Ichor

De school van morgen en gisteren

Ik word waker en voel een deken op me. Hoe komt dat daar? Kristal zeker. Ik zet me recht en eet het eten dat op de tafel op een houten plateau. Alweer Kristal. Ik zet me achter de Remington en probeer me te concentreren maar het gaat niet. Hij blijft maar rondspoken in mijn hoofd. De persoon voor wie het verhaal bedoelt is, en zijn moordenaar. Komaan Lucas, laat de wereld weten wat er is gebeurt. Ik slaag een paar keer zacht op mijn wang en begin te schrijven.

Ik stap in de auto en moeder volgt direct achter me. 'Spannend hé, zo'n eerste dag school?' 'Ma, het is mijn laatste jaar en ik zit al twee jaar met dezelfde klas samen. Ik denk dat het niet echt zo spannend gaat zijn.' 'Je weet maar nooit.' Ik rolde met mijn ogen en vroeg aan Pompeius om me naar school te brengen maar eerst langs moeder haar bedrijf te gaan. Dit weigerde ze resoluut omdat ze me wou uitzwaaien aan de schoolpoort. 'Ma, nee, at moet echt niet!' 'Koman jongen, anders zie je me nooit.' En ze geeft me een gigantische zoen op de wang. Ik grijp zo snel mogelijk naar een spiegeltje om er zeker van te zijn dat er geen gigantische rode lippen op mijn wang stonden. 'Meen je dat nu?' 'Komaan Lucas, meen je dit, ik ben je eigen moeder!' 'Mama, ik weet dat j wil laten zien dat je van me houdt en al maar ik heb daar nu geen behoefte aan. Ik wil zelfstandig kunnen leven zonder dat ik van u en papa afhang.' 'Samen met Sameus?' vroeg ze met een veelbetekenende stem. 'Ja.' Ik keek naar de vloer van de auto met een schuldige blik. 'Je weet wat je vader er van denkt. Hij doet dat wel alleen maar om je te beschermen van leed dat je aangedaan kan worden. Je weet wel van de...' 'Ja ma, ik weet het. Maar ik hou van hem, meer kan ik niet zeggen, de onzichtbaren kunnen de por op!' 'Dat is mijn jongen.' Ze keek met een meelevende blik maar herstelde zich snel en begon te klagen over het verkeer en dat haar onderdirecteur zijn best deed om haar weg te krijgen. 'Van mijn bloed eigenbedrijf dan nog, ik heb Nabiu Cosmetics zelf opgericht, maar meneer de onderdirecteur, echt een zak, wil dat ik vertrek om dat, en ik citeer: ''een directie positie is niet weggelegd voor een vrouw'', ik heb meer ballen dan die vent!' De auto stopte. 'Ow, zijn we er al?' Ik stapte uit de auto en gaf mama nog een kus. 'Vanwaar heb ik die verdient?' 'Je weet het wel.' Ik glimlachde en wandelde de schoolpoort binnen.

Drie personen stonden aan de andere kant van de kleine speelplaats.  Een kleerkast met de naam Magnus, een klein meisje met de naam Chysalia aka. Kristal en een normaal gebouwde jongen genaamd Sameus. Ik liep op hun af en riep: 'Hey, goedemorgen!' Ze keken om en er verscheen een gigantische glimlach op Sameus zijn gezicht. 'Hey,' zei Sameus en hij gaf me een kusje op de wang. 'Get a room, echt waar!' riep Magnus met een blik vol walging. Kristal stompte hem in zijn middenrif en zei boos: 'Heel de speelplaats hoorde u net, aandachtshoer.' 'Sorry.' Hij klonk als een geslagen hond. 'Maar  swat,' ging Kristal verder, 'hoe is die taak bij jullie gegaan?' 'Van biogeschiedenis?' vroeg ik. 'Welke anders? Ow, hit zeg me niet...' 'Ik lach maar met u. Nee, we hebben geen andere taken, en die va, Biogeschiedenis is redelijk gegaan. Ik heb het over de evolutie van dieren sinds 2050.' 'Strever, echt waar Lucas, het wordt erger met de dag.' 'Sorry Magnus als ik geen zin heb mijn jaar  nog eens over te doen zoals jij.' 'Diep onder de gordel, Lucas, diep onder de gordel.' 'Dan moest je maar studeren, we zijn misschien geboren met gouden staven in ons gat, maar...' Magnus proestte het uit van het lachen. 'Wat?' 'Sorry, maar gewoon dat gij zegt dat ge een gouden staaf in uw gat hebt zitten! Bleef hij steken van gisterenavond ofzo?' 'Menes? Wauw Magnus, gewoonweg wauw. Ten eerste ik heb dat niet nodig, ik heb Sameus en ten tweede, nee, dat is niet mijn ding. Maar wat ik aan het zeggen was, wij zijn silver spoons, zoals men dat ook wel noemt, maar als we niet studeren en dus goed genoeg zijn om de bedrijven van onze ouders over te nemen, geraken we dat kwijt en zijn we arm.'

Magnus wandelt de kamer binnen, aan zijn arm Kristal. 'Hey, gaat het?' 'Valt wel mee.' 'Hoelang is, hoelang is het al geleden sinds... toen?' 'Drie maanden.' 'Ik begrijp hoe je je voelt.' 'Dat betwijfel ik.' Een kleine jongen loopt de kamer binnen. Hij heeft het ronde gezicht van Kristal en de zwarte haar van Magnus. 'Oom Lucas? Wat is er?' Tranen wellen op in mijn ogen. 'Niks, Sameus, ik ben gewoon blij om je te zien.'

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

Heeeeeeeeeey, na een tijdje is hier het nieuwste hoofdstuk van Ichor. Ik ga voor een tijdje niet meer kunnen schrijven, of toch niet zo veel meer vanwege examens, en dit zijn mijn eindexamens dus IMPORTANT!!!!!! Ik hoop dat jullie er van genoten en laat zeker weten wat jullie er van vonden!

Greetz. Youre favorite gay writer