Napatayo ako mula sa pagkakahiga dahil sa boses ni Dalton.
"Bakit nasa bahay na'ko?" Tanong ko sa sarili ko. Nandito na din sa tabi ko ang bag ko at laptop. I opened my phone, may text messages.
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Nagreply ako kay Pete para di na sya magalala. Napaupo ako sa kama, ang sakit ng ulo ko. Ganito pala talaga kahirap pag wala kang kasama sa bahay. Walang magaalaga sa'yo. Para akong lantang gulay habang naglalakad para kumuha ng gamot sa ref, hoping na meron nga.
After ng ilang minutes ay gumaan na ang pakiramdam ko. Di din ako makapaniwala na wala si Dalton. Mabuti na lang. I opened my laptop pero sa halip na projects ko ang buksan ko ay napadpad ako sa wattpad. Dito ako unang natutong magsulat ng istorya.
Dito ko isinulat ang istorya ni Dalton. Hindi ko alam kung bakit at paano nya ko nagawang kausapin. Mula noong tapusin ko ang istorya nila ni Aoi sa isang malaking pagkakamali bigla na lang syang lumitaw at mula noon gusto na nya akong pinapahirapan.
"Why my queen? Nagsisisi ka na ba?"
Hindi ko sya pinansin. Hindi ko pagsisisihan yung ginawa kong storya. Doon ako nagsimula.
"One day you'll understand how it is painful my queen, one day you'll be writing your own story, and I will be the first one wiping your tears when you finally realize everything you thought will never end, is over."
