✔See You Again L.H.✔

19. Luke Dreams A Lot

POV Cato
Ik werd de volgende dag wakker op Luke's borst. Ik tilde zijn shirt op en zag dat hij fikse wonden had. Een diepe steekwond in zijn buik, net onder zijn hart. En een lange snijwond, recht door zijn buik heen. Arme Luke... wat moet hij pijn hebben.

Nadat ik onder de douche vandaan kwam, reed ik naar school. Kelly had ze weer gebracht. Ik nam Sanne en Fleur mee naar het ziekenhuis. "Waar gaan we heen?" Vroeg Sanne. "Naar papa" zei ik. "PAPAAAA!" Juichten ze. Jordan lag te slapen in zijn kinderstoel. Ik stopte voor het ziekenhuis. "Is papa ziek?" Vroeg Fleur, die wist wat dit gebouw was. Sanne niet.

"Waar is papa?" Vroeg Sanne. "Papa heeft een auto ongeluk gehad en ligt nu in een hele diepe slaap" zei ik. Sanne pakte bang mijn hand vast. We liepen de kamer binnen. Sanne begon meteen te huilen. Ik pakte haar steviger vast. "Sshhtt, papa zou niet willen dat je huilt" zei ik zacht. Fleur was voorzichtig naast hem gaan liggen. "Papa, wordt eens wakker" fluisterde ze. "Papa wordt niet wakker" zei ze en begon ook te huilen. Ik zette de maxi cosi met Jordan neer en knuffelde ze allebei.

"Gaat papa dood?" Vroeg Sanne met ogen vol tranen. "Dat weet ik niet" zei ik. "Papa moet wakker worden" zei Fleur en klampte zich aan me vast. "Als papa doodgaat..." begon Sanne, maar kon haar zin niet afmaken omdat ze nog harder begon te huilen.

"P-papa, k-kun je m-me horen-n?" Stotterde Sanne. "Hij kan je horen, vertel hem maar wat je wilt zeggen" zei ik en legde mijn hand op haar schouder. "I-ik mis j-je, papa. K-kom snel t-terug. Ik kan niet z-zonder jou" snikte ze. Dit is zo zielig. "Papa, jij bent de liefste papa die er is. Als jij er niet meer bent, zal een stukje van mijn hart voorgoed leeg zijn" zei Fleur en probeerde niet te huilen.

"Mag ik papa een kusje geven?" Vroeg Sanne. "Niet op zijn buik zitten" zei ik. Sanne klom langzaam op Luke's bed. Ze gaf hem een kusje op zijn lippen. "Ik hou van je, pappie" zei ze. Fleur deed hetzelfde. "Wordt alsjeblieft wakker" zei ze en rende naar mij toe. "Zeg maar 'dag papa'" zei ik. "D-dag papa" snikte Sanne. "Dag papa, slaap lekker" zei Fleur.

Fleur en Sanne zaten in de auto dicht naast elkaar. Fleur probeerde Sanne te troosten. Ik belde de jongens op. Ashton zei dat Calum er helemaal kapot van was. "Hij had hem aan de telefoon, Cal hoorde dat hij dronken was, maar zei niks" zei Ashton en klonk zelf ook niet zo blij.

Die avond ging ik terug naar het ziekenhuis. Ik hoorde geschreeuw uit Luke's kamer komen. Zou hij wakker zijn? "CATO, HELP ME" Schreeuwde hij. Ik rende de kamer in. De dokters stonden langs zijn bed en hielden zijn armen en benen tegen het matras gedrukt. "C-Caat, help m-me" zei hij en opeens liepen er tranen uit zijn ogen. "Blijf bij me, Cato. Laat me niet alleen" huilde hij. "Wat is er met hem?" Vroeg ik. "Hij droomt en door de medicijnen gaat hij schreeuwen en huilen in zijn slaap. Hij reageert op de dingen die gebeuren in zijn slaap en dat is zeer positief" zei de dokter.

"Kan ik hem geruststellen of iets zeggen tegen hem?" Vroeg ik. "Hij kan je stem horen" zei de andere dokter. Ik ging naast hem zitten op zijn bed. Ik sloeg voorzichtig mijn armen om hem heen. "Lukey, ik ben hier. Ik ga je niet alleen laten, nooit meer. Ik mis je. Davy en ik zouden uitgaan" zei ik. "Maar ik koos voor jou, omdat jij belangrijk voor me bent" zei ik en streek langzaam door zijn haar, want ik wist dat hij daar rustig van werd.

"Luke, wil je snel wakker worden? Ik mis je heel erg. Ik heb je al die tijd gemist. De tijd dat je niet naast me wakker werd, de tijd dat je niet thuiskwam rond half 6, de tijd dat je niet bij me was" zei ik. "Ik wil bij je zijn, en je beschermen" zei ik zacht. Ik streek nog steeds door zijn haar. "Ik mis je zo. Ik mis je warmte. Ik mis je liefde. Ik mis je lichaam. Ik mis je blauwe ogen. Ik mis jou, heel erg" snikte ik.

Luke begon te zweten in zijn slaap. En kreeg een glimlach op zijn gezicht. Ik ging naar de badkamer, om naar de wc te gaan. Toen ik terug kwam, zweette hij heel erg en lag hij zachtjes te kreunen. "O-o my god, C-Cato". Hij bewoog onrustig heen en weer in zijn slaap. Heeft hij nou een natte droom? Ik haalde een deken weg en ging even koffie halen. Toen ik terug kwam, was hij onrustig en huilde in zijn slaap.

"Luke, sssshhhtt. Ik ben hier, er kan je niks gebeuren" zei ik. Ik pakte zijn hand in de hoop dat hij een kneepje zou geven en zou laten merke dat hij me kon horen. Ik speelde met zijn vingers.

Opeens voelde ik een heel zwak kneepje in mijn hand. "Luke?" Vroeg ik. Ik keek naar zijn bleke gezicht. "Lukey, wordt eens wakker" zei ik. Hij glimlachte in zijn slaap. Het was heel schattig. Ik kneep zachtjes in zijn hand. Ik voelde nog een kneepje, die iets sterker was dan de vorige.

Ik kreeg nieuwe hoop. Luke leeft nog hij droomt en herkent mij. Mijn stem en mijn handen. "Cato" mompelde hij in zijn slaap. "Sorry. Sorry. Sorry. Ik mis je". Wat schattig. "Lukey, ik mis jou ook, wordt alsjeblieft wakker" zei ik. Ik gaf hem een kusje op zijn lippen. Een glimlach verscheen op zijn lippen.

"LUKE! O MY GOD, IK SCHROK ZO TOEN IK HET HOORDE" Riep Joana en kwam binnenrennen. "En wie ben jij?" Vroeg ze brutaal. "Lukes echtgenote, en wie ben jij?" Vroeg ik. "Joana, Luke's vriendin" zei ze. "Joana" kermde Luke ineens. "Ja lieverd, ik ben hier" zei ze en wilde hem kussen. "Jongedame, Luke heeft rust nodig en volgens mij ben jij niet zijn vriendin" zei ik. "Lukey, ken je me nog? Wie ben ik?" Vroeg Joana.

A/N
Arme Luke...
Ik vind het heel zielig voor Sanne, Fleur en Jordan. Arme kinderen...