Abducted by my stalker (Complete)

kabanata 26

Kabanata 26

Napabuntong hininga si cloud habang pinagmamasdan si Yngrid. Nakatulala na naman ito at wala sa sarili.

He sighed again bago lumapit kay Yngrid at pinatungan ng shawl. Napaigtad ito at bumakas sa mukha ang takot. Gusto nyang kaltukan ang sarili dahil sa nagging reaksyon ni Yngrid.

"It's me, love. Cloud. Malamig na."

Takot at gulat lang ang reaksyon na nakukuha nya mula kay Yngrid. Pero kahit na ganun hindi pa rin sya nawawalalan ng pag asa that one of this days gagaling na rin ito at babalik sa dati.

Hanggang ngayon hindi pa rin nya ipinapaalam sa pinsan nito na nasa pangangalaga nya na si Yngrid. He wants to be selfish dahil alam nyang oras na malaman ng ito ni Karina malaki ang posibilidad na kuhain sa kanya si Yngrid at ayun ang ayaw nyang mangyari.

"The first time I laid my eyes on you I know deep inside me something has changed. Noong dinala mo ako sa island ang buong akala ko isa ka lang stalker at kinidnapped mo ako at ako naman si willing victim. I am very much willing to be your victim.

Every day in that island is a memory I will treasured for the rest of my life. Marami kang naituro sa akin in different ways.

Did I tell you I love you? Kahit na magsawa ka sa boses ko at sa nariring mo hindi ako magsasawa at paulit ulit kong sasabihin sayong mahal kita. Mahal na mahal kita."

May lungkot na dumaan sa mata ni Yngrid na hindi naman nakita ni Cloud dahil agad na sinagot nito ang tumatawag. It's his mom. Tumayo ito at lumayo kay Yngrid.

"Cloud anak, kakausapin ka raw ng mga anak mo."

Tumango si Cloud sa ina kahit na hindi naman sya nakikita. Excited na syang makausap ang mga anak. Miss na miss na nya ang mga ito.

"DADA!! WANT TO SEE YOU!!" may kung anong pumiga sa puso nya ng marinig ang iyak at sigaw ng mga anak.

"Don't shout honey. I want to see you both too. For now give the phone to grandma. Daddy will talk to her. I love you both."

"Po. Lab yu." Napangiti na lang sya sa sagot ng anak. Kahit na umiiyak at sumisinghot ito hindi pa rin nawawala ang pagiging magalang nito at malambing.

"Pasensya ka na anak. Kanina pa ako nahihirapang patigilin ng iyak si Aerie nakisabay pa ang kakambal nya kaya tinawagan na kita. Kung pwede umuwi ka muna. Papapuntahin ko ang isa sa mga pinsan mo para mabantayan sandali si Tamara."

"Hindi na mom. Padala nyo na lang ang mga bata rito."

"Anak..." may pagaalala sa boses nito.

"It's okay mom. I think it's about time to let them see their mom. Baka makatulong sila sa paggaling nya."

Napabuntong hininga na lang si Sam at hindi na tumutol sa gustong mangyari ng anak. Mabilis na natapos ang usapan nila at sinabing bago magdinner ay darating na ang mga bata.

He's excited and nervous. Hindi nya alam kung ano ang pwedeng mangyari. Pwedeng mas lalong matrauma si Yngrid kapag nalamang may anak sila o pwede ring gumaling na ito at bumalik sa dati. He hopes it's the latter.

"Love, may surprise ako sayo. Come on samahan mo ako mag luluto ako para sa dinner natin."

Tulad ng dati hindi ito umimik ng hawakan nya ang kamay at igaya papasok sa kusina. It's the first time again after almost two years na magkakasabay sila ulit sa pagkain.