✔See You Again L.H.✔

⚠21. Awake

________________
~een halfjaar later~

POV Luke
Donker... zwart... koud... warme handen... ik wilde mijn ogen openen. Maar ik had te weinig kracht. Ik weet dat ik leef, maar hoe kom ik ooit bij? "Luke, kan je me horen?" Vroeg een bekende stem. Ik kon nu niet bedenken wie het is. Ik probeerde te knijpen in de hand. Ik kneep zwakjes in haar hand. Dat was al mijn kracht, ik ging out.

POV Cato
Kneep hij nou in mijn hand? Ja, hij leeft. Hij weet wie ik ben. Mijn Luke leeft nog. "Luke, je leeft. Wordt snel wakker, Luke" zei ik en drukte een kusje op zijn lippen. Ik trok terug. Zijn lippen waren warm? De vorige keer waren ze koud. Zijn oogleden trilden. Ik drukte op de knop. "Wat is er?" Vroeg een zuster. "H-hij kneep in mijn hand" zei ik. "Hij is dichtbij, hij heeft genoeg kracht om wakker te worden" zei de zuster.

"Waarom wordt hij dan niet wakker?" Vroeg ik. "Hij heeft geen motivatie" zei ze. "Luke, ik hou van je" zei ik en drukte mijn lippen op de zijne. "Wordt wakker, schatje" zei ik. "Ik mis je".

Langzaam zag ik zijn blauwe ogen opengaan. "Hey Luke" zei ik. "Waar ben ik?" Vroeg hij en wilde overeind komen. "Rustig blijven liggen, Luke" zei ik en duwde hem zachtjes terug. "Cato, het spijt me. Het spijt me" bleef hij zeggen. "Luke, sshht" suste ik en pakte zijn hand. Hij verstrengelde onze vingers. "Ik moet een dokter halen, Luke" zei ik. "Niet doen, blijf bij me" zei hij zwak en moe.

Ik glimlachte en legde mijn hoofd naast het zijne. Hij speelde met mijn haar. "Ik heb je gemist" zei ik. "Wie is Joana?". Hij keek me niet meer aan. "Het is iemand van die meiden" zei hij en beet op zijn lip. "Maar ik was dronken" zei hij. "Als je me beloofd dat je het nooit meer doet, vergeef ik je" zei ik. Hij glimlachte en boog zich iets meer voorover. Hij kuste me zachtjes. "Ga maar slapen, ik waak over je" zei ik en streelde door zijn haar.

Ik haalde Jordan bij mijn moeder. Ik pikte Sanne en Fleur op bij school. "Waar gaan we heen?" Vroeg Sanne. Ik zei helemaal niks. Ik liep met de kinderen Luke's kamer in. "PAPA?" Riepen Sanne en Fleur. "Rustig, papa is nog een beetje moe en zwakjes" zei ik. Luke opende zijn armen. Sanne en Fleur liepen er recht in. "Ik heb je gemist" zei Fleur en hield hem stevig vast.

"Meneer, u mag naar huis" zei een dokter. Luke glimlachte. "Je komt weer bij mij wonen" zei ik en trok de deken terug. Hij was helemaal naakt. "Ik had het warm" zei Luke lachend. Ik grinnikte. "Krijg ik straks een behandeling van Dokter Caat?" Vroeg hij. Ik glimlachte en knikte. "Tuurlijk" zei ik. Ik hielp hem met aankleden, hij was nog steeds zwak.

Ik hielp hem in een rolstoel en reed hem naar de auto. Ik hielp hem in de auto. "Had je gedronken toen je ging rijden?" Vroeg ik. "Ik weet het echt niet meer, Cato" zei hij en pakte mijn hand. "Huil je?" Vroeg ik. "Nee, nee" zei hij. "Je huilt, Luke" zei ik. Hij keek me aan, rood betraande ogen. "Niet huilen, het is oke" zei ik. "C-Cato, heb je jezelf gesneden?" Vroeg hij. Ik knikte. "I-ik had een liedje geschreven voor je, toen ik ging rijden" zei hij. Ik keek glimlachend naar hem.

"Ik zal niet meer normaal kunnen lopen" zei hij. Ik glimlachte zwakjes. "Ik help je, Luke" zei ik. Toen we thuis waren, bedacht ik me hoe ik Luke boven ging krijgen. "Het lukt me echt wel" zei hij. Ik glimlachte. "Krijgt Luke zijn behandeling nu?" Vroeg Luke. Hij ging met een beetje moeite op de bank zitten. En palmde zichzelf door zijn sweatpants.

"Wow, Luke. Hoe snel heb je dat voor elkaar gekregen?" Vroeg ik. Hij grijnsde en wilde zijn broek uittrekken. Maar ik plantte mezelf op zijn schoot. "Niet doen" zei ik en maakte zijn gulp los. "Ik heb meer dan een paar maanden niks meer gehad" zei hij. Ik trok zijn broek naar beneden. "Wow" zei ik. "Heb ik een grotere dan die Davy van je?" Vroeg hij grijnzend.

"Veel groter, veel beter" zei ik en trok zijn boxer naar beneden. Zijn harde schoot meteen naar boven. "Ik ben zo hard voor je" zei hij zuchtend. Ik sloot mijn vingers eromheen. "Je bent het niet verleerd" zei Luke kreunend. Ik maakte langzame bewegingen naar boven en naar beneden. Al zeer snel was hij op zijn hoogtepunt. Met een zakdoekje ving ik het op.

"Luke, wat ga je nou doen met je zoontje?" Vroeg ik en lag op zijn borst. "Het is niet van mij, ik weet het zeker" zei hij. "Hij leek op je, Luke" zei ik. "Dan bel ik die bitch nu en laten we een DNA-test doen" zei Luke. Hij belde Arzaylea op. Ze beloofde meteen te komen.

"Papa?" Vroeg het kindje met de blauwe ogen en blonde haartjes. "Ik heb een beetje van zijn spuug nodig" zei Luke en nam het af bij hem. "Ik stuur dit op en ik ontvang de brief want ik vertrouw jou totaal niet" zei Luke en stuurde haar weer weg.

De volgende dag met de post was de envelop met de uitslag er nog niet. Ik ging weer naar mijn werk. "Red je het alleen?" Vroeg ik. Hij knikte en gaf me een kusje. "Als er wat is, bel je me meteen" zei ik. Hij knikte en glimlachte.

Die middag belde Luke me op. "De envelop is er, maar ik durf hem niet te openen" zei hij. Ik reed meteen naar huis. "Luke, ben je oke?" Vroeg ik en gaf hem een knuffel. Hij hield me stevig vast. "Wat als het echt van jou is?" Vroeg ik. "Ik heb er niet om gevraagd. Ik had waarschijnlijk gezegd dat ze overtijd behandeling moest doen" zei Luke.

Ik zag de envelop op tafel liggen, die ons complete leven om zou kunnen gooien. "Zullen we hem maar meteen openen?" Vroeg ik. Luke kreeg tranende ogen. "De enige met wie ik kinderen wil, ben jij" zei hij. Ik scheurde de brief open. Luke lag huilend tegen me aan.

"Geachte Meneer en Mevrouw Hemmings" begon ik. Luke kneep zijn ogen dicht. "We willen u mededelen dat we het DNA onderzocht hebben" stond er.

A/N
TUM TUM TUUUUM, IS HET VAN LUKE ???