Kakainis. Kinakabahan ako.
Huminga ako ng malalim habang minamasdan ang mga nauuna sakin na maglakad papunta sa loob. Ang mga 'bulaklak' girls.
Nung napansin ko na oras ko na pala para maglakad, parang tatalon na ang puso ko sa kaba. Nanghihina yung mga tuhod ko at hindi ako makatingin sa harap ng maayos. Ang daming tao, syeet. Nakaka conscious.
Ilang beses na akong huminga ng malalim.
Nagsimula na akong maglakad. Habang naglalakad ako, ang dami kong iniisip.
Kung pano pag nadapa ako dahil naapakan ko yung gown ko? Pano pag magpanic ako bigla sa gitna? Pano kung yung expression ko pala ngayon parang natatae na tapos ang dami pang nagpipicture? Pano kung para akong emo mamaya pagiiyak ako, dahil sa makeup na to?
Pano ko....
Pano ko titignan yung bestfriend ko...?
Yung bestfriend kong nasa harap ko ngayon.
Yung bestfriend kong nakangiti habang tinitignan akong naglalakad papunta sa harap.
Yung bestfriend kong mas lalong gumwapo sa suot niyang tuxedo.
Yung bestfriend kong kumikinang sa harap ng aisle.
Yung bestfriend ko na soon magiging asa-
-----------------------------
[A/N]
Ciaossu! Eto ang pinaka first fiction tagalog story ko. Hihi, prologue lang po eto. Mag uupdate po ako soon. Sana na hook ko man kayo sa prologue keke.
BINABASA MO ANG
Less Than a Slash and Three
Fiksi RemajaIt was going great. We thought this would last forever. We were in love. Well, I thought you were in love. Turns out you were only in love with the feeling. We were a perfect match. But I guess that's main reason why we quickly burnt out. Is it sti...
