Wonderland Effect

19. Η αφύπνηση

 <<Άλις! Έ Άλις, ξύπνα υπναρού.>> μια γνωστή φωνή επανάφερε την Άλις στην πραγματικότητα και την ξύπνησε από τον εφιάλτη της. Τον ίδιο εφιάλτη που έβλεπε εδώ και αρκετό καιρό. Αυτόν στον οποίο έπεφτε σε μια κουνελότρυπα.

 Το κορίτσι τρεμόπαιξε τα μάτια του πριν τα ανοίξει εντελώς και της πήρε μερικά λεπτά για να επανέλθει στην πραγματικότητα και να καταλάβει που βρισκόταν.

 Ήταν στο διαμέρισμα του Ματ. Στο δωμάτιό του. Στο ξαπλωμένη στο κρύο πάτωμα. Με το καπέλο που εκείνος έφτιαξε για την ίδια σφιχτά μέσα στην αγκαλιά της. Με τον Ματ να σκύβει από πάνω της και να την κοιτάζει, με ένα ψηλό καπέλο στο κεφάλι και παράξενα ρούχα βικτωριανής εποχής.

 Για μισό λεπτό. Τι στο καλό συνέβαινε; Ο Ματ ήταν νεκρός. Είχε πεθάνει μπροστά της. Από το ίδιο της το μαχαίρι. Δεν ήταν δυνατό να βρίσκεται εκεί. Η Άλις πετάχτηκε όρθια τρομαγμένη και σε εγρήγορση.

 <<Ντιν;>> τον φώναξε, από συνήθεια.

 <<Ο Ματ είμαι Άλις. Έτσι με λένε.>> της είπε αυστηρά, στριφογυρίζοντας αμήχανα το καπέλο του.

 <<Ματ, μα εσύ δεν ήσουν νεκρός; Σε σκότωσα. Το μαχαίρι σε διαπέρασε. Ξεψύχησες στην αγκαλιά μου.>> είπε η κοπέλα συγχυσμένη. <<Πως γίνεται να βρίσκεσαι εδώ;>> ο Ματ της χαμογέλασε αφήνοντας όλα τα κάτασπρα δόντια του να φανούν.

 <<Ώ, μα με σκότωσες Άλις. Είμαι όντος νεκρός. Απλώς με φαντάζεσαι . Δεν ξέρω γιατί, ίσως φταίνε η τύψεις σου ή κάτι τέτοιο αλλά το υποσυνείδητό σου με δημιούργησε για να σου κάνω την ζωή δύσκολη.>> της εξήγησε βγάζοντας της την γλώσσα του κοροϊδευτικά.

 <<Γιατί φοράς αυτά τα ρούχα όμως;>> τον ρώτησε η κοπέλα παραξενευμένη. Εκείνος έκανε μια στροφή γύρω από τον εαυτό του, θαυμάζοντας τα ρούχα του.

 <<Εμένα ρωτάς; Δική σου φαντασία είναι.>> ανασήκωσε τους ώμους του αδιάφορα. <<Αλλά μαντεύω ότι κάποιος έχει σοβαρό φετίχ με την βικτωριανή εποχή. Απλός κοίτα αυτά που φοράει ο Τσέσαιρ...>> σχολίασε κοροϊδευτικά δείχνοντας προς τον γάτο που εκείνη την στιγμή έγλυφε τον βραχίονα του σε αργή κίνηση.

 Ο Τσέσαιρ διέκοψε τον καθαρισμό του και σήκωσε το κεφάλι του, κοιτάζοντας κατηγορηματικά τον Ματ <<Έι, τι έχουν τα ρούχα μου;>> είπε ενοχλημένος.

 << Έ σκασμός εσείς οι δύο. Για αποκυήματα της φαντασίας μου είστε θρασήτατοι.>> γρύλισε η Άλις.