Angel Of Revenge/h.s

We'll Live And Breathe This Dream.

Üç yıl önce

Kuru toprağa bakarken gözyaşlarımın etkisiyle her tarafı bulanık görüyordum.Başında bir haç işareti olan mezar taşı,düz toprak parçası,Niall ve ben bir de miniğim.

Sadece bizim olduğumuz mezarlıkta ölüm sessizliği hakimdi.Kuşlar cıvıldamıyordu,kuru yaprak hışırtısından başka bir şey yoktu.Esen hafif ama soğuk rüzgar içimi ürpertti,ölümün soğuk dokunuşu...Gerçekten de üşüdün mü Harry ?

Bizi ayıran tek şey bu soğuk,cansız bir karış toprak.Gözlerimi kapattım.

Harry'nin burda olduğunu,koluma dokunduğunu hissettim.Silik görüntüsü yüzüme bakıyordu.''Sensiz tek başıma adım atamam.''dedim kafamın içinde.''Alışacaksın.''diye karşılık verdi.Bana hiç alışacakmışım gibi gelmiyordu.Her geçen saniye ondan biraz daha uzaklaşmış olmak,her geçen saniye onu göremediğim anımın artmış olması beni çileden çıkarıyordu.''Nefesim kesildi,senin aşkınla nefes almak istiyorum...''diye mırıldandım.Sadece silik görüntüsüyle bana baktı,siyahlar içindeydi,gözleri gözlerime ışıldayarak bakıyordu.

''Kalbim sensiz tek başına atamaz.''

''Tek başına değilsin.Bir parçam hep seninle olacak.''dedi eli karnıma doğru uzandığında silueti kayboldu.Bir toz gibi havaya karıştı.Gözlerimi açtım,yeniden soğuk toprağa baktım.

Şimdi

''Bu sene tedavi ettiğimiz yüzüncü hasta şerefine!''dedi Liam neşeyle.

Elimizdeki şarap bardaklarını tokuşturduk hafifçe.Ona gülümserken yudumladım şarabımı.''Bu gerçekten çok iyi bir başarı bizim için.''dedim.O benim patronumdu,iki yıl önce onun yanında işe girmiştim,psikolog diplomam vardı ancak tecrübesiz olduğum için kimse beni işe almak istememişti onun dışında.Liam bir psikiyatristti ve beni de yanına alarak kliniğini biraz daha büyütmüştü.Onunla ilk başlarda sadece patron-çalışan ilişkimiz vardı ama sonra bir olay oldu ve bu değişti.

Gabriella adında bir hastaya deli olup olmadığına dair teşhis koymam istendi polisler tarafından,kızın hikayesini dinledim.Bir kaç küçük hırsızlık yapmıştı ama deli teşhisinin konulması bu yüzden değildi elbet,bir de cinayet işlemişti.Üvey ağabeyi onu sürekli taciz ediyordu ve bir gün ona tecavüz etmeye kalkışmıştı,o da kendisini korumak için eline geçen ilk şeyi üvey ağabeyinin kafasına indirmişti ve geçirdiği şokla defalarca aynı eylemi devam ettirmişti.

Nefsi müdafa olduğunu söyleyerek kurtulabilirdi aslında ama üvey ağabeyinin annesi zengindi,para ile polislere ve hakime rüşvet vermişti,eğer ben deli değil dersem kız ömür boyu hapse atılacaktı.

Oysa kız çok iyi bir insandı ve birinin canını aldığı için zaten günlerce depresyonda kalmıştı.Böyle birisinin boş yere hapse gitmesini istemedim,belki de onda Harry'i gördüm bu yüzden buna göz yummak istemedim.Liam'a olayı anlattım ve kız deli olmamasına rağmen 'deli'diyerek hastaneye kapattırdım ama iki hafta sonra,olay kapanınca çıkmasını sağladım.Liam bu konuda bana destek oldu ve o günden sonra Liam'la olan patron-çalışan ilişkimiz daha çok arkadaş ilişkisine dönüştü.Gabriella ise en yakın arkadaşım oldu.Katillerle anlaşmaya alışkındım,canımdan çok sevdiğim adam bir katildi sonuçta.

''Ne olursa olsun son tedavi ettiğimiz kıza hasta demek istemiyorum aslında.''dedim,ailesi tarafından zorla bize gelmeye mecbur bırakılmış bir kızdı ve eşcinselliğini tedavi etmemizi istiyordu.Yargılardan bıkmıştı.''Haklısın,eşcinsellik tedavi edilmemeli ama biz sadece istekleri yerine getiriyoruz.''

''Aşk bir hastalık değildir ki...''diye mırıldandım.

Şık restorantta sessizce yemek yemeğe gömüldük sonra.Aşk...Bu kelime artık acı veriyordu.''İş muhabbetini bırakalım bir tarafa.''dedi gülümseyerek.''Niall'ı ve kızını geçen gün parkta gördüm.''dedi.Ne alakaydı ?Bu berbat bir konu açma girişimiydi.Niall Harry'nin tek arkadaşıydı ve onun yokluğunda hep yanımda olmuştu.''Evet,parka gitmişlerdi birlikte.''dedim sözlerine anlam veremeyerek.Önümdeki yeni doldurulmuş kadehten bir yudum daha aldım.''Pekala,çok alakasız bir yerden girdim konuya ama sana bir şey sormak istiyorum Claire.''dediğinde onu ilgiyle dinlediğimi belli ettim.