part 14

703 40 4
                                    

Ashton Irwin

Het meisje kijkt de kamer rond en kijkt dan verschrikt naar mij.

"Ashton?" fluistert ze hees. Ik knik en pak haar hand vast.

"En jij bent?" vraag ik zacht.

"Ashl... Naomi." Mijn ogen worden groot. Nu zie ik het. Naomi, mijn zusje. Tranen springen in haar ogen.

"Guys, nog 10 minuten!" word er geroepen. Ik sla mijn armen om Naomi heen. Verbaasd knuffelt ze terug en ik hoor haar zachtjes snikken.

"Sssh, het is oké," troost ik haar. Naomi trekt terug uit onze knuffel en schud haar hoofd.

"Nee, dat is het niet. Hij zal terug komen en ik zal weer verdwijnen." Naomi veegt haar tranen weg en haalt diep adem.

"Luister Ash, je kan niet het podium op. Ze hebben de boel gesaboteerd. Als je gaat en dat geld voor de rest van de jongens ook, dan kan het nogal fout aflopen," zegt ze.

"Wie heeft dat gedaan? Waarom..?"

"Er is geen tijd voor vragen. Beloof me dat je niet het podium op gaat."

"En de fans?"

"Geef een smoesje dat je ziek bent of zo." Naomi haalt wat uit haar tas.

"Neem dit in en geloof me, je hoeft het podium niet op."

"Wat is het?" Naomi zucht.

"Een pilletje, die ik vroeger ook wel eens nam als ik niet naar school wilde." Ik grinnik en slik dan het pilletje in.

"Is er een voorprogramma?"

"Nee."

"Mooi, nu wel." Naomi pakt een gitaar en loopt richting het podium. Ik loop achter haar aan en zie hoe ze het podium op loopt.

"Hello Parijs!" gilt ze met een vaag Frans accent. De fans beginnen te gillen. Naomi speelt wat covers van ons en dan stopt ze.

"5 seconds of summer kan niet komen vandaag," zegt Naomi door de microfoon. Meteen barst het geroezemoes los. Naomi kijkt mijn kant op. Ze glimlacht zachtjes. Dan gaat alles heel snel. Een schot word gelost en ik deins meteen achteruit. Michael, Calum en Luke komen naar mij toe gerend.

"Ash, we moeten hier weg!" roept Luke. Hij wil mij mee trekken, maar ik blijf roerloos staan. Op het podium ligt Naomi. Een plasje bloed vormt zich onder haar.

"Ashton!" Michael trekt mij mee. Tranen lopen over mijn wangen. Ik ben Naomi kwijt. Alweer. Maar deze keer voorgoed. Ik ben haar kwijt. Na vijf jaar heb ik haar weer kunnen vast houden en nu ligt ze dood op de grond. We worden in een busje gezet die meteen wegrijdt.

"Sorry gast," zegt Luke zacht. Ik negeer hem en leg mijn hoofd tegen het raam aan.

Ik ben mijn zusje verloren, alweer.

Volg allemaal ff MrsAnnemiekHoran dat is het account van mij en my-name-is-annemiek we zouden het fijn vinden als jullie ons volgen ☺️

✔️I am BackWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu