Angel Of Revenge/h.s

Darcy.

*

Üzerimde bir ağırlık hissettiğimde gözlerimi yavaşça araladım.Küçük kızımın sarıya kaçan kumral saçları gözümün önündeydi.Gözlerimi kırpıştırarak görüntüyü netleştirdim.

Başım ağrıyordu.

Dün geceyi hayal meyal hatırlıyordum,iş yemeğinde Liam ile birlikteydim,konu bir ara Harry'e gelmişti,eve gelmiştim ve sonra...sonra ne olmuştu ? Harry...sanırım yine onun hayalini görmüştüm.Dans etmiştik.

''Sonsuza kadar dans edebiliriz.'' Kendi sesim kulaklarımda yankılanınca tuhaf hissettim.

''Anne!''

Darcy'nin bebeksi ve coşkulu sesini duyduğumda gülümsedim.''Günaydın meleğim!''diye konuştum.Üstümden kalktı ve yanıma oturdu,yüzüme doğru zorla uzanmaya çalışarak,küçük elleriyle yüzümdeki saçları çekti.Onun yeşil gözlerine baktım,gözleri tıpa tıp Harry'e benziyordu.Benim için her şeyden değerli olan bu küçüğün gözlerine bakarken aklım geçmişe gitti.

Onu ilk gördüğüm zamana.İlk doğduğu zamana.

*

Karanlık çökmüştü yine,kalbimin sökülmesinin üzerinden sadece iki hafta geçmişti.

Hala inanmıyordum,sanki bir yerlerden çıkıp gelecekmiş gibi geliyordu,bu kısa bir ayrılıkmış gibi.

Karnımda bir kıpırdanma hissedince hafifçe gülümsemeye çalıştım ama yüz kaslarımı haraket ettiremedim.Son zamanlarda bunu çok fazla tekrarlar olmuştu bunu kızım,''Ben burdayım''demek istiyor gibiydi.Yada ben öyle olduğunu düşünmek istiyordum.

Son zamanlarda yaptığım gibi yeniden tüm hayatımı düşündüm.Annem ben doğduktan kısa bir süre sonra ölmüştü,babam bir polisti ve operasyon sırasında ölmüştü,küçük yaşta yetim kalmıştım,bir cinayete tanık olmuştum sonradan,kaçmıştım.Tiffany ve Zayn adında iki güzel insan tanımıştım ve onlarla birlikte kaçmıştım,FBI'a kadar.FBI ajanı olmuştum,daha FBI'da eğitim görürken bir görev almıştım ve hayatımı değiştiren insanla tanışmıştım.Harry...

Evet,insanlar aşık olmaya bile cesaret edemezken ben bir seri katile aşık olmaya cesaret etmiştim.

Aşkın ne derece güçlü olduğunu anlamıştım işte.

Hayatım kayıplarla,saklanmalarla,kaçmalarla ve acılarla geçmişti.Şimdi ise hayat en büyük darbesini vurmuştu.Zorluklarla ulaştığım mutluluğu elimden almıştı.

Artık kimsesiz kalmıştım,yapayalnız.Tiffany'i ya da Zayn'i arayıp onlara sığınamazdım.Bir kez daha ne kadar yalnız olduğumu hissettim iliklerime kadar.Gözlerimden yine yaşlar süzülüyordu.Son zamanlarda bu benim için çok sıradan bir durumdu.Ağlayışım giderek şiddetlendi,Harry ile en son çekildiğimiz fotoğrafa bakarken daha çok ağladım.

Ve sonra,karnımın kasıldığını hissettim.Kalbimin acısı varken birde karnımın acısı eklendi.Elim karnıma gittiğinde anlam veremedim,bir sancı saplandı.Dişlerimi birbirine bastırarak kendimi sıktım,gecenin bir vakti neler oluyordu ?

Harry! Burada olsaydın ne olurdu?! 

Oturduğum yerden kalkmaya çalıştım,sancım tuttuğunda odada adımlıyordum ve geçiyordu,yine öyle olur diye umut ettim.Ama kalkar kalkmaz bir akıntı hissettiğimde duraksadım,suyum mu gelmişti ? Bu,bu olamazdı değil mi ? Daha sekiz aylıktı bebeğim! Aman Tanrım!

Bedenimi büyük bir korku sardı,çaresizlik,acı...her şey birbirine karışmıştı.

Ne yapacaktım ? Kimden yardım isteyebilirdim ? Keşke..keşke Harry burda olsaydı.Harry...korkuyorum!Çığlıklarımı duysan ve gelsen olmaz mı ?