Sadece Sen

Bölüm 7

Kafam şimdi çok karışmıştı.Çocuğu yakalamıştık ama hiç bir şey konuşmuyordu.Çaresizlikten ne yapacağımı bilmiyordum.Bu olayı bir an önce çözmem gerekiyordu.

"Erdem kardeşim gelsene bi seninle konuşacaklarım var"

"Buyur abi ters birşey yok inşallah"

"Erdemim bak benim işim bundan sonra biraz yamuk...anladın işte yani enesin benim için ne kadar önemli olduğunu biliyorsun"

"Abim sadede gel"

"Yani artık benimle takılmanı istemiyorum senin başınına tehlikeye sokmıyım"

"Ali abi sence ben bunları düşünmedim mi o sadece senin dostun değildi benim de abimdi ben senin yanındayım her zaman"

"Kardeşim bak bu çocuk oyuncağı değil"

"Sıkıntı yok abim her zaman yanındayım"

"Eyvallah kardeşim neyse ben çarşıya çıkıyorum tamam bir durum olursa haber ver"

Aklımda bir sürü soru vardı.Ama erdemin benim yanımda durması beni çok sevindirmişti.Enesimin yanını kimse dolduramazdı ama en azında gene biri vardı yanımda.Gene dalmış giderken bir tanıdık sesi duymuştum.Şu haldeyken bile kalbimin dalğalandırmayı sağlayan Elif'di bu...Hiç bir zaman unutmadığım aklımın illa ki bir köşesinden çıkmayan Elif'di.Beni görmemesi için çaktırmadan geçiyordum ama gene de fark etmişti.
Ama ona karşı ne diyecektim ki inşallah durdurmazdı beni.Öyle de olmuştu sanki beni hiç tanımıyormuş gibi geçip gitmişti.Oda haklıydı tabi ilk buluşma diye konuştuğumuz yere gitmemiştim.

Acaba benim için ne düşünüyordu.Bana karşı hisleri başlamadan bitmişmiydi.Kafayı dağıtmam gerekiyordu Kerem hocanın salonuna gittim.

"Selamun Aleyküm kardeşim kerem hoca yokmu?"

"Yok abi ama gelicek yarım saate kadar"

"Tamamdır kardeşim Eyvallah"

Elif...

"Anne biz merveyle çarşıya çıkıyoruz"

"Tamam kızım geç kalma"

"Şu lafı bir kerede deme ya"

Her zaman ki gibi günler sıkıcı bir şekilde akıp gidiyordu.En azında merveyle beraber arada çarşıya çıkıp sıkıntılarımızı atıyorduk.Merve her zaman ki şık giyinmişti.Hele bir çantası vardı öteki kızların içi giderdi.Allah'tan benim böyle takıntılarım yoktu.Öyle böyle mağazaları geziyorduk.

"Ne oldu kimmiş?"

"Zeynep'i çağırdım ya o da geliyor"

"İyi yapmışsın seninle dolaşmak çok sıkıcı"

"Ya demek öyle elif hanım"

"Şaka şaka tatlım sen benim best kankamsın bunu biliyorsun zaten"

"Hadi be seni yalakacı"

"Neyse mervecim gidelim artık Zeynep'i arasana bende arama hakkı bitti"

"Tamamdır"

Artık geze geze hâlimiz kalmamıştı.Bir an önce eve gitmek istiyordum.Zeynep'i arıyım ona bizim eve geçmesini söyledim.Saat gerçekten geç olmuştu.Eve gittiğimde annemin bana atacağı fırçanın haddi hesabı yoktu.Derken karşıma çıkan kişinin yüzünü görünce biran da dona kalmıştım.Anladığım kadarıyla benden saklanıyor gibiydi.Gözü bendeydi ama tabiri caizse kaçıyor gibiydi.Kendimi o kadar kaptırmıştım ki mervenin dediklerini duymamıştım.

"Elif!!Aloo?!!istersen yanına gidelim"

"Ne münasebet hayır tabiki de eve gidiyoruz"

Eve giderken mervenin söyledikleri şeyler sadece sinek vızıltısıydı.İki haftadır görmediğim hatta kızgın olduğum birisi için kalbim bir an halay çekmeye başlamıştı.İnsanın kalbi gerçekten çok değişik nerde ne zaman ne yapacağı belli olmıyordu.Bir an önce bu meseleyi halletmem gerekiyordu yoksa bir girdap'ın içine düşücektim...

Yanlışlarım varsa affedin.Beğendiyseniz ne mutlu bana.Yorumlarınız benim için önemli...