Less Than a Slash and Three

Ninth

"Oh. Blue, why are you up so early?" tanong ni Papa.

"Ahh... I don't know, I just randomly woke up early."

"Well, that's strange. Are you having problem sleeping?"

"No pa, I'm fine. Might as well wake up early to cook breakfast instead of Mama cooking everyday." ngumiti ako to assure Papa.

"Well, that's good to hear. By the way, what happened to your hand?" tanong ni papa ng mapansin niya na nakabalot ng bandage ang isa kong kamay.

"Oh, umm.. I was chopping when I accidentally cut my hands." pagsisinungaling ko.

"Oh! Is it really big?? For you to wrap your whole hands with a bandage?"

"Y-Yeaah, kind of..."

"Well, you should've told us! It might get infected!! My poor little girl! Let me see??" ayan na naman si papa. Haay nakoooww!

"No, it's fine pa. It'll heal quickly. No need to fuss about it."

"But-"

"It's fine pa, really."

"Well... If you say so. But tell us right away when it hurts or if it's looking worse, ok?"

"Yes pa."

"Anyway, I'll be going now. Don't forget to wake up the other two." pagpapaalam ni papa.

"You're not having breakfast first, Pa?"

"No, we're having a breakfast meeting with my clients so it's fine. I can eat when I get there. Have fun at school, okay? And be careful." sabay ngiti ni papa.

"Yes, pa."

Hinatid ko si papa sa garage hanggang sa nakaalis na siya ng tuluyan.

Bumalik ako sa loob ng bahay na may bigat na pakiramdam sa dibdib. Napabuntong hininga ako at napatulala.

"Why is this fcuking happening to me?" bulong ko sa sarili ko.

Sa totoo lang, hindi ako makatulog dahil sa nangyari kahapon.

~FLASHBACK~

Paakyat ako sa hagdan papuntang veranda para magpahangin.

Umupo ako sa swing ng may mapansin akong anino at porma ng isang tao sa likod ng japanese folding screens.

Bigla akong kinabahan kasi may kutob na ako kung sino yun.

Unti unti akong lumapit sa screen para buksan ito at tama nga ang kutob ko. Nadurog ang puso ko ng makita ko kung sino. Isang lalaki na nakatayo at nakakuyom ang palad na may earphone sa isang tenga niya.

Ang masakit pa....

Nakita kong tumulo ang luha niya.

"How could a heart like mine, ever love a heart like yours." Bulong niya na narinig ko pa rin.

"L-Lyall... W-What are you-"

"Bee! Tara! Date tayo!" narinig ko ang boses ni Max na sa palagay ko ay paakyat din papunta dito. Sa sitwasyong ito, halos mamatay na ako sa kakataranta.

"Punta tayo dun sa paborito mong restau....rant." Nang makaakyat na si Max at nakita niya si Lyall, napatigil siya sa kakasalita. Napatingin ako kay Max at nababaliw na ako sa kakaisip kung anong dapat kong gawin o sabihin.

"L-Lyall..." sa pagsambit ni Max ng pangalan na yun, napatingin ako kay Lyall. Ngumiti lang siya ng mapakla at nilagay na niya yung isang kabila ng earphones sa tenga niya.