YANALIM O ZAMAN

17~Bölüm{Hastane}

Gözlerimi açtığım da başıma herkes toplanmıştı sanırım en son istediğim iki kişide burdaydı
Yalçın Toprak,Halil Araz
Doktora durumumu soruyolardı ki uyandığımı kimse farketmedi... Kalkmaya çalıştım ama başımda ki yara yüzünden başım dönüyordu tabi acıyla inlememle herkes bana döndü...

Doktor genç ve çok havalıydı benim uyandığımı görünce hemen yanıma geldi ve beni muane etti ve son tetiklerden sonra çıkabileceğimi söyledi.Doktor tam çıkacaktı ki
Onurun sesiyle durdu...

-Tamam herkes gidebilir...(barışa dönerek demişti derdi neydi bu çocuğun ?)

Barış bunu duyarda hiç dururmu?

-Rahatsız olan biri varsa gidebilir ben gitmiyorum!

Bi hastanede etmemişlerdi kavga onuda şimdi yapıyolar...

Doktor kavganın uzayacığını anladı ki hemen beni bu durumdan kurtarmak için hemen lafa atıldı...

-Evet beyler burası hastane ve hastamız sitresten uzak kalması lazım bilmem anlatabildim mi?

Onura baktığım da barış'a öldürecek gibi baktığını görebiliyordum..Ama barışta doktora aynı şekilde bakıyodu...

Doktor herkesi dağıtıktan sonra biraz kendimle baş başa kaldım...Bikaç gündür harap olmuştum neler çektim şu bikaç gündür...

Barışın Ağızından;

Doktorun müdahlesiyle onur denen herifle tartışmamız son buldu ve odadan çıktık ve kantinde oturmaya devam ettik

-Oğlum iyimisin? diye sordu annem
Kafamla onayladım konuşmaya mecalim yoktu.
Annem tekrar konuşmasını devam ettirdi..
-Hadi kalk eve gidelim kızı daha çok üzmeyelim zaten yetirince mahvoldu bizde iyice yormayalım oğlum
-Anne ne gitmesinden bahsediyosun
Sinirle anneme çıkıştım..
-Yavrum bak eğer böyle yaparsan daha kötü olucak her şey...
Annemi daha fazla yormamak için gözdenin kaldığı odaya girdim içeriye girdiğimde
Onur gözdeye bağırıyordu meleğimde ağlıyordu...
Onur beni görmesiyle üzerime doğru yürümeye başladı tabi ben dururmuyum o geldikçe bende üstüne gittim öfkem iyice alt üst olmuştu..Sonuç mu? Tabikide yumruklar havada uçuştu birbirimize ölesiye dövmüştük en son hatırladığım şey Meleğimin sesiydi..Yapmayın diye bağırıyodu

Gözümü araladığımda annem başımda ağlıyordu zaten tamda gözümün üstündeki ağırlıkla elim gözüme gitti sanırım morarmıştı elimdeki kanı görünce anlamıştım..

Yanımdaki inlemeyle kafamı hafifçe sola ve yanımda benden farksız onura döndüm...
Kapının açılmasıyla içeri giren hastane kıyafeti  mavi önlükle gözdem 'e baktım ne kadarda yakışmıştı saçlarını da yukardan topuz yapmış şuan tıpkı çocuktan farksızdı ama bize doğru gelince gittikçe kaşları çatıldı şimdi ayvayı yedin barış oğlum  diye geçirdim içimden.....