Moroccan aversion

Deel 2

Ze waren erg enthousiast en druk. Ze lachten en maakten grappen. Vervolgens keken ze mijn richting op. Een van de 4 jongens kwam naar mij toe. Niet wetend dat ik ook Nederlands sprak. Hij liep te grappen of ik mee wilde naar Nederland. En dat ik hem zou trouwen. Nog steeds keek ik hem heel vies aan. Hopend dat mijn stilte weer tot gang zou komen. ' Saïd laat dat meisje ze heeft je niks gedaan' riep één van de andere.

na al die tijd dat ik hier ben heb ik me de Nederlandse taal niet verleerd. Verschrikt zie ik een gedaante voor mijn neus. Nu raakte ik het echt zat.'Rustig lief meisje, ik wilde zeggen trek niks van hun aan'. Waarom praat hij Nederlands tegen mij? Alles trilde ik dacht gelijk aan mijn nichten, niemand mag weten dat ik uit Nederland kwam. Geen blik gunnend liep ik naar boven. Alsof hij dat echt zou menen treurde ik.

Nadat ik in me op mijn bed heb gevestigd voel ik een huilbui opkomen. Ik was het zat ik voel me zo alleen. Rustig snikte ik en keek naar buiten. Een raar gevoel bekroop me. Ik ben alleen thuis dacht ik. Ik ben pas 17 ik moet wat gaan doen in mijn leven nu het nog mogelijk is. Zal ik weg lopen? Opzoek naar een betere leven? En mijn zieke tante dan? Ze zal er alles voor doen om mij terug te krijgen. En als ze mij dan terug hebben gevonden. Dan ga ik dood.

Weer huil ik maar dit keer huil ik hard op. Iemand klopte aan mijn deur. Owh nee! Snel veegde ik mijn tranen weg. Deed mijn lang zwarte haar in een staart. En probeerde mijn rode ogen te dekken. Mijn ogen zelf waren fel blauw met een tintje grijs.

Het licht was uit en zelf was ik getint. Ik hoopte zo dat degene mij niet zou zien. De deur was open en ik zie dezelfde jongen die beneden voor mijn deur net stond. Ik herkende hem aan zijn zwarte schoenen. Verder heb ik niet veel van zijn gezicht over genomen. 'Niraya?' Mijn hart maakte over uren. Zwijgend wijs ik met mijn vinger richting de deur.'Niraya waarom praat je niet?' Ik was erg benieuwd naar deze jongen. Ik gaf een snelle blik naar zijn gezicht. Licht herkende ik wie het was. Ik kon het niet plaatsen. Deze jongen heb ik wel ooit eerder gezien. Dit durf ik te zweren.

Buiten was het erg druk. Ik hoorde allerlei meiden en jongens en auto's. Wat in een drukke stad als Marrakech erg normaal is. Wacht mijn nichten!! Ik hoorde ze de trap oplopen. En wees snel naar de kast als een teken dat hij er in moet gaan.

Waar ben ik nu toch beland! Trillend doe ik alsof ik slaap. En hoor de deur als een blok open gaan....

Lieve mensjes❤️ Ik probeer elke dag een vervolg te schrijven ik zal het zooo leuk vinden als jullie me zouden promoten of reageren en liken❤️❤️ Ik houd van jullie lezertjesssss❤️❤️❤️❤️❤️