BANTANG meets BANGTAN [BTS FANFIC][COMPLETED]

chapter 28: back again

Xyrone's pov

"yes, tita thanks ulit"

"oh sige ill hang up na, take care always, and take care of my daughter"

"opo"

*toot*toot*

Haay, paano ko ba sasabihin 'to kay blue? Nagpaalam naman ako kay tita at tito sabi nila okay na daw kasi malaki na rin daw si blue ayaw daw nilang ipagkait ang katotohanan.

Nandito parin ako sa parking lot hinihintay si blue, kani-kanina lang kasi nadissmised ang klase siguro dumaan pa si blue sa locker niya o kaya may ginagawa.

"sige, bye girls"

She was about to open the door but I stopped her kaya laki nalang ng pagkagulat niya.

"uhm, blue pwede ba kitang maka-usap?"

"sure, tungkol saan?"

"tungkol sa nakaraan mo"

Blue's pov

"tungkol sa nakaraan mo"

Huh? Is there something wrong about my past?
Pero bakit parang kinakabahan ako? Bakit hindi ako mapakali? Bakit parang may nakabaon na memorya sa likod ng utak ko? Bakit? Si xyrone na ba ang sagot sa mga tanong ko sa buhay? Siya ba yung xyrone na tinutukoy sa mga panaginip at mga flashbacks ko? Siya ba?

"uhm, sure saan?"

"nearest cafe"

Pumasok agad ako sa loob ng kotse ko na pinagpapawisan, ewan ko ba may aircon naman pero bakit parang ang lakas ng kabog ng dibdib ko?

"papa may truck po!"

*boooooogggssshhh*

*wew*wew*wew*

Wha? What was that? Bakit may nabangga? Bakit may ambulansya? Bakit may dugo? Bakit?

Hindi ko na namalayn na may tumutulo na palang luha galing sa mata ko, bakit naiiyak ako? Ano bang meron sa past ko?

Nandito sa ako sa parking lot ng cafe, bago ako baba kinalma ko muna ang sarili ko at pinunasah ang luha ko, nagdala narin ako ng extra panyo para baka maiyak ako mamaya.

Papasok palang ako pero nandoon na pala si xyrone, may nakahanda naring kape para hindi na maistorbo ang pag-uusap namin.

"ahm, ano.. Okay i will tell you everything but please please please huwag kang magalit sa parents mo at sakin"

"okay."

"we're bestfriends on the past few years but we're still 7 that time"

"Xyrone , hindi ko alam kung babalik pa kami ni daddy , im sorry !"

"Blue , huwag kang umiyak , basta huwag na huwag mo akong kalimutan ha ?" sabi niya sakin habang umiiyak

"Hindi kita kakalimutan xyrone promise ko yan , pagnakabalik ako dito hahanapin kita !" sabay hug sa kanya ng napakahigpit

"Anak ! Blue we need to go now ! Baka malate tayo sa flight natin !" Sabi ng mommy ko

"I think its time to say goodbye xyrone !"sabi ko umiiyak padin

"Goodbye ! Magingat ka dun ha ?" Sabi niya

"I love you blue, i will never forget you" bulong niya pero narinig ko naman yun

Hanggang sa pag-alis namin papuntang amerika palagi akong tulala kasi namimiss ko ang boy bestfriend ko eh. Kailan pa kaya kami babalik ng pilipinas?