THE Badboy And Just Some Girl...

Hoofdstuk 5

Als ik de deuren van de kantine openduw merk ik pas hoeveel kinderen er op deze school zitten. Dat zijn er niet eens zo heel veel. Als je hier op school bent begonnen ken je waarschijnlijk al een hele hoop. In ieder geval iedereen van jou groep. Groep...

Nog even daarover... Bij welke hoor ik? In ieder geval niet bij de populaire kinderen. Ook niet de nerds. Waar dan bij? Ik merk dat ik al een tijdje stil sta als ik mijn naam hoor. Aan een tafel zie ik Mandy heel raar met haar armen zwaaien. Ik schiet in de lach en loop naar haar toe. Als ik dichtbij genoeg ben zegt Mandy 'Was je in dromenland Mia?' Lachend staan we samen op om ons eten te halen. 

Als we naar de rij toe lopen zie ik Caleb en nog twee andere jongens binnen lopen. Het lijkt wel stil te vallen. Alsof mensen niet durven praten. Als ze aan een tafel gaan zitten en een paar mensen hebben begroet begint het gepraat weer. 

'Wie zijn dat Mandy?' vraag ik. 

Ze kijkt me onzeker aan. 'Dat zijn Caleb Logan, en zijn twee beste vrienden Marcus en David. Ze zijn laat maar zeggen de drie badboys van de school.' Wow ik wist niet dat er echt badboys bestonden. Ik dacht dat dat een soort van sprookje was. Mandy gaat verder met praten na ze kort een blik geschonken te hebben.  'Ze hebben met ongeveer 75% van alle meisje in deze ruimte het bed gedeeld. Je moet echt uitkijken met ze.' 

'En jij?' Als ze naar haar schoenen kijkt en bijna onzichtbaar knikt weet ik genoeg. 'David' mompelt ze. 

Eikels.

'Vooral met Caleb moet je oppassen, hij is een soort van "Koning van de school". Zijn vader heeft heel veel geld. En met veel bedoel ik echt heel veel.'

Goed gedaan Mia. Je hebt net "met de "Koning van de school" ruzie gezocht. Als ik aan het eten ben voel ik een blik op me branden. Als ik omkijk zie ik Caleb grijzend naar me kijken. Als hij me ziet kijken grijns hij nog breder en zwaait heel kinderachtig. Ik kijk met een kop als een boei weg. 

'Heej Mandy, zin om mee te gaan naar mijn huis na school?' vraag ik.

'Ja, lijkt me cool!' Ik vraag me echt af hoe dat kind altijd vrolijk kan zijn. Niet dat ik haar niet mag. Nee, juist het tegenovergestelde, ik vind het super leuk aan haar. Ik zou het alleen niet kunnen. Overal vrolijk over doen. 'Mandy wie zijn eigenlijk jou vrienden?' vraag ik.

'Nou, eigenlijk hoor ik bij de cheerleaders.' antwoord ze een beetje blozend. 

'Wow, super vet!' Had ik echt niet achter haar gezocht. 'Eigenlijk denk ik erover om ook bij de cheerleaders te gaan.' nadat ik dit het gezegd spring ze op begint Mandy zowat te gillen. 

'Jaaaaaa! Doe dat please! Voor mij?' De hele kantine kijkt ons raar aan. Snel trek ik haar naar beneden. 'Oké, oké. Als jij ophoudt met me voor schut te zetten door de hele school bij elkaar te gillen.' We kijken elkaar aan en barsten uit in de slappe lach. 

We hebben nog steeds de slappe lach als we aankomen bij Engels. Als we gaan zitten lachen we nog steeds. Ongeveer tien minuten te laat komen David en Caleb binnen. De leraar zegt er niets van! Noujaaa zeg, die jongen denkt nog steeds dat hij een Teletubbie is. Gedurende de de les heeft de leraar Mandy en mij al heel vaak boos aangekeken. Als Mandy wordt gevraagd een vraag te beantwoorden schieten we allebei in de lach. 

'Ik ben er klaar mee Mandy en Mia. Mia wissel maar van plek met David.' Noo f*king way dat ik naast die chagrijnige Teletubbie (Beter bekent als Caleb Logan) ga zitten. Over mijn lijk. Als geen aanstalte maak om op te staan begint de leraar te dreigen met nablijven. Dus niet. Dan maar naast Caleb. Ik pak mijn spullen en ga naast Caleb zitten. Ik schuif zo ver mogelijk bij hem weg. 'Hallo Mia. Leuk je hier weer te zien.' zegt hij met een grijns. 

'Insgelijks.'zeg ik. Waarna ik hem sarcastisch vragend aankijk. 'Of nee eigenlijk had ik je liever niet gezien. Maarjaa, ik zal het er mee moeten doen hé?' Terwijl ik hem nog steeds vragend aankijk. 

Door zijn ogen zie ik enkele emotie's afwisselen. Eerst verwondering, dan woede en dan als laatste humor? Huh?? Hij begint te lachen en kijkt me aan. 'Een beetje pit hou ik wel van Mia. De meesten meiden zouden zich meteen voor mijn voeten werpen. Maar jij? Jij gaat tegen me in.' Hij proest het nog steeds uit. Ik vraag me serieus af of wanneer die jongen gaat stoppen met lachen.  En waarom hij eigenlijk lacht. Wat is er zo grappig? 'Nooit zal ik me voor je voeten werpen. Denk je dat ik getikt ben ofzo. Ik bedoel... Nee echt niet. Dream on boy.' Nu kijkt hij me geïrriteerd en verontwaardigd aan. 

'Ik krijg jou wel Mia Green, ik krijg jou wel.'

Ik kijk hem slikkend aan. De hel is losgebroken. Het is nu oorlog.

En als hij oorlog wil kan hij er een krijgen. Ik geef niet zomaar op.

Pas maar op met wie je te maken hebt boy. Ze noemen me niet voor niks Mia Green. (Eigenlijk noemen ze me zo omdat ik zo heet maar dat is een bijzaak.) 

Ik heb een heel leger aan mijn zijde. (Tot nu bestaande uit Luke en Mandy.)

Je bent niet zomaar van me af.

Je gaat hier spijt van krijgen...