ELMER AYDIN ~ 19 yaşında, Beşik kertmesine mağdur edilmiş, deli dolu, sevecen, asabi ve dünya güzeli biri.
SAVAŞ EMRE KARAHAN ~ 20 yaşında, Beşik kertmesine mağdur edilmiş, sinirli, huysuz, çapkın bir o kadar da yakışıklı biri.
EFŞAN METİN ~ Savaş'ı...
Bilincim yeni yeni yerine gelmeye başlamıştı. Etrafımdaki tek ses Savaş'ın sesiydi
" Elmer... Elmer iyimisin güzelim hadi kendine gel " diyordu Savaş. Yavaşca gözlerimi araladım
" Savaş...... Ne oldu bana, nerdeyim ben " dedim.
" Annem kolunu sıkınca kanaman başladı zaten önceden de kan kaybetmişsin bu yüzden bayıldın bende seni hastahane ye getirdim " dedi.
" Teşekkür ederim... Yani beni hastahane ye getirdiğin için " dedim.
" Asıl ben teşekkür ederim Elmer hem kardeşlerimi canın pahasına korudun hem de annemin kardeşlerime kötü davrandığı açığa çıktı " dedi Savaş. " Kardeşlerini korudum çünkü kendi kardeşlerimmiş gibi benimsedim onları. Sen o kadının sizin öz anneniz olmadığını biliyormuydun? " dedim.
" Evet, bak şimdi bu kadın aslında amcamızın karısı, amcam ölünce babamla evlenmek zorunda kaldı bir nevi annemizin kumasıydı. Annem Gurur ve Barış'ın doğumunda öldü. Babamda çocuklarım annesiz kalmasın bu kadına anne desin zamanı gelince herşeyi açıklarız dedi. Bende kardeşlerim için kabul ettim. Ama o kadının kardeşlerime kötü davranmaya cesaret edeceği aklımın ucundan geçmezdi. Lan onlar benim annemin emanetiydi. Koruyamadım Allah kahretsin " deyip sandalyeye tekme attı.
" Saçmalama sen elinden geleni yaptın. Nereden bilebilirdin ki? Ayrıca merak etme bundan sonra o kadın çocuklarla muhattap dahi olamaz " dedim.
" Her dakika evin içinde çocukların yanında nasıl olacak o? Ayrıca babamlar bize özellikle bana inanmaz " dedi
" Ben bostan korkuluğumuyum. Sen olmadığın zamanlar çocukların herşeyiyle ben ilgileneceğim. Sen eğer annem yorulmasın bundan sonra çocuklarla Elmer ilgilenecek dersen birsey demez. İlerleyen zamanlarda ispatlarız bir şekilde sen sadece öğrendiğini belli etme. Yani Gurur'a inanmıyormuş gibi yap gerisini bana bırak. Çünkü bildiğimizi öğrenirse babanın aklını daha da karıştırır." dedim
" Tamam dediğin gibi yapalım " dedi Savaş.
" Savaş ben ne zaman çıkacağım hastahaneden iyi hissediyorum kendimi " dedim.
" Doktor kendine geldiğinde cıkabilirsiniz demişti ama önce doktoru çağırıym bi kontrol etsin ona göre çıkış işlemlerini yapar çıkarız " dedi Savaş. Kafamı salladım ve ayağa kalktım. Hastahaneden çıkarken Savaş
" Saol Elmer, darısı sizin başınıza " dedi. İçemden koskocaman bir Ohah çektim ve sadece gülmekle yetindim. Kapını sertçe açılmasıyla oraya döndüm. Gelen kişi Furkan'dı. Yanıma gelip koluma baktı
" İyimisin, lan neden haber vermiyorsunuz? " dedi
" Korkma ya birşey yok. Haber vermeye pek fırsatım olmadı ki " dedi.
" Tabi canım ne olacak ki sadece vurulmuşsun. Salakmısın kızım sen birde tıp okumuş insansın kendine neden dikkat etmiyorsun " ded " Yaa dedim ya birşey yok zaten dikilecek bir durum yoktu sadece fazla kan kaybından bayıldım " dedim. Savaş
" Yalnız kolunu diktiler Elmer " dedi. Sol kolumu başıma götürüp ensemi kaşıyarak
" Haydi yaa o kadar derinmiymiş. Aman neyse bak turp gibiyim turp turp " dedim. Furkan beni kendine çekip sarıldı.
" Ödüm koptu salak. Bir daha böyle birşey olur da aynı hatayı tekrarlarsan o zaman görüşürüz " dedi. Odada gözlerini gezdirdi Kübra'nın gözlerinde durdu. 2 dakika orada oyalandı. Ovvvvv bunların arasında bir elektirik var ya hadi hayırlısı. Sonra Mehmet'e dönüp
" Gözünüz aydın abi " dedi.
" Eyvallah Furkan'ım " dedi.
" Neyse tekrardan gözünüz aydın biz fazla kalabalık etmeyelim çocuklarla beraber biz eve dönelim. Şengül Teyzeciğim ( Savaş'ın üvey annesi ) şimdi ben çocukları koruyamam sizde gelmek istermisiniz? " dedim
" Aaaaa kızım o nasıl laf öyle? " dedi
" Siz anladınız nasıl laf olduğunu buyrun önden buyrun " dedim. Furkan ' ne oluyor ' der gibi hareket yaptı. Yanından geçerken sessizce
" Yok birşey " dedim
^MEHMET^
'Al sana tay tay halası, göstersin mi dayısı, oğlumun tabancası tak tak ediyor amcasııııııııııı' eve gelmiş Efşanla karşılı oynarken Huzeyfe'nin ağlama sesi duyuldu. Efşan hemen yanına koşup kucağına aldı
" Amanında benim kuzucum uyanmış mı, yerim lan seni, zaten elim kadar boyun var " diyip Huzeyfe'nin elini ağzına soktu.
" Oğlumun elini çek ağzından efşan, Oğlum anne ne yapıyo sana... Ha aslanım, anne seni yiyecekmiymiş, seni çok mu seviyomuş " diyip aslanımı kucağıma aldım. Huzeyfe huzursuzlanıp ağlamaya başladı. Efşan Huzeyfe'yi kucağımdan aldı. Huzeyfe Efşan'a gidince ustu.
" Bak oğluşum bana gelince nasıl sustu, oğluşum en çok beni seviyo, benim oğlum işte, ben doğurdum, benden çıktı, hem en çok beni sevmiyecekte seni mi sevcek.... Hah haspam daha oğluşum doğmadan önce aşerdiğimde gidip almadın sen ben o kocaman karnımla gittim " dedi Efşan
" Efşan yine mi aynı konu... " dedim
" Ne demek yine mi aynı konu, ya canım erik çekti aşeriyorum dedim git al uyanınca ben de yerim dedin, kalk doğuruyom dedim uyanınca doğurursun dedin, kalk deprem oluyo dedim hayırlısı be gülüm dedin, ölüyorum dedim ölüm ALLAH'ın emri dedin " dedi Efşan
" Ama yavrum devriyeden saat 2'de gelmişim, uykusuzum, yorgunum, birde yarın erken kalkmam gerek, 2.30'da kalkmadım diye dırdır ediyosun el insaf be kadın, sen bence sana cevap verdiğime şükret " dedim
" Ya banane ben mi dedim. Sana polis ol diye, olmasaydın.... Öğretmen olsaydın " dedi Efşan
" Efşan'ım benim küçüklükten beri hayalimdi, hem başkomser karısı oldum diye az hava atmadın millete bunu da hatırlatırım " dedim
" Hayalmişmiş he bi vursunlar seni gıçından da o zaman gör anyayı konyayı " dedi Efşan
" Onu bunu boşverde özledim gel bi sarılıyım sana " dedim. Efşan'ı kendime çekip sıkı sıkı sarıldım. O araya Huzeyfe'nin ağlama sesi duyuldu Efsan benden ayrılıp Huzeyfe'yi kucağına aldı
" Aman da sana sarılmıyoruz diye kışkandın mı sen, yoksa acıktınmı herhalde acıktın sen, doyursun mu anne seni, ha annem? " deyip Huzeyfe'yi emzirmeye başladı.
