Okullar kapanmıştı ve eski dostlarımın yanına dönüyordum.
Ne yazikki kız arkadaşım ile ayrılmıştık ve şöyle ki artık hiçbir şeye üzülemiyordum hicbirsey artık bana acı vermiyordu tam yola çıkacağımız gün annem ile babam kavga etmişlerdi babam gitmemize izin vermemişti hala çok tehlikeli olduğunu söylüyordu annem ise ısrarla gitmek istedini söylüyordu çünkü tüm ailesi ordaydı annemin uzun ve sert bir kavgadan sonra annem izini kopartmıştı yola çıkmıştık ve çok heyecanlıydım bana çok iyi gelecekti geri dönecek olmam ama anlamıştım ki piskolojim gerçekten bozulmuştu ve duzelmeme yolundaydı.
Varmıştık eve ilk adım attım da başımıza gelen olaylar film şeridi gibi önümden geçti sadece ürperdim ve tüylerim diken diken olmuştu pek umursamamaya çalışmıştım ve ilk işim arkadaşlarıma haber vermek oldu ve yarım saat içinde ev karnaval havasına döndü tüm hepimiz evi temizleyip toplamıştık o arda sohbet ediyorduk.
-osman ordada hergün kavga ediyormuydun?
+haha yok be daha sakindim.
-nedense pek inanasım gelmedi.
Gülüştük sadece ve hiçbiri başıma gelenleri bilmiyordu doğum günümde dayak yemiş olmam ailemin başına gelenler babamın yapmış olduğu şey benimle mezara gidecekti sanırım.
Hayat ne kadarda zormuş neden madde bağımlıları var neden hırsızlar var neden teröristler var daha iyi anlamaya başlamıştım hayatın başlamadan bitmişti ve gün geçtikçe ben hırçın bir insan olmaya başlıyordum.
Ve tatil bitmişti eskiden olduğu gibi yine kendi şehrimdeydim ve yine yeni bir okul olucaktı sanırım artık alışmıştım yeni başlangıçlar bu sefer o kadar zor olmicaktı.
