The Last Virgin Living

TLVL 14

Late ako nagising sa sumunod na araw. Namamaga ang aking mata sa kakaiyak at kakahintay nang text ni Calvin. I texted him so many messages pero ni isa walang reply. I swallowed my pride at tinext parin siya kahit ganon ang nangyari.

I scrolled up my phone.

Ako:

Calvin? Mahal kita.

Ako:

Calv, sorry. Please answer my calls.

Ako:

Miss na kita. Sino si Elleine?

Ako:

Elleine is just a friend? Diba?

Ako:

Calvin, please reply. I need you.

Napabuga ako sa hangin at tumayo na. Dumeretso ako sa banyo at nagbabad sa tubig para maalis ang lagkit saaking pakiramdam.

Lumabas ako at nagsuot nang pedal na kulay puti at isang pulang tshirt. Wala akong ganang nagdecide nang susuotin kaya nagsuot nalang ako nang rubbershoes na dilaw.

Sinuklay ko ang buhok ko at bumaba sa sala.

Wala na silang lahat pero may pagkain sa lamesa. Binuksan ko ito at nakitang adobong isda. Umupo ako at mahinhin na kumain. Bawat nguya ko ay mabagal. Walang gana dahil kahit anong gawin ko ay bumabalik lamang sa isipan ko ang nangyari kagabi.

Nagsipilyo din ako agad para makaalis na. Nagtext ako kay Fiona na paparating na ako.

"Sorry, nalate ako." Bati ko kay Fiona. Tumango siya at sinuri ang mata ko pababa sa katawan ko.

"Alam niyo, Maam. Maganda naman po talaga ang katawan niyo pero sana, wag naman po kayo ganyan magsuot nang danit." aniya.

"Okay lang." wala sa sariling sabi ko.

Hindi ko na siya pinansin at dumeretso na sa cashier. May mga papeles doon at nakita kong mga sales  product nung nakaraang araw. Isa isa ko itong niexamine habang nakakunot ang noo.

"Maam! May naghahanap po sainyo!" malakas na sigaw ni fiona.

"Calvin?" umangat ako nang tingin at nakitang si Arthure.

"A-arthure. Ikaw pala..." lumabas ako at sinabayan siyang umupo sa pangdalawahang upuan. Nakatitig saamin si Fiona habang nakangiti at pinipikturan pa kami.

Nagorder ako nang dalawang cake kay Fiona na agad namang dinala.

"You don't need to do this." Sabi niya habang tinitignan ang cake.

"I owe you that. Kulang pa nga yan sa ginawa mong tulong saakin kahapon..." bulong ko. Tumahimik siya at ngumuya nang cake na sinalin ni Fiona.

"Eat." Utos niya sabay turo nang cake ko gamit ang tinidor. Kahit ayaw ko, tumusok parin ako bilang respeto.

"Bakit ka nga pala nandito?"

He looks amused. "To check on you."

"You don't need to do that." humagikhik ako.

"Hi, Sir! Hello, Maam!" Bati ni fiona. Napasulyap ako sa bukana nang pintuan.

Si Calvin na nakatshirt na itim at nakajogger pants habang nakakapit sa braso nito si Elleine na nakadress na kulay asul. Hapit ito sa kanyang katawan at kitang kita ang malulusog niyang dibdib. Napahawak ako sa dibdib ko kaya napatingin doon si Arthure.

Tinignan niya ang likuran.

"Don't look at them." Sabi ni Arthure.

"Pero-"

"Do you like them to laugh at you? At your desperation?" giit niya. Napalunok ako nang makita ang pagiiba nang aura ni Arthure. He's use to be cold and cool pero ngayon, hindi ko na siya makita. It's a blur.

"Bakit niya kasama si Elleina..." malungkot na sabi ko at sinundan sila nang tingin na masayang sinasamahan ni Fiona sa pangdalawang upuan sa tabi namin. Tingin nang tingin saakin si Fiona, nagtataka siguro kung bakit hindi kami magkasama.

"Bro." biglang bati ni Calvin kay Arthure. Tumango sila sa isa't isa. Tinignan ako ni Calvin, nilagpasan nang tingin at marespetong tinulungan si Elleine makaupo. Pabiro pa nitong tinampal ang braso niya.

The smile on his face...masayang masaya siya. Ang bilis naman ata...hindi ko pa kayang maghanap nang iba. Siya parin eh.

"Just leave them. I'll talk about my brother later about your relationship."

Wala akong sinabi. Ni hindi ako makatango habang sumusulyap kay Calvin na ni minsan ay hindi ko nakitang tumingin saakin. Nakatuon ang buong atensyon niya sa higad niya.

"Waiter!" Tawag niya kay Fiona na mabilis na nakarating sa gitna nila.

"One blueberry cupcake and...what's yours, baby?" Malambing na tanong niya.

Tumingin ako sa ibang direksyon. Tumulo na ang mga luha ko. Hindi ko ito pinakita kay Calvin.

He use to call me baby. Anong nangyari?

Nakakuyom ang aking palad at patagong pinahid ang luha ko. Nakatingin lang saakin si Arthure at parang nawalan nang ganang kumain. I tried to smile at him.

"Kumain ka na." Sabi ko sakanya. Kinagat niya ang labi niya at kumain naman nang cake pero saakin parin nakatingin.

"Why don't you eat?"

Umiling lang ako. "Nanghihina ako..." sabi ko at sumulyap kay Calvin na ngayon ay masayang nakikitawa sa sinasabi ni Elleine.

"Who's she?" mahinang tanong ko kay Arthure.

Tumiklop siya at bahagyang umiwas saakin. "His first love."

Napapikit ako nang nagsimula nang bumuo ang mga luha saaking mga mata. Kahit anong pigil ko, wala paring pagod. Tears keeps on falling down without my permission.

"Sila ba?"

Nagiwas siya nang tingin at uminom nang tubig. Hinuli ko ang kanyang tingin na pilit na lumalayo saakin.

"Maawa ka naman saakin, Art. Kailangan ko siyang mabawi pero kung sila na..." I choke.

Unti unti siyang tumango at kasabay non ang pagtulo nanaman nang luha ko. "I asked him last night. He didn't answer but he nods..."

Nataranta siya nang nakitang medyo napaparami na ang mga luha ko. Kinuha niya ang tissue sa lamesa at agad na humilig saakin kahit nasa pagitan namin ang table. Pinahid niya ito nang dahan dahan.

Naagaw nang atensyon namin nang biglang may nabasag na plato. Napahiwalay saakin si Arthure at tinignan ang salarin. Galit na nakatingin saakin si Calvin at sa gilid nitong paanan ay ang basag na plato.

Agad na kumaripas nang takbo si Fiona para tawagin si Alden na nataranta din. Agad nila itong inayos at nilinisan habang pinapakalma ni Fiona ang mga costumers.

Tumayo ako. "Banyo lang." sabay alis.

Hindi ko na kaya to. Bubuhos na ang luha ko. What's with that look? Bakit siya ganon makatitig, galit siya? Dahil pinahid ni Arthure ang luha ko? Nagseselos, bakit?

Ang daming mga tanong sa utak ko habang papasok ako sa female cr. Agad ko itong sinarado ngunit agad ding bumukas.

Agad na hinawakan ni Calvin ang magkabilang pisngi ko at siniil ako nang halik. Sinandig niya ako sa wall at sabik akong hinalikan.

Mali to...kahit anong pilit kong lumayo ay hindi ko kaya. Masyado siyang malakas. He's out of control. Napaluha nalang ako nang marandaman ang lasa nang dugo saaking labi. Nang nalasahan niya iyon, lumayo siya nang bahagya. Walang pahid na pagsisisi sa kababuyang ginawa niya sa labi ko.

"Ano? Sino mas magaling humalik, me or that fucker brother of mine?!" mariing tanong niya.

Sinampal ko. Gag0!