Tüm gece şehirdeki butun hastanelere ve karakollara bakmıştık ama hicbir sonuca ulasamamistik.ve sonunda evdeydik babam geldi diye sevinirken surekli kavga etsekte ilk göz ağrımı kaybetmiştik yada kaybetmek üzereydik günes yeni yeni doguyordu ve babam güneşi izliyordu hafif gün ışı babamin masmavi gözleriyle birlesince hayran olduğum adamın umutsuz uykulu yorgun haliyle karşı karşıyaydım.çok tuhaf bir histir ki kendisi yılın 11 ayı evde olmasa bile adının gecmesi bile evde bi sessizlik olustura biliyordu.tamamen savunmasız kalmıştım sehir dışından amcamlar dayimlar teker teker gelmeye baslamisti ve polis iki gun gecmeden aramaya baslayamayiz diyip basindan savmışlardı uzunca aramadan sonra ablamin sevgilisiyle konusmaya gitmistik pek inandirici gelmesede haberi olmadiğıni soylemisti.bir iki kisiyle konustuktan sonra ablamin doğum gununu kutladiğımız yeraltı adinda bir kafede calisan elemanlardan birisinin eski sevgilisi oldugunu öğrenmistik ve hizlica o kafeye gittik.
-berk hanginiz
+buyrun benim ne vardi
-sıla ?
+afedersiniz anlamadim
-kizim sıla nerde ?
+bi bilmiyorum efendim
-en son telefonda seninle konusmus ?
+evet benimle konustu sehir disina cikacagini soyledi ve ondan sonra bidaha ulasamadim.
-baska ? Baska ne konustunuz ?
+hicbisey pek konusmazdik zaten.
Evet anlicaginiz uzere bu umudumuzda bosa gitti ve umutsuzca eve gitmeye basladik.
