Emre
Daha birkaç gün geçmişti olayların üstünden. Ama bana çok uzun...Ama zaten böyle olmaz mıydı? Sevdiğin şeyler elinden hızla kayıp gider, zamanın nasil gectigini anlamazsin. Ama sevmedigin seyler yakani bir türlü bırakmazlar, kısa zamanda yok olur gibi gorunsede öyle değildir aslında. O yuzden bazı insanlar bazen hep mutsuz olmayı seçer. Çünkü mutlu olup biseyi, birini sevdiginde, o şey hızla hayatından yok olur gider...
Bende o sanssizlardan biriyim sanırım.
Annem ilk olarak...Gitti
Sonra sevdiğim kiz,
Dostum,
Kardeşim
Hepsi...Sadece yok olup gittiler benim hayatımdan.
"Emre!"
Işte. Size bir örnek daha. Sevmediğim, nefret kustugum biri..Babam. Ama o hala burda sevdiklerim yok...
Bide gece gece eve geliyor ya..
Ne güzel sevdiklerimi düşünüp uyuyacakken..
Odamdan çıkıp merdivenin başına geldim ve aşağıya bakarak cevap verdim.
"Ne var yine?"
"Nerde lan bu kiz kaç gündür?!"
Nazlidan bahsedince direk olarak hızla aşağı indim.
"Dedim ya-"
"Lan bana masal anlatma! Palavra onlar. Bi kiz kaç gündür arkadaşında kalmaz bu kadar! Nerde?!"
"Bilmiyorum"
"Lan nasıl yalan uyduruyosun o zaman!"
Iç çektim sadece. Cevap vermemeyi tercih ettim.
O ise ne yaptı? Usteledi..
"Neredeler söyle"
"Neredeler?"
Dedim supheli bir şekilde.
"Mertoglu'da yokmuş ortalarda. Bugün haberim oluyor daha benimde. Beraberler yani bunu ogrendik. Ama..."
Dedi benden cevap beklercesine.
Ses cikarmayınca sinirleri tamamen tepesine bindi.
"Nerde?!!"
"Ne yapacaksın!"
"Sanane lan! Sanane!! Nerde diyorum!"
"Onlara karismayacaksin! Istediğin oldu zaten daha ne istiyosun?!"
"Bak eğer soylemezsen onu gördüğüm yerde kizim falan demeden öldürürüm o yüzden sabrimi taşırma. Ama yok illa soylemeyeceksen ben Mertogullarindan da öğrenirim işimi oyle de görürüm"
"Iki şekilde aynı sonuç lan!"
"Sen soylersen zarar yok"
Derin ve sesli bir şekilde ic çektim ve sonunda pes ettim...
Selin
"Selin!! Çık dışarı!!!"
Ne oluyor be?! Gece gece...Benim adımın haykirilarak bagirilmasiyla yatagimdan kalktim ve uykulu gözlerimle pencereme doğru yürüyüp bahçeye baktim. Ama gördüğüm kişiyle gözümde gram uyku kalmadı. Gözlerim fal taşı gibi açılırken annemin uyanmamasi için dua ediyordum.
"Ali?!"
Ona çok bagirmadan kısık sesle seslendigimde bana bakti. Belli belirsiz gülüp duruyordu. Sanırım..Sarhoş olmuştu.
"Koca gozlu kiz!!"
Dedi gülerek bağırırken.
"Ya bagirmasana! Ne yapıyorsun burda git"
"Aşağı gelceksin sen sooonra"
Evet hemde tamtakir sarhoş olmuştu. Sokaklardaki sarhoslar gibi konuşmaya başlamıştı çünkü.
