Abducted by my stalker (Complete)

Kabanata 2

Kabanata 2

Tamara Yngrid

My head hurts like hell. Pakiramdam ko umiikot ang paligid ko. You are so dead Karina. I can't even remember kung papaano ako nakauwi.

Parang gusto kong sumalampak sa sahig at duon mag ngangawa. Gusto kong umiyak at sumigaw dahil sa katangahan na meron ako. Hindi ko inaakala na ang iniingatan kong kayaman ng buong buhay ko sa isang gabi lang mawawala na.

I lost my virginity dahil lang sa gwapo nyang mukha! Imagine that! Ang tanga tanga ko! Kahit ata maubos ko ang buhok ko kakasabunot ko hindi naman nito mababalik ang nawala sa akin. Masakit pa rin ang down there ko. Bakit ba kasi ang laki nuon.

Naramdaman ko ang pagiinit ng pisngi ko kaya napa nguso na lang ako. Wag masyadong malandi Tamara.

"Ang aga aga ang haba ng nguso mo. Wala ka bang pasok ngayon?" sinamaan ko sya ng tingin.

"I hate you! Hindi na kita kaibigan." Naiiyak na sabi ko sa kanya. Naiiyak na naman ako dahil naalala ko ang hindi dapat maalala.

"Kung sampalin kita jan Tamara Yngrid para magising ka. I'm your cousin not your friend. Bakit ngayon ka lang? Ano kamusta malaki ba?" at nagawa pa talaga nyang mangusisa. Lumabi ako dahil sa sinabi nya.

Hindi ko mapigilang hindi alalahanin yung nangyari kagabi. Pakiramdam ko ang init init ng pisngi ko lalo na kapag naalala ko kung gaano sya ka blessed. Hindi ko maimagine kung papaano yun nagkasya sa akin.

"Hoy! Tinatanong ko lang kung malaki, hindi ka na nakareact. Based on your expression, oh my god! You did?! Dapat panagutan ka ng lalaki na yun! I'm sorry I shouldn't let you go with him!" She hysterically said.

She's not virgin anymore. She gave it to her boyfriend though yung boyfriend nya na yun until now sila pa rin. Nakakalungkot dahil pangarap ko pa naman na ibigay ang lahat ng sa akin sa mapapangasawa ko sa honeymoon namin.

"I don't want to talk about that. My head hurts parang minamartilyo sa sakit kaya alis dyaan. Kasalanan mo 'to eh. Pasol na baka malate ka pa." She rolled her eyes. She kissed my cheek bago umalis.

Hindi ko naman talaga sya sinisisisi. Kung may dapat man na sisisihin sa lahat ng nangyari sa akin ako yun at wala nang iba. I could always say no pero inuna ko ang init ng katawan ko kaya wala akong pinagsisisihan.

I slept all day. I have to move on but definitely not forgetting everything. It will set as a lection to me. I will never ever drink again.

*ding* *dong*

I have no choice kung hindi tumayo. I'm pretty sure it's Karina. Palagi nyang nakakalimutan ang susi ng unit naming dalawa. Karina is my cousin. Sya na lang ang naiisang kamaganak na meron ako.

Her parents died when she was young kaya si Daddy na nagpalaki sa kanya. My mom died naman when I was 18 and when I was 25, 3 years ago my daddy died kaya kami na lang ni karina ang magkasama sa buhay.

"I'm sorry cuz, I forgot again my key. May dala pala akong food." Pinakita nya sa akin ang dala nyang paper bag ng pagkain habang nakangiti.

"Great! Gutom na ako." kinuha ko agad sa kanya ang dala nyang pagkain. Mas importante ang pagkain ngayon kesa sa kanya.

"Glutton."

I stuck my tongue out. Ako na ang nagayos ng lamesa at naghain ng pinggan. She sat and crossed her legs. Arte sarap sabunutuan.