Naomi Irwin
Daar sta ik dan. Oog in oog met degene die mij al zes jaar lang pijn doet.
"Waarom?" schreeuw ik naar hem. Hij glimlacht en haalt dan zijn schouders op.
"Ik verveelde me en jij was een prima slachtoffer. Nog steeds." Hij grinnikt even. Ik trek het wapen en houd het op hem gericht.
"Volgens mij weet je niet eens hoe zo'n ding werkt," zegt hij en trekt zelf ook een wapen, die hij vervolgens op mij gericht houd.
"Waarom Alex? Na al die jaren. Je bent notabene familie van Luke!" Alex lacht.
"Alsof mij dat wat kan schelen. Hij met zijn perfecte leventje. Van mij mag hij rotten in hel."
"Praat niet zo over hem!" schreeuw ik. Alex grinnikt.
"Liefde, bah. Ik word er zo schijt ziek van."
"Doe er dan wat aan!" Mijn stem slaat over. Nog even en ik ben mijn stem kwijt van al dit geschreeuw.
"Dat was ik ook zeker van plan." Alex klinkt zo kalm dat ik er de kriebels van krijg.
"Voor je me overhoop schiet wil ik een serieus antwoord. Waarom doe je dit allemaal? Wat heb ik je ooit aangedaan?"
"Jij niet, maar je vader wel. Dit is mijn manier van wraak. Ik doe jou pijn om hem zo pijn te doen. Hij mag dan wel niet meer hier zijn, maar hij moet gestraft worden en jij was gewoon het perfecte slachtoffer."
"Oké, bedankt. Dan is het nu tijd om voor eens en voor altijd met je af te rekenen," zeg ik. Ik richt het dienstwapen van Jack weer op Alex. En dan de knal.
JE LEEST
✔️I am Back
FanfictionNaomi Irwin, weggelopen van huis. Krantenkoppen stonden vol. 5 jaar later komt haar broer, Ashton, ergens achter Was Naomi wel weggelopen of was er iets heel anders aan de hand? *credits voor het idee naar @Infra-Roodborstje*