Wonderland Effect

10.Λίμνη δακρύων

<<Άλις. Είσαι ακόμα εκεί;>> η φωνή του Γκουπ την έβγαλε από τις σκέψεις της. Είχαν περάσει τις τελευταίες ώρες ανακρίνοντας την.

Αφού η αναμνήσεις της επέστρεψαν και ο γιατρός την εξέτασε και είδε ότι ήταν καλά δεν την είχαν αφήσει στην ησυχία της. Και σαν να μην έφταναν αυτά αλλά και το λάτε που της είχε υποσχεθεί ο Ντιν διακοσμούσε το πάτωμα. Οι αστυνομικοί που την κύκλωναν τώρα δεν είχαν αφήσει ούτε μια νοσοκόμα να μπει να τον καθαρίσει και έτσι η μυρωδιά του καφέ τρυπούσε τα ρουθούνια της κοπέλας και έκανε το άδειο στομάχι της να γουργουρίζει.

<<Ναι κυριε, εδώ είμαι.>> είπε. Ο μεσήλικας αστυνομικός της έριξε άλλο ένα παράξενο βλέμμα.

<<Μα τι σε έκανε να αλλάξεις τώρα γνώμη; Πριν, στον Κάμπελ, τον Ντιν Κάμπελ είχες πει κάτι για μια κόκκινη βασίλισσα. Γιατί λες τώρα ότι δεν αναγνώρισες τον ένοχο;>> ρώτησε δύσπιστα.

Η Άλις είχε πάρει στα σοβαρά την απειλή του γάτου και προσπάθησε να καλύψει το γεγονός ότι ο ένοχος ήταν η κόκκινη βασίλισσα. Είχε πει μόνο πως ήταν πολύ σκοτεινά για να μπορέσει να δει και όλα είχαν γίνει τόσο γρήγορα...

<< Ήμουν μπερδεμένη και τρομαγμένη και να μην σχολιάσω πως είχα μια τρύπα στο κεφάλι και πως είχα χάσει μισό λίτρο αίμα. Για να μην βάλω και την διάσειση. Το είπατε και μόνος σας. Δεν ήξερα τι έλεγα...>>εκμεταλλευτικέ την κατάστασή της η Άλις. <<Το μόνο που ξέρω είναι ότι με απείλησε ότι θα γίνω θύμα της.>>

<<Άρα ήταν γυναίκα.>> προσπάθησε να την ψαρέψει ο Γκουπ.

<<Ναι, όπως είπα τουλάχιστον τρεις φορές πριν, αυτό ήταν το μόνο που μπορούσα να καταλάβω. Αυτό και το ότι φορούσε πέπλο και δεν μπορούσα να δω τίποτα άλλο. Όλα έγιναν τόσο γρήγορα...>> ο τόνος της κοπέλας παρέμεινε ψύχραιμος και άτονος.

Είχε σκαρφιστεί τι θα έλεγε από την στιγμή που έφυγε ο Ντιν από το δωμάτιο μέχρι την στιγμή που ήρθαν οι μπάτσοι. Είχε φτιάξει ολόκληρο σενάριο στο μυαλό της. Ο Γκουπ της έριξε άλλο ένα δύσπιστο βλέμμα.

<<Γιατί ήσουν μόνη σου;>> την ρώτησε.

<<Γιατί δεν σκέφτηκα να πάρω την αστυνομία. Θεώρησα ότι πιο γρήγορα θα ήταν να πάω να τσεκάρω μόνη μου. Σας το είπα δέκα φορές.>> άρχισε να χάνει την ψυχραιμία της. <<Με κουράζεται και πονάει το κεφάλι μου. Μπορείτε να με αφήσετε να ξεκουραστώ;>>