The princess of the Skyberry (World full of Magic) Minor editing

epilogue

"Delikado, anastasia!" Sabi sakin ni chloe.

"Alam kong delikado kaya nga ako na ang sasabak!" Pagmamatigas ko. Ako ang prinsesa. Ako ang may hawak ng kapangyarijang ARA. Hindi ko hahayaang may mangyari sa taong sasabak dyan sa loob ng arena.

Andito kasi kami sa arena. Lahat ng studyante sa academy ay nandito. Pipili sila ng studyanteng sasabak dyan sa arena.

Hindi ko hahayaang may matay ngayon kaya minabuti ko na ako nalang ang sumabak. May nakapasok kasi na Ortolon sa paaralan pero hindi nila ito alam. Kapag nm sinabi ko ay mag hihinala sila.

"Ako!" Sigaw ko at akmang mag lalakad na ako ng hawakan ni chloe ang kamay ko. "Wag na... Please." Pagmamakaawa nito.

"Don't worry about me." Sabi ko.

"Mag iingat ka." At bumitaw na siya.

Naglakad na ako papasok sa arena. Marami namanang nag bubulungan.

Ang tapang talaga niya..

Hindi ba niya alam na delikado yan?

Shit! Kaya ba niya yan!

I bet. Mamatay yan.

Kung alam lang nila na ginagawa ko'to para sa kanila.

"Miss, scott. Pumasok na kayo sa arena." Sabi pa ng isang opisyal.

Pumasok na ako sa arena. Hindi nga ako nag kamali andito nga sila. 3 lang naman sila pero malalakas.

"Oh! Tamang tama pala kami at ikaw ang andito..." Sabi pa ng lalaki. "Tapusin na natin to." Natawa naman sila.

"Ako na bahala sa isang to. Mukang excited na siyang mamatay." Ngisi ng lalaki.

"Hindi ako natatakot san inyo!" Asik ko. Syemprw kailangan ko din namang mag panggap. Diba?

Nagulat naman ako ng bigla akong napunta sa ibang lugar. Shit! Illusionist pala ang mokong na'to!

Nasa palaayo naman daw ako. Andun ang pamilya ko. Nakaluhod sila. Hawal naman ng lalaki ang leeg nila at may nakatutok na patalim.

"Wag niyo silang idamay!!" Sigaw ko. Ngumisi naman ang lalaki.

"Papatayin ko sila!" Asik nito. Lalo naman akong nag init sa sinabi niya. Dapat hindi ako mag padala sa illusion na'to!

"Ako nalang. Patayin niyo! Wag sila!" Sigaw ko. Handa akong mamatay para sa kanila. Ganun ko sila kamahal. Kung pwede ko ngang kunin ang mga sakit na nararamdaman nila. Ginawa ko na e. For me Loving someone means giving yourself if you didn't give it... It means it's not love.  Lahat gagawin ko. Wag lang silang masaktan.

"Nah!" Natatawa nuting sabi. Nukang pinag lalaruan ako nito ah!

"Please..." Pag mamakaawa ko. Alam kong illusion lang ito pero hindi maatim na makita silang nasasaktan. Lalo na dahil sakin at ang matindi sa harap ko pa!

Ginigilitan na niya ito. "Sinabi ko'ng wag mo silang sasaktan!!" Sigaw ko at nag pawala ako ng malalakas na hangin.

Patuloy parin siya sa ginagawa niya. Hindi ko naman mapigilan ang maluha.

"Tulungan mo kami, anak!" Aigaw ni mommy. Lalo akong naiyak.

"Wala kang kwenta! Hindi mo manlang kami maligtas dito!!" Sigaw ni laurence.

"Laurence. Nope!" Sigaw at humahagulgol na.

"Anak!!" Sigaw nma. Ni dad na nag mamakaawa. Lalo akong nanghihina. Ayokong makita siyang ganyan. Nanghihina ako. Hinfi ko kaya.

Napaka wala kong kwentang anak!!!

"Anastasia... Illusion lang yan... Wag kang mag papadala... Kabaliktaran niyan ang mga magulang mo..." Sabi ng isang fairy. Nalakasan naman ang loob ko. "Ahhhh!!!" Pagpapakawala ko ng kapangyarihan. Nabalik naman ako sa arena pero wLa na sila. Lumuhod nalang ako at umiyak.

Third person POV

"Shit! Ang tagal na niya sa loob. Baka kung ano na ang nangyayari!" Bulong  ni chloe sa sarili. Nag aalala siya para sa kaibigan niya. Mag iisang iras na kasing nasa loob.

Sa sobrang pag aalala ay pinuntahan niya niya si luke upang sabihin ang mga nangyayari.

"Luke! Si anastasia! May ibang nangyayari sa loob!!" Sigaw ni chloe lay luke. "Pakiramdam ko rin. Dapat na sigurong itigil ang laro." Sabi pa ng binata at nag pinta sa mga opisyal ng paaralan.

"May mga naka pasok na Ortolon. Ipatigil amg laro! Ngayon na!" Nadiin na sabi no luke.

"Pasensya ka na luke pero hindi pwedeng matigil ang laro. Matitigil lang yan kapag natalo na niya ang kalaban niya..." Pagpapaliwanag ng opisyal. Napasuntok nalang si luke sa pader. Rinig n rinig ng mga studyante ang usapan kaya nagbubulungan ang mga ito.

"Shit! Hindi ko mapapatawad aarili ko kapag may nangyaring masama sa kanya!" Sigaw ni luke. Yumuko nlng si chloe. "I'm sorry" buling nito. Niyakap namn siya ni aaron. "Don't blame yourself..." Buling nito. Umitak nalang si chloe sa mga balikat niyo sa takot.

Makaraan ang 30 minutes ay lumabas na tulala si anastasia. Nagulat ang lahat sa paglabas niya. Siya lang ang tumagal ng ganun  lob ng arena kaya hindi nila akalain na buhay pa ito.

Niyakap agad siya ni luke. "Ate you okay??" Tanong ni luke. "I-i'm f-fine..." Natatakot na sabi ni anastasia. Hindi parin mawala sa isip niya ang nangyari.

"Hindi sa lahat ng orasnipapalita mo na matapang ka. Kailangan mo ring iiyak yan. Handa ang balikat ko para sa mga luha mo, anastasia." Sabi pa ng binata habang hinajaplos japlos ang buhok ng dalaga.

Yumakap ng mahigpit ang dalaga at uniyak ng umiyak. Hindi niya alintana ang dami ng taong nanonood sa kanila. Paliramdam niya ay sasabog na siya sa sobrang inis. Guato niyang manapak pero hindi niya magawa kasi nanghihina siya.

Tahimik lang habang nakatingin sa kanila ang mga tao.

"Mabuti pa po ay dafalhin ko ma siya sa kearto niya." Pagpapaalam ng binata at dinala na ang dalaga sa silid. Hindi na ito nakausap pa ni chloe....

Nang magising ang dalaga ay naisipan nitong mag muni muni muna sa labas.

Habang aliw na aliw ang dalaga sa mga alitaptap ay may lumapit sa kanyang isang matanda...

"Nagbalik siya!! Nagbalik siya!!.... Mag iingat ka, prinsesa." Sabi nito at biglang naglaho.

Kinabahan amg dalaga. Gusto pa sana niyang tanungin ito kung anong ibig sabihin niyang 'nagbalik na'. Hindi tuloy maalis sa isip ng dalaga ang mga salitang ninitiwan ng matanda...

'Nagbalik na siya.'

~The End~

----------------

Hi, everyone. Para sa mga nalilito sa part na ito. Ang epilogue ko po ay isa sa mga scene na hindi ko nasama. Bale parang siningit ko lang siya.