Incendium

Chapter 12

Flame

'Goedemorgen Marylin.' zei ik, terwijl ik een groene appel van de houten fruitschaal pakte. Groene appels zijn zo lekker zuur. Ik vind groene appels lekkerder dan die rode.
'Goedemorgen.' zei ze. Ze was bezig de schone vaat uit te ruimen. Ik nam een hap van de sappige appel, terwijl ik naar de deur liep. 'Ik gua naar sjool.' zei ik met volle mond. Voordat Marylin kon antwoorden was ik de deur al uit. Ik sprong in de auto en reed weg. Het was een heerlijk weertje. De vroege ochtendzon scheen al fel. Het beloofde warm weer te worden. Ik droeg een donkergrijs shirt met een bordeaux rood shortje. Daaronder had ik een paar versleten zwarte all-stars aan. Mijn rode vlekken deden nog steeds ontzettend veel zeer, maar het lukte me aardig om de pijn op de achtergrond te houden. Degene die ik al een paar dagen had, werden alweer lichter en minder pijnlijk. Gelukkig.
Ik zag het schoolgebouw al opdoemen. Ughh, school. Ik had er nu al zoveel zin in. Dacht ik overdreven sarcastisch. Onderweg had ik opeens een misselijk gevoel gekregen. Ik wist niet of het door het idee dat ik naar school moest kwam of dat de appel verkeerd was gevallen. De dag begon al goed. Ik reed het schoolterrein op en parkeerde m'n auto op de eerste de beste plek. Het was druk op het terrein. Overal stapten leerlingen uit hun auto of stonden in groepjes te praten. Ik had Edward of Zane nog niet gezien. Ik voelde dat m'n lichaam hunkerde naar Edward.  Het was een raar gevoel. Want ik zelf dacht vooral aan Zane en gisteravond. Ik liep t schoolgebouw in. 

'Ik heb Natuurkunde, nederlands en...oh god wat had ik ook al weer?' mompelde ik in mezelf. 
'Tegen wie praat je?' 
Ik keek op. Naast mijn kluis stond Zane zwoel tegen een kluisje aan geleund. Hij grinnikte. 
'Ook goedemorgen.'  zei ik terug. 'Tegen niemand...' 
'Dus je zat in jezelf te praten?' zei Zane met een grote grijns. 
'Nee...ja...het is makkelijker om het hardop te zeggen.' zei ik heel zachtjes en onschuldig. Mijn hoofd had ik naar beneden gericht. Zane lachtte. 'Heel grappig hoor.'  zei ik terwijl ik een boek in z'n gezicht duwde. Ik grinnikte. 'En bedankt. Je hebt wiskunde.' zei Zane, met een heel droog gezicht. Ik moest lachen. 'Thanks.' 
Ik pakte m'n boeken en stopte ze in m'n tas. Dat ding was meteen 3 kilo zwaarder. Fijn. 

'Heb jij Edward toevallig gezien?' vroeg ik, terwijl we naar de aula liepen. 
'Heb je het niet gehoord? Hij is van een kliff gevallen en was op slag dood.'  zei Zane. Ik keek hem met samengeknepen aan. 'En nu serieus.' Zane ging helemaal stuk. Hij liep rood aan. 'Ik neem aan van niet.' constateerde ik. Ik zag vanuit m'n ooghoeken dat sommige mensen me nog raar aankeken. En er zal vast nog wel over gepraat zijn, mijn rode vlekken. Maar het maakte mij niets uit. Die mensen konden mij niets schelen. 

'Heeeyyy.' schreeuwde ik in Edwards oor van achteren. Hij zat op een van de vele bankje die in de enorme aula stonden. Hij verroerde geen spier. Hij had me vast allang horen aankomen. Ik was even vergeten dat zijn gehoor net zo goed als die van mij, en dus veel beter dan de rest. 
'Goedemorgen schat.' hij draaide zich om. Ik rilde bij het woord ''schat''. Verschrikkelijk, het klonk net alsof we getrouwd waren. 'Noem me alsjeblieft geen schat.' 
'Tuurlijk schat.' zei Edward, met een enorme grijns op z'n gezicht. Ik zuchtte. Ik wist nog steeds niet wat ik aanmoest met onze "relatie". Het voelde goed, Edward en ik samen. Maar het was wel apart. Ik had z'n ouders vermoord, we hadden elkaar jaren niet gezien en binnen een paar dagen hadden we een relatie. Alsof er niets aan de hand was.
 'Jullie zijn echt erg. Ik ben nog geen tien minuten op school of ik word weer belaagd door jullie opmerkingen.' zei ik quasi geïrriteerd. 
Zane liet niets merken van gister. Hij was weer de nonchalante, harde badboy. 

Ik stond op. Ik moest nog naar de administratie om iets in te leveren. 
'Waar ga je heen?' vroegen Edward en Zane tegelijk. Ik draaide me om. 'Ik moet nog even naar de administratie.' zei ik. 'Vermoord elkaar niet.' zei ik er nog achteraan.
'Ik beloof niets.' zei Zane, grappend. Ik kon moeilijk zeggen of hij serieus was of niet. Ik wist dat hij er toe in staat was. 
'Ik zie jullie wel in de les.' zei ik terwijl ik weg liep.