Onmogelijke liefde

Deel 31

'We kunnen het toch niet eeuwig geheim houden op een dag zullen ze er achter komen en wat dan' verlaat nog een zucht haar mond nadat ze haar zorgen had meegedeeld. 'Dat zien we dan wel en als ze er zo slecht op reageren gaan we toch ergens anders wonen we hebben geld zat' haalde hij zijn schouders op. Hij had ook dit keer weer gelijk ze krijgen namelijk per maand bijna 150,- zakgeld en vaak kwam dat in die maand nog geen eens op wat betekende dat ze beide veel spaar geld hadden. ' je hebt weer eens gelijk' gaat Eva recht op zitten waarna ze haar hand op die van Floris legt terwijl de tweeling al weer blij aan komt lopen met hun ijsje en de milkshakes voor Eva en Floris.

'Gaan we hier morgen weer heen' kijkt de tweeling hoopvol omhoog als ze weer op weg zijn nar huis. 'Morgen hebben we hopelijk thuis weer lekker eten' haalt hij zijn hand door Tim zijn haar. 'Nu zit mijn har niet meer goed' zucht hij geïrriteerd wat een grinnik bij Eva bezorgd. Je kon zo niet zien dat het broers van elkaar zijn. Floris maakt het niet uit hoe zijn haar zit en Tim zit altijd te zeuren dat het niet goed zit. Ze waren al dicht bij huis en ze lopen door het stukje bos. Net toen ze de ladder op wilde werden ze opgeschrikt door Miranda die de hoek om sprong. 'Jullie dachten slimmer te zijn he' klinkt haar stem kwaad waarna ze Floris en Eva die beide beschermend voor hun broertje en zusje zijn gaan staan bij de oren. 'Jullie ook meekomen' ze trekt Eva en Floris mee terwijl ze de tweeling noulettend inde gaten houd of ze wel met haar mee lopen naar binnen