The princess of the Skyberry (World full of Magic) Minor editing

Kabanata 10

Kabanata 10: First Sight

Amber's POV

Hindi parin ako maka move on sa mga nangyrai. Ang sama ng loob ko. So ganun pala. Kaya pala nila ako ipinadala dito sa Skyberry kasi alam nilang kukunin sila at ako ng mga Ortolon at dadalhin kay Noira.

Ayokong isipin na sinasaktan sila dun pero yun naman talaga ang nangyayari. Hindi ko man gustuhin pero sasaktan at sasaktan parin sila. Kamusta na kaya sila dun.

Kasalukuyan akong nandito sa may likod ng school. Iyak ng iyak. Ano pa nga bang magagawa ko? Hind naman pwedeng sumugod ako dun. Mamatay lang ako! Lalo pang mapapahamak sila!

"Stupid! Amber! Stupid! Wala kang kwentang Anak! At!.... Huhuhu!" Hagulgul ko at pinag sisipa yung mga halaman. Nag wawala ako dito.

Wala namang tao e. Okay lang yan. Hindi naman to pinupuntahan ng mga tao e. Nakakainis! Ayoko na! masakit! SObra! kung pwede ko lang angkinin mga nangyayari! Kung pwede ko lang sana silang patayin! para matapos na to!

Wala akong ginawa kung hindi humagulgol. "See who's crying? Yung akala mong matapang cryingbaby din pala.." Pang aasar ni luke. Nakakainis!

"ANO BANG GINAGAWA MO DITO?! WALA KANG PAKEALAM KUNG NAIYAK AKO DITO! BAKIT?! NGAYON KA LANG BA NAKAKITA NG BABAENG NAIYAK?! HUH!?" sigaw ko. Kairita kasi. Naiyak na nga yung tao. Aasarin niya pa. Akala mo naman makakatulong pa siya.

"Chiill, Bakit ka ba naiyak?" Tanong niya at tumabi sa tabi ko. "None of your business" Pagtataray ko at aakman aalis na sana kaso hinawakan niya yung wrist ko at hinila ako. Nanlaki naman mga mata ko ng yakapin niya ako. Problema nito? nanyayakap nalang basta basta? ganun? parang nung isang araw lang ay kaaway ko siya tapos ngayon yayakap yakap siya sakin?

"Pwede ka namang umiyak sa mga balikat ko. Umiyak ka lang ng umiyak hanggang sa wala ka ng maiiyak. HIndi mo kailangan mag mukang masaya at matapang. Kailangan mo ring iiyak yan." sabi pa nito. Napayakap nalang ako sa mga balikat niya at humagulgol. HInayaan naman niya ako at hinahaplos haplos ang buhok ko.

Iyak lang ako ng iyak sa kanya. Hanggang sa wala na nga akong maiyak ay humiwalay na ako sa kanya. "Ginulo pa t-shirt ko." Sabi nito pinanliitan ko naman siya ng mata. "Syempre joke lang." Sabi nito. mukang natakot e.

"Tara na nga!" Yaya niya sakin. Nag lakad na kami sa hall. halata naman sa mga mata kong umiyak ako. Kaya nag bubulungan na naman sila. Pinayik daw ako ni luke. tapos baka daw nakipag break sakin si luke. Kung ano ano pang bulong naririnig ko. hays! napaka ano talaga nila/

habang nag lalakad kami ay umilaw ang balat ko sa gilid. Nanglaki naman ang mga mata niya at tumingin sakin. "Ahh... ehh... alis na muna ako." Sabay tumakbo. Hahabulin niya pa sana ako pero nag teleport na agad ako. Shit! bakit ngayon pa!

Nag punta ako sa may burol at may nakita akong mga Ortolon. Mukang balak na nila agad na sugurin ang Skyberry Academy. Buti nalang unti lang sila. Nagtago ako at pinaulanan sila ng Fire ball. Hindi naman nila ako nakikita. pero namatay namna sila agad. at tumakos na agad ang ilan. "Tara na! may nakakita satin!" sigaw ng parang leader nila. Umalis na agad sila agad.

Ng matapos yun ay bumalik na ako sa Academy medyo maraming sugat. Malakas kasi ang pwersang inilabas ko kanina e. Yung iba tumama pa mismo sa akin. Ang sakit lang. Napaso tuloy ako. hays!

"Anong nangyari sa'yo??" tanong ni Aaron nadaanan ko kasi sila. Pero hindi lang ako pinansin si aaron lang. "Ahh wala." Tumakbo na ako at pumuntang clinic. Baka may makakita pa sa akin at mag taka kung bakit ako nag ka ganto. Ayoko nang mag explain baka madulas pa ako kung sino talaga ako.

"Okay ka lang?" Tanong ni chloe. kasama niya rin si Mau na pumunta dito sa kwarto ng clinic. "oo naman" Sabi ko. Pinanliitan naman nila ako.

"Balita ko umiyak ka daw kanina? nakita kang kasama si Luke kanina e. Magang maga daw mata mo? bakit ka uiyak?"Tanong pa ni mau. Hindi ko tuloy alam kong sasabihan ko pa sa kanila ang ttotong nangyari o hindi. Mga kaibigan ko naman sila diba?

"Wala naman..." sabi po. "magsabi ka lang kung may gumugulo sa isipan mo or may problema ka. remeber kaibigan mo kami!" Sabi pa ni chloe napangiti naman ako. Ang sarap sa pakiramdam na may nag aalala sayong kaibigan.. Namiss ko tuloy agad si Alexander. SIya lang kais yung nagiging karamay ko sa mga gantong pag kakataon. Maiinis yun kapag nalaman niyang umiyak ako. Ayaw kasi niya na makita akong naiyak/.

"Oo naman, bessy" sabi ko pa. Napagiti naman sila. "Mamaya ay pwede ka na daw lumabas. magaling na yang mga sugat at pasa mo. San ba nanggaling yan?" tanong pa ni chloe. Umilin g nalang ako at umirap nalang i silang dalawa.

"Tara na nga!" sabi ko. AT tumayo na "kaya mo na ba?" natawa naman ako. a"Anong nakakatawa?" tanong pa nila. "Wala namna, tara na nga!" sabi ko pa.. nag lakd na kami. ang dami namang nag bubulungan . hays! ganun ba talaga ako ka sikat???

"Mabuti at okay ka na" Sabi pa ni luke ng makasa lubong namin. Ngumiti lang ako. Tulala parin tong mga kasama ko. Hindi sila makapaniwalang nangamusta tong si luke. "Salamat" tanging nasabi ko at nag lakad na. nakatayo parin yung dalawa dun at nakatitig kay luke. "huy tara na!" Sihagaw ko. muka kasing timang!

"Totoo ba to?! bessy? kinamusta ka niya?" tanong ni mau. Natawa lang ako. Muka kasi silang nakita ng artista. "oh, ano naman?" tanong ko.

"bessy! si luke Ashton ortega! na ngamusta!" Sigaw nilang dalawa! lalo akong natawa. "problema dun?" tanong ko. "Ano ka ba! minsan lan g yun! firrst time nga lang yun e!" Sabi pa nila. "wala akong pakealam" sabi ko at natulog na. problema ba nila?