Wonderland Effect

11. Λατε

Όταν η Άλις ξύπνησε, τα μάτια της πρησμένα και κόκκινα από το κλάμα, ο Ντιν έλειπε από κοντά της. Αμέσως ένιωσε ένα κενό. Κοίταξε γύρω της στο δωμάτιο μήπως και ήταν σε καμιά καρέκλα και δεν τον είχε δει αλλά εκεί ήταν μόνο η μητέρα της, η οποία κοιμόταν του καλού καιρού σε μια καρέκλα δίπλα στον ακόμα κοιμισμένο συγκάτοικο της Άλις. Φαινόταν αρκετά ταλαιπωρημένη και η Άλις σχεδόν ένιωσε άσχημα για τον τρόπο που της φέρθηκε πριν. Σχεδόν.

Με το κεφάλι της να πονάει ακόμα ξάπλωσε πάλι πίσω και έκλεισε τα μάτια της.

<<Άλις, είσαι ξύπνια;>> μια γνωστή φωνή ακούστηκε. Τα μάτια της κοπέλας άνοιξαν αμέσως και πετάχτηκε όρθια.

<<Ντιν, τι στο...;.>> αναφώνησε και έπεσε πάλι πίσω στο μαξιλάρι της, επειδή ζαλίστηκε.

<<Άλις, σου έφερα ένα λάτε. Συγγνώμη που το προηγούμενο δεν είχε καλή κατάληξη. >>Πλησίασε το κρεβάτι της και τις έτεινε ένα χάρτινο ποτηράκι. Η κοπέλα σηκώθηκε πάλι, αργά αυτή την φορά και έπιασε το ποτηράκι.

<<Σε ευχαριστώ πολύ.>> του είπε γεμάτη ευγνωμοσύνη.

<<Τίποτα μικρή.>> μειδίασε ο σέξυ αστυνομικός. Το κορίτσι μπορούσε να διακρίνει κάτι στο χαμόγελο αλλά δεν ήταν σίγουρη. Ήπιε μια γουλιά από το λάτε και κόντεψε να της βγει από την μύτη. Κατάπιε με δυσκολία.

<<Τι στον διάολο είναι αυτό;;;;>> αναφώνησε.

Ο Ντιν, βλέποντας την αντίδρασή της δεν μπόρεσε να κρατηθεί και έσκασε στα γέλια.

<<Τσάι λάτε.>> είπε ανάμεσα στα χαχανητά του. <<Είσαι ανήλικη, δεν μπορώ να σου δώσω καφέ, είμαι αστυνομικός.>>

<<Σε μισώωωωωω.>> ξέσπασε η κοπέλα στα γέλια. <<Είναι χάλια.>>

<<Έλα, δεν μπορεί να είναι και τόσο χάλια, είναι λάτε. Πόσο χάλια μπορεί να είναι;>> γέλασε ο αστυνομικός. Ήταν σειρά της Άλις να μειδιάσει.

<<Δοκίμασε μόνος σου.>> έτεινε το χάρτινο ποτήρι προς το μέρος του. Αυτός την περιεργάστηκε μερικά δευτερόλεπτα και μετά άρπαξε τον τσάι κοιτάζοντας την στα μάτια.

<<Τώρα θα σου δείξω!>> είπε και τα δάχτυλά τους αγγίχθηκαν για μερικά δευτερόλεπτα . Η Άλις νόμισε πως ένιωσε ηλεκτρισμό να περνάει από τα δάχτυλα του νεαρού στα δικά της και ανατρίχιασε. Ο Ντιν τράβηξε το χέρι του με το ποτήρι μακριά σχεδόν αμέσως και το έφερε στα χείλη του πίνοντας μια γενναία γουλιά.