Niezgodna - Inny (nie)koniec

Rozdział 11

Hej. Wiem że możecie nie czytać notek pod rozdziałami więc piszę ją tutaj. Chciałabym zaprosić was do czytania mojego drugiego opowiadania pt. "After Hogwart". Zapraszam do rozdziału! 😉😘

Tris
- Proszę o uwagę!!! - krzyczy Tobias wchodząc na stół w stołówce - Chciałbym ogłosić że Tris, ma nową ksywkę! Od dzisiaj mówimy na nią Sześć!
- Masz tylko sześć lęków? Czy to tylko tak żebyście razem byli 10?
- Tylko sześć które pokonała w nie całe 3 minuty! - oczywiście musiała dodać Chris. Kurde. Czuję jak robię się cała czerwona.
- Wow!!! To dobrze wybraliśmy lidera. Na dodatek do tego że uratowała nasze miasto to ma sześć lęków które pokonuje w 5 minut.
Wszyscy są radośni jak to w nieustraszoności. Wracam z Cztery do domu i kładziemy się w łóżku. Zasypiamy bo spaliśmy dzisiaj tylko godzinę.
Budzę się pięć godzin później. Tobiasa przy mnie nie ma więc pewnie wyszedł do pracy, kiedy spałam. Przypominam sobie że muszę dzisiaj jeszcze napisać plan zajęć okresu próbnego. Na razie napisałam że instruktorów jest ty razem sześciu z czego wszyscy zgłosili się jako ochotnicy. Są to Tobias, Christina, Uriah, Amar, Shauna i ja. Shauna dostała wyprodukowane w erudycji wspomagacze do chodzenia. Zgłosiła się szczególnie dlatego, żeby pokazać młodszym, że urazy zaznane w naszej frakcji nie wykluczają z życia i trzeba walczyć do samego końca.
Jesteśmy to również my ponieważ mimo tego że jesteśmy tylko trochę od nich starsi, pokazaliśmy prawdziwą nieustraszoność i byliśmy nardzo zaangażowani w ratowanie miasta i odkrycie prawdy o nas samych.
Kolejne co napisałam to to że my - dziewczyny, doprowadzamy z ceremonii wyboru do bazy, nowicjuszy.
Siadam przy stole w salonie i zaczynam pisać. Kończę po trzech godzinach. Teraz mamy tydzień na przygotowanie wszystkiego. Trzeba dostosować warunki do ludzi niedoświadczonych i zawiesić tablicę na wyniki. Mam nadzieję że inni mi pomogą. Zapowiada się fajna zabawa! Nowi nieustraszeni, którzy nie mają pojęcia co się dookoła nich dzieje i jeszcze są przyzwyczajeni do swoich starych frakcji.
Moje przemyślenia przerywa dźwięk przekręcanego klucza. Mój narzeczony wraca do domu.
- Hej kochanie - mówi podchodząc do mnie i całując mnie w policzek - za godzinę wychodzimy do miasta do restauracji. Zamówiłem nam stolik.
Idę pod prysznic, ubieram się w czerwono-czarną wytaliowaną, krótką sukienkę, robię lekki makijaż i wychodzę do salonu. Mój ukochany jest ubrany w czarną obcisłą koszulę z rozpiętymi dwoma górnymi guzikami. Wychodzimy z domu, a potem z bazy naszej frakcji.
Idziemy przez miasto i wchodzimy do restauracji. Podchodzi do nas kelner i pyta czy zarezerwowaliśmy stolik. Kiedy odpowiadamy że tak i na jakie nazwisko, prowadzi nas do dwuosobowego stolika na końcu budynku. Dostajemy karty i wybieramy jedzenie. Zamawiamy jedną dużą golonkę na spółę. Jedzenie jest pyszne. Wychodzimy stamtąd i idziemy przez miasto. Nagle przechodzi obok nas jakaś mała dziewczynka. Ma gdzieś koło pięciu lat. Jest wychudzona i ubrana jak bezfrakcyjni. Podchodzimy do niej.
- Hej mała - zaczyna Tobias - jak się nazywasz?
Dziewczynka patrzy na nas przestraszonym wzrokiem.
- Nie bój się. Nic Ci nie zrobimy. Ja nazywam się Tris, a to Cztery - próbuję uspokoić dziewczynkę łagodnym głosem.
- Jestem Aria.
- Kim są twoi rodzice?
- Moja mama rządziła bezfrakcyjnymi. Kiedy zaczęła się dziać cała wojna to mama przejęła władzę w mieście i nie było frakcji. A potem zniknęła - mała gadała wyjątkowo mądrze jak na swój wiek.
- Czy twoja mama ma na imię Evelyn?
- Tak! - zawołała uradowana - skąd pan wiedział?
- Znam ją. I gdzie teraz mieszkasz?
- Nigdzie.
- Chciałabyś zamieszkać w nieustraszoności?
- Zawsze marzyłam żeby tam mieszkać. Ale nie mam z kim.
- Możesz mieszkać z nami.
- Super!
Idziemy z dziewczynką w stronę stacji kolejowej. Kiedy nadjeżdża pociąg, Tobias łapie Arię i wskakuje do niego. Ja robię to samo chwilę później...

Hej hej hej!!! Jak się podoba? Pisałam to na spontana w pociągu ale mam nadzieję że się podobało. Proszę o gwiazdki i komentarze! 😙