Moroccan aversion

Deel 7

Ik vroeg of hij voort wilde maken. Hij reed snel de straat uit. Mijn hart maakte overuren. Eerst voelde ik me beschermd maar nu is alles in één klap verdwenen. Eindstand ik zal hier dus ook weg moeten gaan! Hoe moet ik het hem vertellen? Zal ik gewoon stiekem gaan?

Het meest beste plan lijkt me midden nacht zelf een ticket te zoeken. Ze hebben duidelijk gezien waar ik me bevind! Als ik niet snel ergens anders naar toe ga, weet ik zeker dat ik dood ben!

Ik voelde zijn ogen prikken in mijn rug. Ik keek hem recht in zijn ogen aan. 'Niraya, je ogen spreken boek delen!'. Het kan niet anders ik moet weg. 'Niraya luister heel goed, je gaat niet alleen'. 'Yu..' ... Ik heb mijn zin amper af gemaakt. 'Zwijg je gaat niet alleen punt uit'. Owh wat kan ik hier niet tegen! Iemand die mij de weg wijst!

De hele weg heeft niemand gepraat tot dat we er waren. 'Niraya kom, je moet niet teveel denken'. 'Yusri het is moeilijk, ik wil je wat vertellen'. Waar was ik mee bezig! We namen plaats en bestelden iets te eten en te drinken.

'Yusri dit gaat niet, dit kan niet! Als ze mij ooit vinden hier maken ze me af! Maar als ze mij met je zien. Dan ben ik al helemaal dood!'

Hij pakte mijn kin vast. Als hij dit deed voelde ik mij net een klein meisje van 3 jaar. Hij was zo groot en gespierd.

'Als ik degene was die zij kunnen bespelen was ik hier nu niet met je? Dan zou ik niet de moeite nemen om je mee te nemen. Ik ken de risico's en gevaren hiervan. Ik ben iemand die niemand aan kan Niraya. Je kent mij niet.'

Het leek alsof hij alles onder controle had. Hij was iemand die van risico's hield. Maar toch alles aan kon. Dit heb ik na al die tijd van hem vernomen. Waarom voel ik mij goed bij zo een gevoelloos iemand lijkt het wel?

Hij wees naar de boulevard en keek mij ondeugend aan. Ik zag het via mijn oog hoeken. Maar ik was te trots om terug te kijken. Dus ik liep heel vast besloten voor hem. We liepen zo een tijdje. Ik moest echt lachen waarom lopen we zo?

Na een tijdje voelde ik dat hij achter mij stond. Ik stopte gelijk met lopen door de schrik. Ik wist niet hoe ik me moest gedragen. Dit voelde ze goed eerlijk te bekennen. Maar ik gaf het niet toe.

Ik merkte dat hij steeds stiekem zijn telefoon pakte. Via mijn ooghoeken probeerde ik te ontcijferen wat hij aan het doen was. Het enige wat ik zag was dat hij naar zijn beeldscherm keek. Waar enkel de tijd te zien was.

'Ja je vindt me leuk' Zei hij droog. Ik draaide me om, en we stonden nu recht tegen over elkaar. 'Yusri hoe bedoel je?' Vroeg ik lachend. Hij tikte op zijn telefoon op het klok icoontje. 'Ja?' Vroeg ik lachend. 'Ik stond achter je om 8 uur het is inmiddels kwart over, je vond het fijn'. Ik voelde een enorme lachbui aan komen. Maar ik hield me in.

Inmiddels wat ik half tomaat half mens. 'Ik heb gelezen op een vrouwenblad dat als je een kwartiertje je je niet verroert. Tijdens het moment dat je met je vriend of iemand bent die je leuk vindt bent. Ben je serieus verliefd'

Dit was het nippertje ik kon mijn lach niet meer inhouden en proestte het uit. ' Dat is dan een domme vrouwenblad geschreven door één of andere 14 jarige puber' zei ik droog. Nu moest hij lachen terwijl ik bloed serieus was.

We liepen verder en genoten van het mooie uitzicht. Ik keek om me heen en voelde me goed. Even was ik het hele familie gebeuren vergeten. Yusri was blijkbaar ook heel ergens ander met zijn gedachtes.

We liepen verder en stopte bij een bankje. Ik besloot maar te vragen hoe we het gaan oplossen. Hoe wij het best weg kunnen gaan zonder dat mijn tante ons voor is. Ik zag hem diep nadenken. 'Weet je wat we doen? Ik vraag zometeen of iemand onze spullen wilt klaar leggen en beneden zetten. Zodat we snel door kunnen naar een vakantiebureau'. Ik zat ook diep na te denken. 'Bel ze dan maar alvast' zei ik hem.

We waren weer onderweg naar de auto. Was dat de stem van Sara? Ik denk vaak hard op na dus hij heeft het vast gehoord. Ik zag hem heel mannelijk naar achter kijken. Hij zag er eerlijk gezegd heel erg mooi uit. Maar ik gaf het niet toe, aan mezelf en hem niet. Ik wilde niemand mooi vinden. Niemand heeft mij mooi gevonden, en ik vind niemand mooi. Dit zei ik altijd vroeger tegen mezelf en heb beloofd dat ik dat altijd zal vinden. Ik heb veel zelfbeloftes gehad waar ik me aan de dag van vandaag strikt aan voldoen heb.

De stemmen van meisjes kwamen dichterbij. 'Daar is ze ja daar!' Schreeuwde iemand. Nog kon ik niet zien wie het was. Ik zag Yusri heel rustig lopen het boeide hem niet. Zie je wel Niraya niemand denkt aan je, je bent als een stuk stof voor mensen.

De stemmen waren erg dichtbij. Ik keek naast me en zag dat Soraya naar Sara keek en andersom. Ik keek bang naar Yusri en nog deed hij niks. 'Je komt nu naar huis! Vuile hoer! Dit was dus je plannetje? Lekker bij je mannetje wonen die je ook nog zwanger heeft gemaakt?'.

Ik keek ze raar aan en vroeg hoe ze aan deze onnozele gepraat kwamen. (Vanzelfsprekend is het gesprek in het vloeiend Arabisch, alleen formuleer ik het in het Nederlands. Onthoud dat dit waar gebeurd is!)

Yusri keek ze aan alsof de meest gehate mens tegen over hem stond. Hij tilde zijn hand op en en wees naar achter. Hij zweeg maar ik werd er zelfs bang van.

Soraya en Sara werden bang. Wat ik in één opslag kan zien. Ze begonnen te trillen. Hij begon ze aan te kijken. Hij heeft geen één keer weg gekeken.

Na een minuutje of 2 begonnen ze te bewegen. Ze draaide zich rustig om en begonnen te lopen op de meest grote hakken die ik ooit in mijn leven gezien heb.

Ze probeerde zich zo groot te houden maar ze waren zo bang. Ik keek Yusri met bange ogen aan. Hij glimlachte zijn tanden bloot.

Ik begreep het niet meer. Hij verwarde mij zo erg. Het leek alsof er twee verschillende soorten mensen in hem zaten. Mijn ogen richten zich op een vrouw.

Die vrouw kwam mij zo bekend voor. Ik keek heel goed. Ik merkte dat ze ook mij heel goed ik de ogen keek. Ik kwam wat dichter bij. Wacht zie ik nou serieus tranen rollen over haar wangen?

Ik liep nu rechtstreeks naar haar toe om te kijken wie deze huilende vrouw was. Was het nou mijn moeder? Of zie ik het verkeerd

Lieve lieve lezertjesss❤️
Ik ben zo blij met jullie reacties en jullie stemmetjes en dat jullie überhaupt mijn boek lezen! Super trots!
Zouden jullie mijn boek misschien kunnen promoten voor eventueel meer lezers? Super erg bedankt voor de mensen die dat willen doen! Laat het me weten via de chat!❤️
Groetjes ketkoutaaaa😘