Moroccan aversion

Deel 6

We waren ongeveer een uurtje onderweg en ik werd meteen al kots misselijk. Ik probeerde me in te houden. Dat lukte het eerste half uurtje. Vervolgens lukte het me niet meer in te houden en kotste ik alles uit. Hij schrok en zette meteen de auto langs de weg. Even zag ik de koppigheid in hem verdwijnen. Lief rende hij naar het dichtstbijzijnde pompstation en kocht een fles water. Ik wist niet echt wat ik moest doen. Zijn handelingen verliepen erg soepel. Maar bij mij integendeel niet! Alles wat ik deed ging mis. Hij ruimde mijn kots op en gaf het water aan. Even voelde ik het ongemakkelijkheid niet meer. We stapten weer in. Hij onderbrak de stilte en vroeg;' Hoe gaat het nu met je?'. Ik keek hem een beetje onzeker aan en antwoordde dat het goed ging en bedankte hem. Snel reden we door en onderweg kwamen we nog heel wat Nederlandse reizigers tegen. Ik bedacht me hoe mijn tante en nichten zouden reageren als ze zien dat ik het huis verlaten heb. De zenuwen maakte me weer misselijk. Snel zette ik het uit mijn hoofd en maakte nieuwe plannen voor de toekomst.

Stiekem wilde ik meer van deze mysterieuze jongen weten. Hij was erg lief maar aan de andere kant ook weer niet. De manier hoe hij praat en manier van doen waren erg mannelijk. Maar toch voelde ik me op de een of andere manier beschermd. Alsof me niks kan overkomen dit was echt een raar gevoel. Weer werd ik misselijk. Was het hij ? De jongen die mij misselijk maakte? Op een goede of een slechte manier? Ik zou het niet weten. Maar een ding was zeker en dat was dat ik mij goed voelde ondanks de ongemakkelijkheid.

'Over een paar minuten zijn we gearriveerd, nadat we er zijn pakken we eerst een hotel. We maken ons klaar gaan eten en een beetje de stad verkennen. Als we dat gedaan hebben gaan we op zoek naar een ticket.' Dit was duidelijk erg duidelijk. Ik wist dat ik toch niks kon zeggen om hem op andere gedachtes te brengen dus zweeg ik.

Aangekomen in het hotel merkte dat hij snel aan de praat kwam met de mensen. Ik keek hem een beetje vreemd aan. Ik vroeg hem hoe hij hier zoveel mensen kent. Hij vertelde dat dit hotel van zijn oom was. Ik knikte pakte mijn koffers en liep achter Yusri aan.

In mijn kamer aangekomen besefte ik dat niets van deze jongen wist. Alleen zijn naam. Zal ik het vragen? Misschien is hij niet zo kwaadaardig. Ik heb een rit van 5 uur met hem overleefd waarom zou dit zo erg zijn? Ik verzamelde al mijn moed bij elkaar en klopte op zijn kamerdeur. Hij verwacht natuurlijk helemaal niet dat ik degene ben die aan klopt. Na ongeveer 3 minuutjes deed hij eindelijk open.

'Said wacht ik kom net uit de douche'. Ik liep rood aan en durfde niks te zeggen. Hij denkt natuurlijk dat zijn oom aan klopt. Zou ik nu moeten weg rennen? Nee ik ben toch te laat. Hij deed de deur open met een ontblote bovenlijf. Beschamend keek ik naar beneden. Hij pakte snel een shirt een deed hem voor mijn gezicht aan. Iets wat boos vroeg hij wat er was. 'Uhm Yusri, ik wil wat vragen'. Aan het einde van gang stond een grote goud bruine spiegel. Hij was zo groot dat ik mezelf kon zien. Ik leek net op een tomaat. Mijn zwarte haar stonden warrig voor mijn ogen. Ik keek stil in zijn grote blauwe ogen. Zijn  ogen er was waren wat met die ogen! Het waren die blauwe ogen! Ik weet het zeker.

Hij pakte mijn hand iets te ruw vast en sleepte me mee naar binnen. 'Vertel wat je wilt vragen Niraya'. Ik schrok van zijn intense openheid die hij toonde.' Ik wil graag wat meer over je weten'. Aan zijn geschrokken uitdrukking merkte ik dat hij dit niet had verwacht. 'Wie ben je?' vroeg ik ter opvulling. Hij glimlachte zijn mooie tanden bloot.

'Moet ik me nu echt gaan voorstellen?' Vroeg hij lachend. De manier hoe hij het vroeg was erg grappig. Ik lachte nu ook. De spanning was verdwenen. 'Nou madame Niraya, ik ben Yusri. Ik ben 23 jaar. Ik was vroeger buren van je. Ik zag je heel erg vaak maar jij mij nooit. Je kwam bijna nooit uit huis alleen voor school. Ik was eerlijk gezegd heel erg gefascineerd in je. Rond mijn 12e 13e heb ik je bijna nooit meer gezien. Tot 4 jaar geleden, mijn vader kocht een huis hier in Marokko. Ik dacht dat ik je nooit meer zou zien. Je was erg veranderd en veel groter geworden' Zijn lachende gezicht veranderde nu in een heel serieuze blik.

Verder hebben we nog wat bij gepraat en mekaar beter leren kennen. Steeds als hij mij aan keek voelde ik een raar gevoel in mijn onderbuik.

Onderhands was ik al terug in mijn eigen kamertje. Ik friste me op kamde mijn lange haren uit en deed andere kleding aan. We waren klaar om te vertrekken om wat te gaan eten. Ik stapte in zijn auto en keek naar 2 meisjes die zich uit sloofde voor een paar jongens. Om de hoek was er wel een club. Ze stapten de club in die het dichtst tegen het hotel waar ik overnacht zat. Een van de meisjes liet hun tasje vallen. Ze draaide zich om en pakte haar tasje weer op. Nadat ze  een kwartslag omgedraaid heeft herkende ik haar meteen! Het was soraya! Samen met haar zus Sara. Soraya schreeuwde naar Sara. Shit ze hadden me gezien!

Lieve lieve lezertjes na een lange tijd heb ik weer kunnen schrijven! Ik hoop dat jullie een stemmetje en natuurlijk een reactie achter laten❤️❤️❤️