THE Badboy And Just Some Girl...

Hoofdstuk 15

Hij is er nog.

Kan die jongen niet iemand ander zijn leven ruïneren?

'Mia.' Is zijn enige reactie. 

'Ben je serieus nog steeds hier?' vraag ik met een opgetrokken wenkbrauw.

'Eigenlijk niet.' zegt hij met een halve glimlach. 'Maar je ziet me wel.' Ben ik de enige die deze logica niet helemaal snapt. Wat gaat er om in zijn hoofd? Ik dacht dat ik raar was.

Verveeld draai ik me om en loop weer naar boven. Ik ben zo klaar met die jongen. Hij maakt me chagrijnig. Ik loop mijn kamer binnen gelijk door naar mijn badkamer, als mijn haar uit de handdoek is en ik het goed heb geborsteld loop ik met mijn laptop mijn slaapkamer weer in, met de hoop om nog even een leuke serie op Netflix te kunnen kijken. Als ik de kamer instap laat ik van schrik mijn laptop bijna uit mijn handen vallen.

Liggend met zijn handen achter zijn hoofd en zijn voeten op de rand van mijn bed tref ik daar helaas een kwal aan. Als diezelfde kwal me zou steken raak ik heel misschien wel bewusteloos. Kan dat? Dan hoef ik niet meer met hem te praten. Dat is nou een voorbeeld van een prima plan, al zeg ik het zelf.

'Caleb! Wat moet je hier!' roep ik met een boze blik. 

'Owh, je ging zo snel weer naar boven, en aangezien onze broertjes zo geobsedeerd zijn met dat spel dacht ik dat het leuk was dat wij ook iets samen gingen doen.' zegt hij met een grote grijs op zijn gezicht. 

'Wat dacht je van... NEE!' Schreeuw ik terwijl ik hem mijn kamer uit probeer te duwen. Wat natuurlijk niet lukt aangezien hij best wel sterk is. Met zijn spieren en zijn perfecte lichaam...

Huh, waarom denk ik hier aan?

'Ah, kom op babe, laten we het gezellig houden' 

'Nee, rot gewoon op, ik wil naar bed!' 

'Ik wil best wel met je mee hoor.' zegt hij met zijn o-zo bekende grijns. 

'Haha, wat een leuke grap zeg.' Ik doe geen moeite om mijn sarcasme te onderdrukken.

'Oh, maar het was geen grap prinses, ik meen wat ik zeg.' Ik wil die onschuldige blik van zijn gezicht af meppen maar ik weet me in te houden. 

'Dus nu ben ik een prinses, hmm het wordt steeds interessanter.' 

'Dat is de bedoeling schat, dat weet je toch?' 

Die grijns, ughh.

Ik haat die grijns.

Ik haa-hou van die grijns.

Mia, knock it off, dit is al de tweede keer deze avond.

"En bevalt het je?" vraagt Caleb als hij merkt dat ik naar hem sta te staren.

'Nee, je bent lelijk.' Ik leg mijn handen op mijn wangen om de rode kleur die hoogstwaarschijnlijk verschenen is te bedekken. 

'Ach babe, je hoeft je niet te schamen, weet je hoeveel meisjes er op één dag naar me staren?' zegt hij terwijl hij van het bed stapt en naar me toe loopt. 'Jij bent degene van wie ik het het liefst heb.' 

Even zie ik een flits van genegenheid in zijn ogen voordat zijn humor het weer overneemt. Hij pakt mijn handen vast en haalt ze zo van mijn wangen. Hij kijkt me aan en ik kijk terug. Zijn ogen...

En dat is drie!

Snel kom ik bij mijn positieven en trek mijn handen los. Ik kan drie stappen achteruit zetten als ik tegen de muur aan bots. Caleb loopt me achterna en zo sta ik na een aantal seconden tegen hem aangedrukt. 

Ik haat het om toe te geven maar ik vind het niet zo erg als ik het zou moeten vinden. 

Hij strijkt in een tedere beweging een plukje haar achter mijn oor en verplaatst er dan zijn lippen naartoe. 'Het is laat, je zou moeten proberen wat te slapen.' Ik wil antwoorden maar kan mijn woorden niet vinden. Waarom heeft hij zoveel invloed op me? 

'Ik ga er maar weer vandoor, ik denk dat onze broertjes ook wel klaar zullen zijn.' Ik voel zijn lippen heel licht over mijn mondhoek en wang glijden en dan loopt hij mijn kamer uit. 

Mij compleet de weg kwijt en trillend tegen de muur achterlatend.