Angel Of Revenge/h.s

Tell.I'm Ready To Listen.

*HARRY*

''Sana nedenini anlatacağım ama duyacaklarının hoşuna gideceğini zannetmiyorum,Clarice.''dedim,bundan kaçamazdım.Er ya da geç anlatacaktım zaten.''Anlat.Dinlemeye hazırım.''

''Belki de hayal kırıklığına uğrayacaksın ve bir kez daha benden nefret edeceksin ama hiçbir şey şu andan daha kötü yapamaz durumumuzu.Bu yüzden anlatacağım.''dediğimde beni onaylarcasına başını salladı.

''Sürekli geç saatlerde gelmemden ve gizli gizli telefon konuşmaları yaptığımı söyleyip,şikayet ediyordun.Hatırlıyor musun?''

''Evet.''

''Geçmişimde neler yaşadığımı da biliyorsun.Kardeşime onu yapanlardan intikam aldığımı söylemiştim sana ama biri daha varmış.Onu bulamamıştım.''dediğimde Clarice'in bakışlarındaki inkarı fark ettim.Yapmamış olmamı istiyordu.''Polisler bizi bulmadan bir kaç ay önce o adamın izine ratlamıştım.''

*

''Niall,nasıl hala bulunamaz ? Sıradan bir insan sonuçta!''

''Zengin bir Alman bu!Etrafında yüz tane korumayla dolaşıyor ve kaldığı yerleri sık sık değiştiriyor.Şimdiye kadar ona ulaşabileceğimiz ya da zayıf yönü olarak kullanabileceğimiz hiç kimseye de rastlamadık üstelik.''

''Rastlayın o zaman!''dedim ama sesimi yükselttiğimi fark edince suskunlaştım.''Kapatıyorum.''dedim ve telefonu yüzüne kapattım.Yıllar önce bir ailem vardı.Üvey annem ve üvey kardeşim vardı,babam vardı.Hepsini severdim.Özellikle üvey kardeşimi.Hitler katliamlarında babam ve üvey annem öldürülmüştü,kardeşimi alıp sağlam olan tek eve kaçıp saklanmıştım.Dört asker kaldığımız yeri basmıştı,uzunca bir süre onlarla yaşamak zorunda kalmıştık,yiyeceğimiz bittiğinde ise bizi yeme fikrini ortaya atmışlardı.Bende başarılı olamadılar ancak kardeşim...Gözlerimi sımsıkı kapattım.Bu fikri ortaya atan kişiyi bulamamış,intikamımı alamamıştım şimdiye kadar.

Aynada kendisini inceleyen ve düşüncelere dalmış gözüken Clarice'in yanına doğru adımladım.Elleri karnında geziniyordu.Bende ellerimi karnının üzerine koyduğumda afalladı,geldiğimin farkında bile değildi.''Hazırsan çıkalım mı artık ?''

Beni onayladığında arabaya binip yol aldık.Yemek yemeğe gidiyorduk,uzun süredir Clarice ile özel bir şeyler yapamıyorduk,benim yüzümden.FBI yine peşimdeydi ve ipleri sıkı tutuyorlardı.O kaçan adamı ararken dikkatlerini çekmiştim,aslında ben değil benim için araştırma yapsınlar diye tuttuğum amatörler dikkat çekmişti.Elbette kim için çalıştıklarını bilmiyordular ancak bilselerdi işlerini daha mı iyi yaparlardı diye düşünmeden edemiyorum.Burda cinayet planlıyoruz,şu amatörler gizlice araştırma bile yapamıyorlar.

Kırmızı tonlarının ağırlıklı olarak kullanıldığı bir restoranta gelip,cam kenarında oturmuş,şehrin manzarası eşliğinde yemeğimizi yemeye başlamıştık.Clarice'in obur görüntüsüne baktım.Karnı kocaman olmuştu artık,bebeğimizi o kadar merak ediyordum ki.Ne miniğimize ne de Clarice'e böyle bir hayat yaşatmayı istemezdim.Sırf aranıyorum diye o da eve kapanıp kalıyor,saklanarak yaşıyordu.İntikam'ım için o adamı-adının 'Adalwin Schmitt' olduğunu öğrenmiştim-öldürmek için girişmemiş olsaydım en azından Clarice daha iyi bir durumda olabilirdi.Bir an durup düşündüm,bir ay sonra bebeğimiz doğacaktı.O zamana kadar bu işi halledip,polislerden de kurtulmam gerekiyordu.Ama intikamımı almadan duramazdım.Bu mümkün değildi.Her gece rüyamda küçük kız kardeşimin çığlıklarını duyarak yaşayamazdım.Ormanda yakalambaç oynadığımızda uçuşan sarı saçları geldi gözümün önüne sonra onu banyo yaptıracağız diye kandırıp kaynayan kazana koymaları geldi gözümün önüne.

''Bırakın onu!''diye haykırıyordum ama o kaba saba adamlar sadece gülüyor ve ziyafet çekeceklerini söylüyorlardı.Ellerinden kurtulamıyordum.''Endişelenme Harold,bıcı bıcı yapıcam sadece.''deyip kıkırdamıştı.Elinde oyuncak ördeği ile o adamlardan birinin onu kazana koyuşunu izledim.''Onu bırakın!Beni alın!Beni!''