Chapter 28

7 2 0
                                    

Sav POV

I don't have any idea kung saan talaga niya ako dadalhin but I trust him and I know wala siyang gagawin na ika-papahamak ko.

"Hey were where actually are we going?" I ask him.

"Running away!" He said in his serious tone, seriously hindi ko pa nga siya sinasagot itatanan na niya ako kaagad.

"Ha...ha.. Funny Mr. Embry."

"Do I look funny Ms. Savannah Jane." I gulp se-seryoso ba talaga siya ano to you and me running away from everyone... O...M...G... hindi kaya ng powers ko ito.

"Arggghhhh Embry tigilan mo nga ako hindi ka nakatutuwa." I don't want to assume na kasi baka mapahiya ako. I look at him and saw his grin smile, I knew it.

"Why so tense binibiro lang kita may isang semester pa tayo. But don’t worry itatanan kita pagka graduate na pagka- graduate natin." Sa totoo lang hindi ako makapaniwala sa mga sinasabi niya ngayon but I found it cool anyway.

"Hahaha hahaha hahahah..." Walang tigil kong tawa when I remember something. Kaya tinignan niya ako saglit wearing that curious face.

"Anong nakatatawa?"

"You know what the last time we were like this noong sinabihan mo ako na hinding hindi mo ako itatanan that you have a lot of plans in your life and I’m not part of it." As I said it biglang naging serious ang atmosphere sa pagitan namin pareho kaming natahimik. Curse myself for bringing up that conversation ughhh.

"That's rude, sinabi ko ba talaga iyon." He looks at me slightly pero nakatutok parin siya sa daan.

"Yup."

"Screw me for saying that." Apologetic niyang sabi. Kaya ang ginawa ko ginulo ko na lang ang buhok niya.

"What are you doing Sav mababangga tayo stop it." Tinigilan ko na siya at ngiting ngiti parin akong nakatingin sa kanya.

"Is that enough?" I said still smiling.

"What?"

"What, you told me to screw you so I did."

Then siya na ngayon ang tawa ng tawa, anu kayang nakatatawa sa ginawa ko but suddenly were both laughing. Hindi ko na napansin ang oras at gabi na pala but were still in the road.

"Embry anong ginagawa natin dito." I said in disbelief pag-park niya ng sasakyan .

"Do you trust me Savannah?"

"Do you think sasama ako sayo If I’m not."

"Do you trust me?" Ulit niya ng may diin bakit biglang seryoso niya and I feel he's so tense.

"Yes I trust you, what hell is wrong with you?" This time seryoso na rin ako.

"Good."

Bago kami bumaba ng sasakyan ay nilagyan niya ng piring ang mata ko. Kaya I’m expecting a surprise at the same time nervous baka mamaya ipa gang rape niya ako or worse salvage. Really Sav after all the good things he made up for you iyan pa ang iisipin mo sa kanya" ego said.

"Just trust me." Bulong niya then inalalayan niya na akong bumaba ng sasakyan.

"Stay here." What pipiringan mo ako tapos iiwan mo rin. Sabi ko na nga ba may masamang balak ito.

"What, no you can't leave me like this." Bulyaw ko pero hindi siya sumagot biglang akong kinabahan. So I started to call his name.

"Embry...." I shouted but still no response kaya inalis ko ang piring ng mata ko at mas lalo akong kinabahan ng hindi ko siya makita its all total darkness in nowhere hindi ko alam ang gagawin.

My Mr. TutorTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon