THE Badboy And Just Some Girl...

Hoofdstuk 17

'Mia!! Mandy is hier!' Ik hoor Luke een paar seconden voordat de deur van mijn kamer openvliegt en Mandy met al haar drukte binnenkomt.

'Hoi Mandy.' zeg ik met een zucht. Ik blijf onder de dekens liggen en vernieuw Instagram.

'Kom nu onder die dekens vandaan Mia Green, we hebben geen tijd te verliezen!' Als ze me in mijn pyjama ziet liggen zonder iets aan mijn uiterlijk te hebben gedaan slaat ze geschokt haar handen voor haar gezicht. 'Nu onder de douche jij!' zegt ze en ze wijst naar de deur. 'Ik ga kijken wat je gaat aantrekken.'

Als ik na 10 minuten nog onder de douche sta hoor ik gebonk op de deur. 'Kom er nu onder uit!' Ik hoor Mandy aan de andere kant van de deur zo hard gillen dat ik denk dat al het glas in mijn kamer nu wel gebroken is.

Ik bereid me voor op het ergste als ik de kamer binnenloop. Misschien hijst ze me wel in een galajurk.

Gelukkig valt het wel mee. Ik eindig met mijn haar in een vlecht, een beetje make-up, een strakke zwarte skinny jeans en een witte blouse. In plaats van lenzen krijg ik Mandy zover dat ik mijn bril draag, daardoor moet ik wel op haar zwarte plateau gympen lopen. Met het voordeel dat ik langer lijk.

Zelf heeft ze een strakke donker blauwe jurk aan tot haar knieën, die zowel elegant als casual is.

We lopen naar beneden als ik haar inlicht over Luke's "nieuwe vriendin" Lisa.

'Dat is zo schattig. maar ik ben het met je eens, we moeten haar wat vragen stellen.' Haar gezicht gaat van blij naar serieus.

In de auto zingen Mandy en ik keihard mee met de muziek en zit Luke lachend en hoofdschuddend voorin. Daarom komen we lachend aan bij het huis van Cody en, jammer genoeg, Caleb.

Nadat ik de bel heb ingedrukt gaat de deur open. Daar staat, tot mijn afschuw, Caleb. Als hij mij vooraan ziet staan gaat zijn gezicht van opluchting snel naar verbazing. 'Wat doen jullie hier?' zegt hij, alleen mij aankijkend.

'We komen voor Cody.' antwoord Mandy snel voor me.

'Oh.' Caleb opent de deur zo dat we erdoorheen kunnen. 'Hij is in de woonkamer.' zegt hij kortaf en dan loopt hij weg.

'Apart...' grinnikt Luke.

'Nogal.' bevestigd Mandy.

Cody komt de woonkamer uitgelopen en geeft mij en Mandy een knuffel. 'Hey, leuk dat jullie er zijn! Kom maar mee. Lisa is er nog niet, maar we kunnen al wel vast een film uitzoeken.'

'The Notebook!' gilt Mandy bijna meteen.

Luke en Cody protesteren gelijk. 'Geen meiden film. Horror!'

'Okay... Is ook goed.' Mandy kijkt ze met en zuur gezicht aan.

Als de bel gaat staat Cody op om de deur te openen en komt hij even later terug met een mooi blond meisje. Luke staat op en geeft haar een kus op haar wang, waarna ze moet blozen.

Met uitgestoken hand loop ik op haar af. Maar in plaats van mijn hand te pakken trekt ze me in een knuffel. 'Jij bent vast Mia, ik heb zoveel over je gehoord.' Ik kijk Luke boos aan. Hij heeft me natuurlijk belachelijk gemaakt. Ze knipoogt naar me. 'Alleen maar goede dingen. Maak je geen zorgen.'

'Ik mag je wel.' zeg ik. 'Maar we gaan wel zo even onder 4 ogen met elkaar praten.'

Lachend kijkt ze naar Luke. 'Ze is precies hoe je haar beschreven hebt.'

Ik loop terug naar de bank en laat me naast Mandy neervallen. 'Ze praat als een volwassene. Maar ze is wel aardig.' zegt Mandy, iets wat ik knikkend bevestig.

'Laten we de film gaan kijken.' verstoort Cody mijn gedachten.

Kut, ik was helemaal vergeten dat ik niet tegen horror films kan. Nou ja, er zit niks anders op.

Als de film zo'n 10 minuten bezig is, en ik al een kussen op mijn schoot heb liggen om mijn hoofd te verbergen, komt Caleb opeens de kamer binnen.
Verbaasd kijk ik toe hoe hij zich naar me op de bank laat zakken. Net iets te dichtbij voor een vriend. Niet dat ik hem een vriend kan noemen, maar ja... Je moet het toch een naam geven.

'Wat doe je hier? Je zou toch weggaan?' fluister ik om niemand te storen.

'Ik heb het afgezegd. Nu stil, ik wil de film volgen.'

Na zo ongeveer 5 keer Mandy's hand te hebben fijngeknepen schuift ze weg zo dat ik heb niet meer kan pakken.
Bij het volgende enge stuk schrik ik zo dat ik die van Caleb pak. Snel laat ik los.

'Sorry.'

Hij pakt mij hand met zijn ene hand en legt zijn andere arm om mijn schouders. 'Geeft niks.'

Eigenlijk wil ik protesteren maar het voelt zo fijn en hier, in deze kamer waar iedereen naar de film kijkt laat ik het toe.

Ik laat niet alleen Caleb zijn armen toe maar laat ook mezelf toe. Ik laat mezelf toe te voelen wat ik wil, en wat ik eigenlijk ook diep van binnen voel.

Het gevoel van angst verdwijnt en neemt plaats voor iets anders.

Veiligheid, vertrouwen, warmte.

En vooral,

Een klein beetje meer geluk.