THE Badboy And Just Some Girl...

Hoofdstuk 20

Als de wekker gaat schrik ik wakker uit een warrige droom, vol mensen die achter me aan lopen en rare dingen tegen me zeggen. Ik haal mijn benen uit de knoop met dekens en loop meteen door naar de badkamer waar ik onder de douche spring zonder te kijken of het water warm is. Snel druk ik me tegen de wand aan als mijn huid het koude water raakt. Meteen ben ik helemaal wakker. Ik neem snel een douche en trek kleding aan, beneden eet ik wat en maak me verder klaar voor school. In de auto doe ik mijn oortjes met harde muziek in. Gewoon omdat ik daar op een of andere manier zin in heb. Als ik met Luke door de gang naar onze eerste les loop staat hij opeens stil. Verbaasd kijk ik achterom en trek mijn wenkbrauwen op. Wat doet hij nu weer. Als hij daar blijft staan en gewoon naar me blijft kijken loop ik naar hem toe. 'Wat is er met jou aan de hand?' vraag ik hem.

'Dat is iets wat ik misschien beter aan jou kan vagen. Je doet al de hele ochtend zo raar.' Ik merk dat hij gefrustreerd is. 'Ik heb nog niet normaal met je kunnen praten en je bent zo afwezig. Het zit me dwars en ik wil weten wat er is voordat we zo in een overvolle klas zitten waar ik al helemaal niet met je kan praten.'

Ik reageer niet en dat maakt hem nog geïrriteerder. 'Als je niet gaat reageren dan loop ik gewoon door hoor.'

'Sorry, ik... Ik weet gewoon niet wat het is. Ik voel me gewoon niet lekker en heb helemaal geen zin om naar school te gaan.' Ik zucht en kijk naar de punt van mijn schoenen.

'En dit komt door een bepaald persoon of niet soms?'

'Nee.' 

"Ja" zegt mijn inner-Mia tegen me.

'Misschien.'

Ik zucht diep en wil bijna doorlopen als Luke mijn arm vastpakt.

'Het komt echt wel goed.'

Ik weet niet of ik het daar helemaal mee eens ben maar reageer maar niet. Ik heb geen zin in nog een ruzie of zoiets.

~~~

In de klas kijk ik voor me uit als de leraar begint met vertellen. Ik let natuurlijk totaal niet op. 'Mia. Mia! Ik vroeg je iets.' zegt de leraar, me aankijkend alsof ik de zure pruim ben die hij net heeft opgegeten. 

'Ja.' zeg ik maar, geen idee wat de vraag was. 

'Dus ik kan aannemen dat je de vraag niet gehoord hebt?' zegt de leraar terwijl de klas grinnikt. 

'Ja.' mompel ik, me beseffend dat ik waarschijnlijk op de vraag wat is de wortel van 114 ja heb geantwoord, in plaats van 11. Grapje, ik weet heus wel dat wortel 144 12 is hoor. Zoveel humor heeft mijn  brein op dit moment, om zo'n grap tegen mezelf te maken. 

Zacht begin ik in mezelf te giechelen, me op datzelfde moment beseffend dat ik er waarschijnlijk uitzie als een verkrachter ofzo. Als ik het beeld van mezelf in mijn hoofd krijg moet ik zo hard lachen dat de hele klas me raar aankijkt. Luke kijkt me aan en glimlacht naar me, duidelijk door te hebben dat mijn stemming een beetje beter is geworden. En dat door de vraag wat de wortel van 144 is. 

-----------------------------------------------

Even een snel hoofdstukje tussendoor omdat het zo lang duurt voor ik weer een hoofdstuk update, sorry daarvoor. Dit is niet de lengte van de hoofdstukken die ik normaal online wil zetten. 

xxAnnee1404