My Mr. Tutor

Chapter 31

Embry POV

Hindi ko alam kung nakikisama ang pagkakataon sa akin sa pagkakulong namin ni Sav sa kwartong ito,  sadya man oh hindi thank you na rin dahil mas masosolo ko pa ng matagal ang mcdo ko. magkatabi kaming nakaupo sa may floor at nakasandal sa may paanan ng kama magkahawak ang aming mga kamay nakasandal siya  sa braso ko.

"How far can you love me?" I heard her ask, nakatingin ako sa kamay namin na magkahawak, na hindi ko maisip ni dulo ng daliri niya ay mahahawakan ko, but then here I am intertwined with her soft hands. I smiled as I answer her question.

"Anong klaseng tanong iyan?"

"Tsk just answer it Jared Son Embry?" Galit na ata siya tinawag niya ako sa buong pangalan ko at humigpit ang hawak sa kamay ko. I inhale and exhaled to answer it again.

"Hmmmm how far I can love you?" Inulit ko ang tanong niya and I seen her nod. "I will love you till the end of forever." Straight forward kong sinabi sa kanya at wala nang pasakalye pa. Inangat niya ang ulo niya sa pagkakasandal sa braso ko at tumingin sa akin ng may pagkalito.

"But forever doesn’t have an end right and beside's walang forever hindi ba?" She smirk at me, I faced her at binitawan ang kamay niya sa pagkahawak ko dito that make her agitate I guess. But I hold her face in between and let her feel my warm hands to comfort from the cold breeze of the air conditioner.

"Yup forever doesn’t end as the word it says, and that's how I will love you none stop, no ending." She blushed on it at mas lalo siyang gumanda her lips pouted hindi ko mapigilang mapalunok tuloy at wala sa amin ang bumitaw ng tingin sa isat isa. "Maybe forever doesn’t exist if you say so pero para sa akin ill make sure na ikaw ang forever ko ill make sure na mageexist ito sa ating dalawa as long as you love me." Her eyes get teary maybe because of what I said yumuko siya upang punasan ito and then she faced me again.

"You know what I’d never been in a serious relationship before, everything is like an experiment kaya siguro walang nagtagal sa lahat ng past relationship ko." I don’t know what to react pero namalayan ko na lang na inalis ko na pala ang kamay ko sa pagkakahawak sa mukha niya then I look up somewhere not in her eyes natatakot akong malaman na isa lang din ako sa experemento niya, I feel so numb right now. Bakit kailangan niya pang sabihin iyon.

"But then you came in my life and you always make me feel special everyday, kaya naman." Tumigil siya sandali at siya na ngayon ang nakahawak sa mukha ko at iniharap sa kanya. "Kaya naman I want this to be real yung seryoso at walang halong pambobola hindi dinadaan sa sweet words lang kung hindi ginagawa. Sushi I never fall in love like this before ikaw palang so please take care of this." Turo niya sa may dibdib niya malumanay lang ang boses niya pero puno ng senseridad at napawi ang kaninay namuong pangamba sa dibdib ko, inalis ko ang kamay niya sa pisngi ko at hinawakan ang mga ito at muling tumingin sa mga mata niya.

"Then let me love you I never been sure in anything Sav but I’m sure na ikaw lang ang gusto ko ang una at huli kong mamahalin."

I hug her tight and she hug me back at ngayong sure ko rin na mahal niya ako, hindi ko hahayaang mawala pa siya sa tabi ko. Ilang oras pa kaming nanatili doon bago namin naisipang lumabas na. We call the receptionist gamit ang telephone sa room para ipabukas ang pinto na hindi namin malaman kung paano ito nai-lock. Yes kanina ko pa naisip ang teleponong iyon pero hinayaan ko na lang din and I know naisip din iyon ni Sav.

Magkahawak kamay kaming bumalik sa kubo at kita namin ang nanlalaking mga mata ng mga kaibigan namin kung kanina ay binitawan ko siya ngayon hinding hindi na.

"Oh my geee what is the meaning of this kayo na ba?" Bungad ni Amy.

"Wait paano kayo nakalabas sa room?" Tanong ni Mich ng may pagtataka.