Emre
Sabah telefonuma gelen bildirim sesi ile uyanmistim. Hangi akıllı sabahın köründe mesaj atar ki?
Elimi yan tarafimdaki sehpanin üstüne duran telefonuma götürdüm.
Bu Alinin kardeşi Tugceydi.
Lutfen konumunu atacağım yere gel bunu sadece sana söyleyebilirim
Allah allah ne oldu ki? Acaba Aliyle ilgili bisey mi? Hemen hazirlandim. Önce Nazlinin odasına girdim ve ona baktim. Uyuyordu. E yani o kadar içerse..
Sonraysa hemen evden çıktım ve Tugcenin attığı konuma gittim.
Burası bir cafeydi. Ama kimse yoktu. Denizi tam gören sessiz..
"Emre?"
Arkadan Tugcenin sesi gelince ona döndüm. Aglamaktan gözleri kızarmış göz altlariysa morarmisti.
Benim önüme geçip bir masaya oturdu. Bana da gel işareti yapınca karşısına oturdum.
"Nasılsın?"
"O öldü"
"Kim?"
Cevap vermemişti sadece ağlıyordu.
"Iyi misin?"
Kafasini olumsuz anlamda sallamisti.
"Korkutma beni"
"Neden?"
"Halin hiç iyi degil"
"Neden sadece sana anlatabilirim biliyo musun? Iki nedeni var"
"Nedir?"
"Bir- başkasına anlatsam beni ihbar ederler"
Dedi ve duraksadi biraz.
"Iki-"
"Evet"
"Seni seviyorum"
Ben şok! Ne? Tuğçe - beni - seviyor?
"Bilmiyorum. Abimle arkadasken hep beraber takilirdiniz. O zamanlar hoslaniyordum senden. Ama artık eminim. Hem sen bana inanirsin. Değil mi?"
Tereddüt ediyordu. Konu her neyse ona inanmamamdan korkuyordu.
"Abim kaçırılmış. Onunla gizlice konuştum. Sonra yerini buldum. Abi mi dinlemeyip tek gittim oraya. Bi adam vardı. Yaklaşmaya başladı bana. Sonra masanın üzerinde bir silah v-vardı......"
Ağlamaya başlamıştı.
"Ben onu aldım ve o-onu o-öldürdüm"
Gözlerim yuvalarından çıkacak gibi oldu. Ne?! Öldürmüş müydü?
Kendime geldim ve Tugcenin ellerini tuttum.
"Ağlama tamam mi?"
"B-Ben yaşayamam ki bunla"
"Senin bi suçun yok"
Ali
Uyandığımda ilk olarak hemen Tugcenin odasına girdim. Yaşadıkları çok kötüydü. Odasının önüne gelince ona seslenip kapiyi tiklattim ama ne ses vardı ne bisey.
Sonunda kapiyi açtım ama içerde kimse yoktu. Odama gidip uzerimi giyindim ve arabanın anahtariyla telefonumu alıp evden çıktım. Arabaya binip öncelikle Tugceyi telefonla aradım ama açan yok.
Sonra gidebileceği yerleri düşündüm. Tabi ya sahil kenarı. Her bisey olduğunda oraya giderdi.
Oraya geldiğimde arabayi park edip kıyıya doğru yürüdüm ama Tugceyle değil yakın arkadaşı Selin vardı. Ağlıyordu.
"Selin?"
