✔See You Again L.H.✔

⚠26. Caught

POV Cato
Vandaag was het een kutdag. Luke en ik hebben het zwaar verkloot een paar minuten geleden. Sanne is voor het eerst weer thuis met haar ziekte, en moet Luke zo nodig horny zijn. Sanne kon niet slapen. En toen gebeurde het...

Flashback
"Ah, baby, meer" kreunde Luke terwijl ik hem reed. "Je voelt zo goed terwijl je me rijdt" zei hij. Ik ging nog wat sneller bewegen. Luke rolde ons om en stootte hard in me. "LUKE!" jammerde ik van genot. "LUKE!" Schreeuwde ik. Opeens zag ik Sanne staan. "S-shit" zei ik. Luke stopte even en zag dat we een groot probleem hadden. Hij beet op zijn lip."G-ga maar w-weer s-slapen" zei Luke en glimlachte. Even later kwam ze nog een keer, terwijl ik Luke pijpte en half stikte. Arm kind...
Einde flashback

"Sanne, kom je bij ons slapen?" Vroeg ik. Ze schudde nee. "Papa probeerde je te vermoorden, ik vind hem niet meer lief" zei ze huilend. Ik tilde haar op en nam haar mee naar onze kamer. Ze kroop helemaal naar de zijkant van mijn kant van het bed. Luke kroop naast haar, maar ze begon zo hard te schreeuwen, te trappen en te huilen tot hij wegging.

Ik nam haar in mijn armen. "Je bent eng, je doet mama pijn" zei ze. Luke keek me verbaasd aan. Ik suste Sanne, ze bleef maar huilen. Ik ging liggen en ze lag in mijn armen. "Praat eens tegen pappie" zei ik zachtjes tegen Sanne. Ze schudde nee en draaide zich om en duwde haar hoofd in mijn pyjama. Luke legde een hand op haar rug en wreef zachtjes heen en weer. "Laat me los!" Huilde ze en kroop nog dichter tegen me aan.

"Schatje, je maakt papa verdrietig" zei ik tegen haar. "En hij maakt mij verdrietig, hij doet je pijn" zei ze snikkend. Ik zag dat Luke zich omdraaide en dat zijn schouders begonnen te schokken. Sanne ging aan mijn andere kant liggen. "Niet huilen" fluisterde ik in Luke's oor. Ik wreef voorzichtig over zijn rug.

"Mijn eigen dochter heeft een trauma aan me" zei hij en draaide zich terug om. Zijn ogen waren rood. "Het komt wel goed" zei ik en kuste zijn voorhoofd. "Sanne, je doet papa pijn" zei ik. Sanne slikte, maar gaf geen reactie. Luke stond op uit bed. "Welterusten, princesjes" zei hij verdrietig. Ik zag dat hij naar het balkon liep.

POV Luke
"Papa?" Vroeg Fleur. Ik keek op. Ik was tegen de balustrade in elkaar gezakt tot een hoopje ellende. "Gaat het goed?" Vroeg ze. "Wil jij nog met me knuffelen?" Snikte ik. Ze knikte en kwam in mijn armen zitten en sloeg haar armen om me heen. Ik snoof haar lekker frisse geurtje op. "Ik hou van je, pappie" zei Fleur lief en veegde mijn tranen weg. "Ik hou van je, Fleurtje" zei ik en knuffelde haar.

Ik bracht haar terug naar bed. "Trusten lieverd" zei ik en drukte een kus op haar voorhoofd. Ik ging op de bank zitten. Mijn probleempje was al opgelost, gelukkig. Ik wreef over mijn gezicht. En toen begon Jordan ook nog eens te huilen. Ik liep naar zijn bedje en tilde hem eruit. "Hi grote jongen" zei ik en zette hem op mijn arm. Ik nam hem mee naar de kamer en met een speentje zat hij stil op mijn schoot. Hij sloeg zijn armpjes om mijn nek heen. "Jordan, je moet slaapie doen" zei ik en legde hem in zijn bedje.

Ik was langzaam in slaap aan het vallen. "Luke, Sanne slaapt. Kom je terug bij me slapen?" Vroeg Cato. "Oke, maar heb ik je echt pijngedaan?" Vroeg ik. Ze schudde nee. "Gek, jij doet me nooit pijn. Het was geweldig" zei ze lief. Ze pakte mijn hand en we liepen samen terug naar de slaapkamer.

De volgende ochtend werd ik om zes uur wakker. Ik zag dat Cato en Sanne neus aan neus sliepen. Sanne opende langzaam haar oogjes. Haar ogen werden groter toen ze me rechtop zag zitten. Ze deed iets wat ik nooit verwachtte. Ze klom voorzichtig over Cato heen. Ze keek me schuldig aan. Ze klom op mijn schoot en sloeg haar armpjes om me heen.

"Sorry papa" snikte ze en drukte haar kleine lichaampje tegen me aan. "Sshht, het is oke, schatje" zei ik en wreef over haar rug. "Mama had geen pijn" zei ze. "Ik zou mama nooit pijndoen" zei ik zacht. "Weet ik, papa" zei ze. Er blonken kleine traantjes in haar ogen. "Hey, waarom huil je nou, schatje?" Vroeg ik en wreef over haar schouder. "Ik ben zo gemeen tegen papa" snikte ze. "Het is okay, schatje" zei ik en keek haar aan.

Ze glimlachte zachtjes. Ik veegde haar tranen weg. "Slapen" gaapte ze. "Het is zaterdag" zei ik en ging liggen. Ik sloeg mijn armen om haar heen. Ze viel al snel weer in slaap. Ik keek naar haar. Als ze maar snel beter wordt. Cato werd ook wakker. Ze glimlachte naar me.

"Schattig" zei ik. "Sanne, wordt snel beter". Ik kuste haar voorhoofd. Ze werd zachtjes wakker. "Hoe voel je je?" Vroeg ik. Er stroomde bloed uit haar neus. "Shit" vloekte Cato en pakte een tissue uit de doos in mijn nachtkastje (😏). Die was al snel doordrenkt met bloed.

We belden het ziekenhuis. We moesten komen, met spoed. Sanne werd meteen onder de scan gelegd. Wij gingen snel douchen in Sanne's kamer. Ik kneep hard in Cato's hand. "Sanne? Ben je wakker?" Vroeg ik. Ze pakte de emmer en gaf flink over. Ze huilde zachtjes. "Mevrouw en Meneer Hemmings?" Vroeg de dokter. We liepen achter de dokter aan. "Goeiemorgen meneer mevrouw. Er is minder goed nieuws" zei de dokter.

Ik voelde Cato hard in mijn hand knijpen. "Sanne is flink achteruit gegaan. Ze heeft nu kankercellen in haar hoofd. Ze heeft uitzaaiingen tot daar. Er is aar een manier om haar te helpen en beter te maken" zei de dokter. Ik voelde de tranen branden. "De enige manier om haar beter te maken, zal moeilijk voor jullie zijn" zei de dokter.

Cliffhanger :)