Stay With Me ( On Going )

Chapter 9

Braxton's POV:

Nang makapasok siya sa gate nila, pinaandar mo na ang kotse at umalis.

Habang nagd'drive ako gulong-gulo ang utak ko.

I know that it's just easy to say kay Thalia na naging kami ni Danielle dati. But I just respected the decision of Danielle na sabihing friends lang kami. Dahil siguro ayaw niya lang ng mahabang usapan and same as mine.

Ayoko ng balikan yung dati. Ayoko ng guluhin pa siya at lalong ayokong malaman niyang may natitira parin siyang puwang dito saakin. I admit that I still love her pero not as much as I love Thalia.

Naiinis ako sa sarili ko dahil hindi ko siya lubos matanggal sa puso ko. Akala ko noong una wala na siyang epekto saakin lalo na't nandyan na si Thalia pero ng makita ko siya ulit parang nagbalik yung ibang nararamdaman ko para sakanya.

Naf'frustrate ako sa lahat ng nangyayari. This is the first na nagaaway kami ng grabe ni Thalia. We fight pero madalas ay dahil lamang sa mga walang kwentang bagay.

Nakauwi ako ng maayos kahit na sobrang magulo ang utak ko.

Isang linggo na ang nakakalipas pero hindi parin kami nagkakausap ni Thalia. I've been trying to call and text her so many times pero hindi niya sinasagot.

Pinupuntahan ko na din siya sa kanila araw araw pero laging sinasabi ng maid na umalis daw siya o di kaya naman ay tulog.

Hindi ko na alam ang gagawin ko.

Lumabas ako ng bahay para maglakad lakad. Napagpasyahan kong pumunta nalang sa park nitong village namin.

Habang naglalakad ako at naghahanap ng mapaglilibangan ay may lumapit sa aking aso at naglambing. Isa siyang white bichon frise at parang familiar ang asong ito.

Tumingin ako sa paligid at nakita ko siyang tumatakbo papalapit sa akin. Ng makita niyang ako ang may hawak ng aso niya ay biglang nagbago ang timpla ng kanyang mukha.

Kinuha niya ang aso at binuhat ito ng makalapit sa akin.

"Thanks." maikli niyang sabi at ambang aalis na siya kaya mariin ko siyang pinigilan. Hinawakan ko ang braso niya para hindi siya makaalis.

"Thalia. Kausapin mo muna ko please." pagmamakaawa ko pero hindi pa din siya nagsasalita at pilit na tinatanggal ang pagkakahawak ko sa kanya.

"Wag muna ngayon Braxton." Walang ekpresyon niyang sabi at hinila niya ang kamay niya pero kinuha kong muli ito at mahigpit na hinawakan.

"Bitawan mo ko Braxton. Give me more time." matigas niyang sabi.

Hindi ko mapigilang hindi mainis sa sinabi niya. Ano pa bang oras ang kailangan niya ?! Hindi na ako nakapagtimpi pa.

"Thalia naman. Hindi pa ba sapat yung time binigay ko sayo?! Hindi pa ba sapat yung isang linggo? Kasi ako konting konti nalang talaga mababaliw nako. Hindi ko na alam yung gagawin para makausap ka lang. Araw araw akong pumupunta sa inyo pero lagi ka namang wala. I also texted and called you pero hindi mo sinasagot. Pati kahit kaninong pwedeng may alam kung nasaan ka kinausap ko na."

"Sige gusto mong magusap tayo? Fine. Explain to me why did you lie?" may panghahamong sabi niya.

"Ok. I admit na nagsinungaling ako na nagtago ako ng mga bagay na tungkol sakanya sayo pero wala na yun! Matagal na yun..." pag amin ko pero pinutol niya ang sasabihin ko.

"But you still lied! You didn't trust me ! Sana sinabi mo nalang. Siguro kaya ayaw mong sabihin sakin kasi she's still important to you diba?! That you still have feelings for her. You still care for her. And you still love her!! You still love her Braxton!!" Aniya at humagulgol.