THE Badboy And Just Some Girl...

Hoofdstuk 13

Huh? 

De stem is van Caleb? 

Maar die gast heeft nog nooit iets aardigs voor mij gedaan. Tenminste, niet terwijl er veel mensen bij zijn. 

Raar. 

Als ik peinzend naar Mandy toe loop, zit ze op het gras met een grote grijns  op haar gezicht.

"Zo zo, meneer de badboy praat voor je. Heb je zelf geen stem meer?" zegt ze.

"Haha, heel leuk, lach maar lekker verder. Waarom zou hij zoiets doen?" zeg ik verbaasd. "Hij haat me." 

"Ja ja, houd dat jezelf maar voor." zegt Mandy geheimzinnig. "Die jongen haat je niet hoor. Zoiets heb ik hem namelijk nog nooit zien doen." 

Daar denk ik even over na. Hij heeft nog nooit zoiets gedaan? Hij heeft die 'macht' en hij heeft er nog nooit iemand mee geholpen. 

Dat is zo raar.

"Kom op dagdromer," verstoord Mandy mijn gedachten. "We gaan. Ik heb het hier wel even gehad."

"Goed idee."

...

Als ik thuis ben plof ik op bed neer. 

Het is al 5 uur en ik moet ook nog al mijn huiswerk maken. Dit zal de komende tijd wel zo blijven als ik naar elke training van de cheerleaders moet. 

Zuchtend ga ik aan mijn bureau zitten en begin met mijn huiswerk.

...

Als ik ongeveer halverwege mijn huiswerk ben roept mijn moeder dat we gaan eten. 

Als ik de gang op loop zie ik Luke net zijn kamer uitstappen. 

Hij ziet me niet, dus ik ga maar even een grap uithalen. Op mijn tenen loop ik achter hem aan. Na een paar seconde slaak ik een oorlogskreet en spring op zijn rug. 

"Heeeeejjj broertjeeeee!" schreeuw ik in zijn oor. "Jij ook hierrrr???"

Ik zie dat hij heel erg schrikt en bijna val ik van zijn rug. 

"Uhm ja, ik woon hier ook weet je nog." 

"Owhh ja" zeg ik alsof ik dom ben. "Dat klopt, helemaal vergeten. En nu hup, lopen jij. Ik heb honger!"

Grijnzend kijkt hij me aan en ik zie dat hij een plan heeft. Dan springt hij de trap af waardoor ik weer bijna val. "Luukkkeee!" roep ik "Stop, dit is eng!"

"Daar had je eerder over na moeten denken."zegt hij lachend voordat hij de keuken in rent. 

Mijn ouders zitten al aan de keukentafel en scheppen net hun eten op als Luke en ik de keuken in vliegen. Verbaasd kijken ze hoe ik van Luke's rug af spring en we beiden aan tafel gaan zitten alsof dit iets is wat we dagelijks doen. 

"Lekker mam, ik heb honger zeg ik." terwijl Luke instemmend knikt. 

Als mijn vader en moeder een blik van verstandshouding wisselen schieten Luke en ik in de lach. Mijn moeder schud haar hoofd en mijn vader haalt zijn schouders op voordat we beginnen met eten. 

...

Na het eten vertelt Luke dat Cody vanavond nog langskomt om te gamen. Ongeïnteresseerd eet ik mijn bord verder leeg en ga als ik klaar ben naar boven om te beginnen met leren aan het wiskunde proefwerk dat ik morgen heb. Je ziet in boeken en films altijd dat mensen zo slecht zijn in wiskunde. Gelukkig heb ik dat niet.

Na ongeveer een kwartier ben en klaar en loop naar beneden. Daar zit Luke op de bank te gamen. Ik plof naast hem neer en zet mijn laptop, die ik van boven mee heb genomen aan. Ik start Netflix op en kijk de nieuwste aflevering van Pretty Little Liars. Als ik een stukje heb gekeken gaat de bel. 

'Mia wil jij even opendoen,' vraagt Luke. 'Ik zitten midden in een level.' 

'Is goed hoor.' 

Ik trek mijn oortjes uit mijn oren en zet mijn laptop neer. Terwijl ik naar de deur loop zing ik vals een stukje van I Will Always Love You; het moeilijkste liedje dat er bestaat. Als ik de deur opentrek ben ik net bij een enorme uithaal. Mijn stem hapert als de deur volledig open is en ik in plaats van Cody mijn beste vriend voor de deur zie staan, Caleb. 

Wauw Mia, hij heeft je net de lelijkste uithaal van je leven zien en hóren inzetten. Slim, erg slim.

Met een grijns kijkt Caleb me aan. 'Hallo Mia, mooi hoor. Misschien moet je het alleen nog een keer doen wanneer je stem minder lijkt op een kat die aan het sterven is aan gruwelijke dood.'

'Haha grappig.' zeg ik net iets te sarcastisch. 'Misschien moet jij je dan nog maar een keer vertonen wanneer het er niet zo uit ziet dat ik ga huilen als een mens die sterft aan een gruwelijke dood. Oh ja, ik ga ook dood aan een gruwelijke dood. Jouw aanwezigheid.' vervolg ik terwijl zijn grijns langzaam verdwijnt.

Dan wordt Caleb aan de kant geduwd door Cody die op me af komt rennen om me een high-five te geven. 'You go girl!' schreeuwt hij. 

Nu ik het me afvraag. Wat doet Caleb hier eigenlijk. 

'Mijn o zo lieve broer stond erop dat hij me bracht.' fluistert Cody in mijn oor terwijl hij door middel van zijn ogen naar hem te draaien Caleb aanwijst.

'Gezellig.' grom ik en ik kijk hoe Caleb naar me grijnst.

'Laat je ons nog binnen Mia?' zegt Caleb.

'Ja, ja.' mompel ik een beetje.

Dit wordt nog een gezellige avond.