre sonra herkez buradaydı birlikte akşam yemegini onları uyandırmadan hazırladık Eun Bi ve Cheonsa Mina'nın en sevdigi yemekleri yaptılar sofra hazır olunca ikisinide uyandırıp iyice karınlarını doyurduk herkez Mina'ya en az 1 saat sarıldı, doğrusu etrafında bu kadar seveni varken Mina'nın hayatının sonu gelmiş gibi davranmasına anlam veremiyorum hatta ona kızıyorum çünkü onun bu hayatta kalbine girmeyi başaramayacagı tek bir insan bile yok ağlayınca o hayat dolu etrafına neşe mutluluk saçan kız bir anda ortadan kayboluyor bu çok sinir bozucu artık ağlasın istemiyorum ...

Mina anlatıyor ...

Doğrusu şu an kendime kızgınım çünkü dünden bu yana ben sadece kendimi cezalandırdıgımı sanarken aslında herkezi cezalandır mışım
Helede Jae sun canım kardeşim benim ,onun o kırılgan yufka kalbine bu yaşananlar çok fazla o kadar korkmuş ki kendimi çok kötü hissettim o bunları hak etmedi tek oda değil kimse hak etmedi ...

Dünden bu yana doğru dürüst kimse uyumamışdı bu yüzden erkende olsa her kez yataklarındaydı kızlar gitmediler beni aralarına alıp yer yatagında yatmaya razıydılar ki öylede oldu biz beraber yatınca amcam yine salonda yattı tamamen huzurlu olmasada herkez kısmende olsa rahatlamışdı ...

Umarım sıkmıyorumdur inşallah okurken zevk alıyorsunuzdur yorum ve beğenilerinizi bekliyorum hayattan zevk alın ...

Benim Hikâyem!Hikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin