De geluiden aan de andere kant van de muur vermoorden me van binnen.
Waarom moet mijn kamer naast die van Joost en Link zijn?
Waarom moeten ze toch zo veel lawaai maken?
Willen ze er soms voor zorgen dat ik mezelf van kant maak...
Ben ik dan zo erg?
Is er dan echt niemand die echt iets om me geeft?
Heeft er dan niemand door dat ik dood ga van binnen?
Heeft er dan niemand door dat ik iemand nodig heb die mij vasthoud en knuffelt?
Heeft niemand dan door dat ik besta?
Mijn leven?
Mijn hart?
Ikzelf?
Is er iemand die het door heeft hoe ik roep?
Hoe ik roep om hulp? Hoe ik schreeuw om hulp?
Hoe ik schreeuw dat iemand mij moet los trekken uit dit zwarte gat wat mij naar de bodem trekt?
De bodem die zo dichtbij komt dat ik hem net niet kan raken.
Hoe lang gaat het nog duren tot ik de bodem raak?
Tot de pijn stopt?
Tot alles stopt?
Uren?
Dagen?
Maanden?
Hoe lang kan ik mezelf nog in leven houden?
Het liedje vind ik eigenlijk wel bij Jeremy in dit verhaal passen... (Sorry voor het korte hoofdstuk!) xx José
JE LEEST
Alleen maar Joli...
FanfictionJoli. Het enige waar iedereen het over heeft is Joli. Jeremy voelt zich steeds meer en meer buitengesloten. Elke keer als hij zijn 2 beste vrienden samen ziet, breekt zijn hart steeds verder. Iedereen heeft een breekpunt, maar de vraag is of de ande...
