YANALIM O ZAMAN

19~Bölüm{Açıklamalar}

Susmak çaremiydi? Susmak nasıl birşeydi o kadar kurulacak cümle varken nasıl susardı nasıl susardık..Peki susmak dertlere iyi gelirmiydi?
Nasıl bir duygu susmak açıklasanıza...Peki belkide gerçekten susmuyoruzdur belkide gözlerimiz konuşuyordur...

...Bir ihtimal.....

Zeren onura enişte  diye boynuna atlamıştı (ilk başta ikiside birbirlerine gıcık oluyordu ama sonrada alıştılar birbirlerine) bu kız tam bi deli daha önce dedim mi bilmiyorum kesin demişimdir.Onurda zerene sarıldıktan sonra(Onur böyle hareketleri sevmezdi ben bile mesafeliyken zeren maşallahh kızda ki cesarete bak bu kız kesin cesaret hapı falan içiyor.Ya benimki de sarıldı hayrett benden başkasına ilk defa erkeklere bile el sıkmadan öteye gitmezdi.) 

Onur yavaşca bana yaklaştı eli saçlarıma gitti...

Nasıl bir baba kızını saçlarını şefkâtle okşarsa onurda beni saçlarımı öyle okşuyordu...Gözlerine baktığım da gözleri kızarıktı ya uykusuzluktan ya da uykusuzluktan ağlıyacağını tahmin etmiyorum çünkü annesinden sonra hiç ağlamamış...

-Bana artık herşeyi anlatacak mısın?

-Enişte bende sabahtan beri aynısını soruyorum bana da daha anlatmadı valla bu kızı ben daha çözemedim..

Zeren araya hemen atladı bu kızın çenesi yeminle kimsede yok az dur da ortam ciddi yani niye romantik ortamamızı bozuyosun hem ciddi hem romantik ortamımız...Azcık siniri gitmişti anlatıcaktım...
bir ara dilinden tutup  onu yüksek bir yerden asacaktım kafama not ettim kafama...

Onura baktığım da zerene ters ters baktığını gördüm.Zeren korkmuş olacak ki sustu ve bakışlar benim üstümde...

Boğazımı temizledim önce

Herşeyi Anlattım...

Zerene baktığımda ağlıyordu canım arkadaşım..

Onur sinirden kaşları çatılmıştı.Şuan kafasında ne var çok merak ettim..Neye bu kadar öfkelendi ağzını da açıp birşey söylemiyordu da susuyordu.O sustukça bende susuyordum ben ne diyeceğimi bilmediğim için biraz da korkudan  susuyordum.Sadece birbirimize bakıyorduk ki onur beni kendine çekti sarıldı.Sanki bunu bekliyormuşum gibi kollarımı onun kaslı bedenine sarıldım.Ağlıyordum hemde deli gibi kriz geçiriyodum evet olaylardan sonra ilk defa böyle ağladım Şşş güzelim sakin ol güzelim yanındayım diye  sakinleştirmeye çalışıyordu. (onur sesinden yorgun ve huzsursuz olduğunu anladım o kadar sıkıntısının içerisinde bide benle uğraşıyordu...)

Hemşirenin sakinleştirici yapmasıyla gözlerim kapandı...

Gözlerimi araladığım da oda da doktorum vardı evet o yakışıklı doktor ve bana öyle bakıyordu ki korkudan altıma işeyecektim..

-Evet küçük biz sana stresten uzak dur dedik artık kendini yorma dedik ama sen bakıyorum da hala kendini yıpratıyorsun biz seni düşünüyoruz ama sen kendini bile düşünmüyorsun ayıp ediyosun küçüğüm dedi doktor

Bana niye küçüğüm diyo ki ne kadarda eğrilti duruyo ağızında bu kelimeyi hep onurdan duymuştum şimdi başka birisinden duyunca bi garip oldum ve tek kaşım kaldırarak doktora bakıyordum.Bakışlarımdan alamış olacak ki Pardon ağızımdan kaçmıştı dedi.

Bidaha dikkat et ağızından kaçmasın yoksa doktor inan bana bir daha konuşacak ağızın olmayacak...

Kapıya doğru baktığım da Barış
gelmişti.Onunda bir açıklama beklediğini biliyorum.

Doktor işini bitirdikten sonra odadan çıktı sanırım utanmıştı acıdım adama şimdi bi yanda Barış bir yanda Onur valla zor.

Evet gözde senden bir cevap yani açıklama bekliyorum.

Ne sormak istiyosan sor neyi merak ediyosan  cevaplaycağım dedim.

Barış:Kahvaltıya gittiğimizde sana sevgilin varmı diye sordum niye cevap vermedin?

Çünkü su içerken sormuştun suda boğazımda kalmıştı daha sonra da arkadaşların gelmişti.

Barış:Anlatmak isteseydin anlatırdın.

Demekki anlatmak istememişim

Barış:Gözde neyin var senin?

Bir şeyim yok neden ki?

Barış:Neden bana bu kadar soğuksun?

Soğuk değilim

Barış:Öylesin

Değilim

Barış:Peki öyle diyosan
şimdi ne yapacaksın iki tarafta seni bekliyor kimi seçeceksin?

Kararsızım barış anlıyormusun onların ikisine baktığım da hiçbir duygu yok içimde belki ikisinide seçmem yani büyük ihtimal öyle olacak yani kendi ayaklarımın üzerinde durmaya karar verdim.Bu saaten sonra kimsenin yüzünü görmek istemiyorum.

Barış:Bizlede mi?

Hayır tabikide amcama elimden geleni yapıcam belkide
amca-yiğen  yurt dışına gider orda amcamı tedavi ettiririm tabi sizde izin verirseniz yengem falan bilmiyorum şu hastaneden bir çıkayım oturup düşünicem zaten hastane beni iyice mahvetti...

Barış:Tamam ben seni yalnız bırakıyım hem de bir doktorunla konuşalım bakalım nezaman seni çıkartabiliriz hadi kendini yorma yat dinlen kafana da bir şey takma herşeyi beraber üstünden gelicez..

Kafa sallamakla yetindim artık konuşmaya bile mecâlim yoktu.Sanki herşey geldikçe üst üste geliyodu ve ben bu durumdan gerçekten sıkıldım artık hiç birşey düşünmek bile istemiyordum...Bugün ne kadar açıklama yaptım onu farkettim ama bir türlü kendime açıklama yapamıyordum...