Alleen maar Joli...

H6

Dit hoofdstuk wordt heel heftig, ook voor mij om te schrijven.
(Het hoofdstuk gaat een beetje terug in de tijd van het vorige hoofdstuk, maar dat merk je van zelf)<Soms staan er ook delen tekst uit het liedje in de media in dit hoofdstuk en die staan dan schuindgedrukt>

POV JEREMY

F*ck Harm voor niet door te hebben hoe ik lijd onder deze pijn.

F*ck Roos voor me in de steek te laten toen ik haar het hardste nodig had.

F*ck Joost voor te houden van degene waar ik van hou en hem gelukkig te maken.

F*ck Link voor me dit aan te doen. Voor het feit dat ik zoveel van hem hou dat het pijn doet. Voor mij dit te laten doen. Voor klef te doen met Joost voor mijn neus. Voor het breken van mijn hart...

F*CK IEDEREEN!

"IK HAAT JULLIE ALLEMAAL!" schreeuw ik zo hard dat mijn longen pijn doen.

Ik denk niet meer na en doe waar ik al zolang naar verlangd heb.

Where were you when everything was falling apart.
All my days were spent by the telephone that never rang.
And all I needed was a call that never came.

Ik kleed me uit en loop naar de badkamer. Daar laat ik het bad vol lopen en stap er in. Ik pak mijn scheermes en snij. Ik hap naar adem en negeer de pijn. Deze keer is het niet om voor even de pijn weg te nemen, maar voor altijd. Ik snij opnieuw en opnieuw. Net zo lang tot er acht diepe sneeën in mijn arm zitten en het bloed er zo hard uit stroomt dat het water rood begint te worden. Ik voel mijn hoofd licht worden en het leven mijn lichaam verlaten. Met mijn laatste krachten maak ik nog twee diepe sneeën in mijn arm en dan val ik weg. Ik negeer het geklop op de deur. Het is te laat, zij zijn te laat. Te laat om nog te zeggen dat ze om me geven en bezorgd zijn, want ik geloof er geen fuck van.

But in the end everyone ends up alone.

Losing her, the only one who's ever known.

Who I am, who I'm not and who I want to be.

No way to know how long she will be next to me.

Mijn lichaam wordt uit het bad gehesen en tegen een warm lichaam aangedrukt. Het warme lichaam schokt alsof de persoon aan het huilen is. Maar ik weet beter, niemand zal ooit een traan laten om mij. Een stuk stof wordt rond mijn arm gewikkelt, maar veel zin heeft het niet want ik heb al teveel bloed verloren. Het noodnummer wordt gebeld, maar die zal te laat zijn. Er wordt geroepen dat ik hun niet mag verlaten, maar het is al te laat want ik zak langzaam weg.

Lost and insecure, you found me, you found me.

Lying on the floor, surrounded, surrounded.

Why'd you have to wait? Where were you? Where were you?

Just a little late...

Weg van de mensen die me pijn hebben gedaan.

You found me...

De reden van mijn dood.

Just a little late...

In de verte klinkt de sirene van de ambulance. Er wordt op mijn hart gedrukt om er voor te zorgen dat het blijft kloppen, maar daar doe ik geen moeite meer voor.

Lost and insecure, you found me, you found me.

Lying on the floor, where were you, where were you?

En dan doet mijn lichaam hetzelfde wat mijn hart een lange tijd geleden heeft gedaan...

Why'd you have to wait, to find me?

Het breekt.

To find me?