Moroccan aversion

Deel 3

Ik probeerde zo stil mogelijk te zitten. Helaas schrok ik door de hoeveelheid geluid waarop de deur open ging. Bang blikte ik naar de kast, hopend dat zij de kast niet op zullen merken. Stilletjes wachtte ik op wat zij zouden zeggen. Ze voerde geen vin en keken mij aan. Ik werd onrustig en hoopte dat zij hem niet zullen zien. En bang dat ze me verdenken voor rare bedoelingen.

'Soraya geef mij de bezem is' zegt Sara. 'Niraya noem jij dit schoon?, snel Soraya!' Zegt Sara. Soraya en Sara mijn nichten. Ik was als de dood voor ze. Ze konden me alles maken. En dat was niet eens alles. Soraya liep naar de kast toe. Mijn hart klopte sneller en sneller. Snel stond ik op en zei:'Ja dat komt goed ga maar lekker uitrusten'. Ze keken mij vreemd aan. Vervolgens keken ze naar beneden. Ik volgde ze met mijn ogen en zag uiteindelijk de schoen van de onbekende. Ze keken eerst naar mij en daarna terug naar de kast. Ze schopte tegen de schoen. Waarop de jongen met een kreet uit de kast vloog. Wat zullen ze wel denken nu! 'Niraya wat is dit! Ik wist wel dat je niet zo heilig was als je voor deed, je bent een slet' Zei ze recht in me gezicht.

Mijn hersenen functioneerde niet meer dacht ik. Ik voelde me betrapt. Ik had geen puf meer om te praten. Het enige wat ik nu kon doen is zwijgen en wachten tot morgen. Owh wat was ik toch bang. Iedereen zal wel slecht over me denken.

'Het is niet wat jullie denken' Is het laatste wat ik hoorde van de jongen. Ik voelde een opkomende haat gevoel voor hem. Hij keek mij aan en gaf me een knipoog. Sara pakte hem beet bij zijn arm. Hij keek haar met één oog aan. Die bedreigend bedoeld was. Hij was niet voor mij bedoeld en ik werd zelfs bang. Vervolgens  nam ze haar hand snel weg. Sara en Soraya liepen lachend naar beneden. Ik wist dat ze blij waren. Ze hielden ervan als ik ik de problemen kwam.

Ze waren te enthousiast en hebben hem over het hoofd gezien.Vanuit de trap maakte hij een raare beweging met zijn handen. Uiteindelijk begreep ik wat hij bedoelde. Ga naar de kast wilde hij zeggen met zijn handen.

Een beetje verbaasd loop ik naar de kast toe en zie hem naar beneden gaan. Ik zie daar een brief liggen. In dat gedeelte van de kast heb ik mijn pennen en blaadjes liggen. Hij heeft gewoon een brief geschreven. Hoe mysterieus moet deze jongen wel niet zijn.

Één ding is zeker hij blijft wel hangen in mijn gedachtes. Op dat moment stormt Sara binnen. Terwijl ik met mijn hoofd half in de kast zit verstop ik dat briefje snel. 'Heb je nog meer verassingen in die kast?' Zegt Sara sarcastisch. Terwijl ik haar dood aan kijk loop ik richting mijn bed. Nog steeds kijk ik haar aan en ga liggen. Verschrikt doet ze de deur dicht op dat moment val ik meteen in een diepe slaap.

De volgende ochtend om 6 uur word ik wakker. Veel heb ik niet geslapen. Maar ik moest nou eenmaal opstaan om de schapen te hoeden. Ik doe mijn ochtend ritueel en neem de tijd om mijn haar in een mooie vlecht te wikkelen. Als ik daarmee klaar ben loop ik richting de schapen. Ik hoopte heel erg dat mijn nichten het nog niet verspreid hadden. Ik voel dat ik dorst heb en loop naar de put. 'Hey illegale' roept iemand vanuit dezelfde auto als gister. Die komen net pas thuis zie ik.

Zal ik wat terug zeggen? 'Konten likker' zei een van de jongens. En dit was voor mij het top punt. 'Lik jij je eigen kont maar af' schreeuwde ik terug. Iedereen was stil en keken naar elkaar.

Wat heb ik toch gedaan! Als mijn tante merkt dat ze weten dat ik een Nederlandse identiteit hebben vermoord ze me. En als ze het nieuws hoort van haar dochters! Wat doe ik mezelf toch aan.

Lieve mensen ik ga nu proberen langere en snellere vervolgjes  te plaatsen❤️
Mijn motivatie zouden jullie stemmen zijn en het reageren op mijn verhaal.
Ik hou van jullie alle lieve lezertjes ❤️😍💁🏻