History ~ Dutch 1D Fanfic

Deel 11

De hereniging van Harry en Lou was hartbrekend. Ik had mijn meisje nog nooit zo blij gezien en dat deed mij goed. Zelf wist ik nog niet zo goed wat ik er mee moest. Ik was vooral bang, bang dat hij mij weer zou verlaten als hij te dichtbij kwam, bang dat ik er weer alleen voor stond en alle pijn overnieuw moest beleven. Samen met Nate en Kayla had ik een jachtje gehuurd voor een dagje en we dobberden op de Middellandse zee. 'Ik kan het niet begrijpen Iv' zei Kayla, 'Sorry'. Ik knikte en schonk mijn wijn bij. 'Het is ook raar' zei ik, 'Zo is hij weg, en zo is hij weer terug'. 'Hij heeft wel een resort geopend' zei Kayla schouderophalend. Ik schoot in de lach. Vanaf klein meisje droomde ik erover om mijn eigen resort te openen en nu, 21 jaar later was het eindelijk zo ver. Harry had een resort laten bouwen op de Malediven. Het woord Malediven zei mij al genoeg. Hij had het vernoemd naar mij en Lou, als een soort van goedmakertje denk ik. Morgen was de opening en vanavond zouden wij, samen met Nate en Kayla, erheen vliegen. Ik nam een slok van mijn wijn en keek voor me uit. 'We kunnen ook een uitstapje naar Formentera maken' zei Nate, 'Ben er nog nooit geweest'. 'Dit is prima zo' zei Kayla. Harry en Lou waren samen een dagje weg, wat ze aan het doen waren was nog de grote vraag maar ik geloofde dat het wel snor zat. 'We kunnen ook aanleggen op Mallorca' stelde ik voor. 'Of Menorca' vulde Nate me aan. Kayla schudde haar hoofd, aan haar chagrijnige en afwezige gedoe te merken was er iets goed mis. 'Wat is er Kay?' Vroeg ik. Ze ontkende meteen en staarde voor zich uit. Ik keek Nate aan en haalde mijn schouders op. We bleven even stil en ik genoot van de stilte en het dobberende bootje. 'Ik ben benaderd' zei ze zachtjes, 'Net als Harry maar ze eist mama en ze wil jullie allebei'. Ik werd er moe van, dat eindeloze gedoe.

Thuis aangekomen haastte ik me naar boven en ging opzoek naar de brieven van papa, die op mysterieuze wijzen waren verdwenen. Het nummer van papa lag half verscholen tussen mijn broeken en opgelucht pakte ik het tevoorschijn. Nate gritste het uit mijn handen en greep zijn mobiel erbij. Het draaide het nummer en in spanning wachtten we tot de telefoon over ging. 'Met Jackson?' Klonk er door de kamer heen. Ik greep de mobiel en ik voelde woede omhoog komen. 'Ik wil Laura spreken, nu meteen' zei ik boos. 'Wie is dit?' Vroeg papa. 'Ik wil Laura nu' herhaalde ik. Ik hoorde wat gerommel en keek Nate vol spanning aan. 'Wat wil je?' Vroeg een vrouwelijke stem. 'Ik wil jou, ontmoet me in Es Canar, ik weet dat je hier bent' zei ik lichtelijk dreigend, 'Ik zie je over een uur'. 'Oh hallo Ivy' zei ze, 'Fijn jou eindelijk is te spreken'. 'Wat wil je van me Laura?' Vroeg ik. 'Een ontmoeting met jou' antwoordde ze op mijn vraag. 'Je bent te zwak om jezelf te laten zien' zei ik, 'Waar ben je al die tijd geweest? Waarom laat jij je dochter alleen?'. Nate nam het over en schreeuwend eindigde hij het gesprek. 'We hebben een probleem' zei hij zachtjes. 'Zij heeft een probleem' zei ik zacht. 'Iv?' Niall stond in de deuropening en keek me glimlachend aan. Ook dat nog.. 'Hey' zei ik terwijl ik een glimlach fakede. 'Zie ik je vanavond?' Vroeg hij. 'Ik vlieg naar Male vanavond' zei ik, 'Sorry Ni'. 'Met wie?' Vroeg Niall verbaasd. 'Nate, Lou, Kayla, Louis en de kids en uhm, Harry' antwoordde ik twijfelend. Niall knikte, de teleurstelling was duidelijk in zijn gezicht te zien. Hij fakede een glimlach en wenste mij veel plezier. Hij verliet de kamer en ik zuchtte diep. Ik had er nooit aan moeten beginnen.. Ik liet me op bed vallen en Nate keek me met een uitdagend lachje aan. 'Ik ben blij dat ik op mijn luchtbedje op de oceaan dobberen' zei ik lachend.

Starend naar het plafond dacht ik na over alles wat er nu speelden. Ten eerste: een gekke moeder die haar dochter alleen maar pijn deed in plaats van goede dingen, ten tweede: Ik had met Niall gezoend, ten derde: Harry was terug op het moment dat ik het het minste verwachtten. Waar was het leuke zorgeloze leventje gebleven? Soms wou ik dat ik het kon terug draaien, dat ik nooit zwanger was geworden, nooit was getrouwd.. Ik was 21, een moeder en getrouwd. Dat houdt niet weg dat ik niet van Lou hield en dat ze ongewenst was, dat zeker niet. Lou was misschien wel het beste wat mij over komen was, zij hield mij staande in het leven en gaf mij positieve energie. 'Iv, Mag ik erbij?' Ik keek opzij en zag Harry naast het bed staan. Mocht hij dat? Ik zuchtte en knikte. Elke keer als ik Harry zag kwamen de tranen omhoog, samen met de beelden van de maanden zonder hem. Ook al had hij het om een goede reden gedaan, ik was kapot. Harry kwam naast mij liggen en trok mij in zijn armen. Ik voelde woede maar ook angst. Woede, omdat hij mij verlaten had en angst dat hij weer wegging. 'Gaat dit ooit over Harry?' vroeg ik zachtjes. Ik knipperde de tranen weg en sloot mijn ogen. Zijn hand pakte de mijne vast en zijn vingers speelden met de mijne. 'Ik hoop het schatje' zei hij zachtjes. Ik hoorde zijn hartslag sneller gaan en warme tranen stroomden over mijn wangen. Dit keer waren het niet de mijne. Ik opende mijn ogen en keek hem aan. 'Wat had ik kunnen doen Ivy?' vroeg hij. Zijn borst ging schokkend op en neer en geschrokken keek ik naar hem. Huilde hij nou echt? Harry en huilen? 'Wat zou jij doen als het leven van Lou en mij op het spel stonden?' ging hij verder, 'Er ging geen dag voorbij dat ik niet aan jou of Lou dacht, of dat ik me afvroeg wat je nou aan het doen was'. 'Ik ben bang Harry' zei ik zachtjes terug. De tranen stroomden weer over mijn wangen en ik klemde me aan hem vast. Ik wist niet of ik het moest geloven, mijn hart zei ja maar mijn gevoel schreeuwde nee.